Bautismo de Xesús - Nadal C

O BAUTISMO DO SEÑOR

 

Primeira Lectura   Is 42, 1-4. 6-7

LECTURA DO LIBRO DO PROFETA ISAÍAS

Velaquí o meu servo en quen eu me comprazo

  

            Isto di o Señor:

            Velaí o meu servo, a quen teño collido da man;

velaí o meu escollido no que eu me comprazo.

            Teño posto sobre el o meu espírito:

ditaralles sentencia xusta ás nacións.

            Non berrará,

non levantará a súa voz nin a fará oír nas rúas.

            Canivela fendida non a romperá,

e torcida esmorecente non a apagará.

            Con fidelidade proclamará a xustiza,

non desfalecerá nin crebará

ata establecer na terra a xustiza,

e a súa lei, que esperan as nacións.

            Eu, o Señor, chameite por causa da xustiza, collinte pola man e protexinte,

e convertinte en Alianza dun pobo e en luz das nacións,

para que lles abras os ollos aos cegos, para que libres do cárcere aos presos,

da prisión aos que viven na escuridade.

  Palabra do Señor                                         R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL      Sal 28, 1a e 2. 3ac-4. 3b e 9b-10

R/. (11b): O Señor ha bendicir o seu pobo coa paz.

Tributádelle ao Señor, fillos de Deus,

tributádelle ao Señor gloria do seu nome,

adorade o Señor no seu atrio sagrado.

A voz do Señor sobre as augas,

o Señor sobre as augas copiosas.

A voz do Señor é poderosa,

a voz do Señor é maxestosa.

O Deus glorioso fai tronar.

No seu santuario todo di: Gloria!

O Señor sentou sobre as augas,

o Señor senta como rei eterno.

Segunda Lectura     Feit 10, 34-38

LECTURA DO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS

Unxiuno Deus co Espírito Santo

  

            Naqueles días, tomou Pedro a palabra e dixo:

            ‑ Abofé, vexo que Deus non fai distinción de persoas, senón que acepta a quen lle é fiel e practica a xustiza, sexa da nación que sexa.

            El mandoulles a súa palabra aos fillos de Israel, anunciándolles a Boa Nova da paz por Xesús Cristo: este é o Señor de todos.

            Vós sabedes o que pasou en toda a Xudea, comezando desde Galilea, despois do bautismo que Xoán predicou: como Deus unxiu con Espírito Santo e con poder a Xesús de Nazaré, que pasou facendo o ben e curando a todos os  que estaban asoballados por Satán; pois Deus estaba con el. 

  Palabra do Señor                                         R/. Grazas a Deus

ALELUIA    Cf. Mc 9, 6

Se non se canta, pódese omitir

Aleluia, aleluia.

Abríronse os ceos e tronou a voz do Pai:

Este é o meu Fillo predilecto; escoitádeo.

Aleluia.

Evanxeo

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS

Bautizado Xesús, e cando estaba en oración, abriuse o ceo

            Naquel tempo, como o pobo estaba esperando polo Mesías, empezaba a pensar se acaso non o sería Xoán; pero el declarou diante de todos:

            ‑Eu bautízovos con auga, pero está a chegar o que é máis forte ca min, e a quen eu non son digno de lle desatar os amallós do seu calzado. El havos bautizar con Espírito Santo e con lume.

            Durante un bautismo xeral, e despois de se bautizar tamén Xesús, mentres oraba, abriuse o ceo e baixou sobre el o Espírito Santo na aparencia corporal dunha pomba. Entón oíuse unha voz desde o ceo:

            ‑Ti es o meu fillo benquerido, o meu predilecto; en ti me comprazo.

  Palabra do Señor                                         R/. Loámoste, Cristo

acollidos na fe, acompañados na esperanza. Unha invitación a agradecer as nosas raíces

 Bautismo de Xesús  C  2016

 TOMADO DE: http://remoldapalabra.blogspot.com.es/

POWER POINTS

Bautismo de Xesús-Nadal C 2016
Nadal C-Bautismo de Xesús 2016-Bene Pagola



CANTO GOZOSO

§  ENTRADA:  

    Vinde  axiña

§  LECTURAS:

    A auga do Señor /

    Unha nova creatura

§  OFERTORIO:

    Recibe Señor 

§  COMUÑÓN: 

    Todos xuntos

ESCOITA ACTIVA

A celebración deste domingo invítanos a poñer os ollos na decisión que un día tomaron os nosos pais para que fósemos cristiáns. É polo tanto unha celebración para agradecer poder compartir unha mesma fe desde o bautismo recibido e a fe agradecida. Logo do tempo de Nadal, onde todo xiraba derredor da encarnación –o Deus feito un dos nosos-, desde o anuncio de Xoán Bautista e desde o si de María, a invitación que hoxe se nos fai é a de agradecer a fe recibida desde a decisión dos nosos pais de pedir para nós o bautismo. E do mesmo xeito que para Xesús foi o comezo dunha experiencia de comunidade e un camiñar sempre acompañado dos seus; o bautismo é tamén para nós sabernos sempre acompañados por unha comunidade coa que compartimos e camiñamos, deixándonos agarimar polos momentos compartidos, pola fe celebrada e pola graza recibida para poder vivir e agradecer que nin estamos sós nin nos sentimos abandonados á nosa sorte, senón que camiñamos xuntos nunha esperanza que funde as súas raíces na Palabra que se fixo coma nós para quedar ao noso lado.

CORAZÓN MISERICORDIOSO

*      Por non acoller con gratitude a fe recibida dos nosos pais e nais; 

SEÑOR, RENOVA A NOSA CONFIANZA EN TI.

*      Porque moitas veces deixámonos levar polo orgullo e non recoñecemos os nosos erros;                     CRISTO, RENOVA A NOSA CONFIANZA EN TI .

*      Polas veces nas que lle dámos as costas ás peticións de axuda e escoita que nos fan os que temos máis preto, 

SEÑOR, RENOVA A NOSA CONFIANZA EN TI .

OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN

·         A imaxe do Servo que aparece nos textos do profeta Isaías é unha invitación a poñer a nosa atención nos diferentes significados que ten unha mesma palabra para poder situala e comprendela no seu contexto, evitando caer nunha falsa ou incompleta comprensión da mesma. Hoxe temos escoitado a palabra servo na primeira lectura, e segundo o xeito de entendela na linguaxe habitual, viría ser alguén que está sometido á vontade e á acción doutra persoa que manda máis e ten poder. Porén, non é este o uso que o profeta lle dá a esta palabra. O servo vén sendo aquel que se pon ao servizo dos demais para facerlle a vida máis doada. Tamén aquel que cumpre coa misión recibida de traballar a prol das causas onde se busque poñer ao máis débil no centro, e non no derradeiro lugar. Mesmo podemos dicir tamén que o servo é aquel que non se sente nin humillado nin sometido cando sae na defensa dos máis débiles e sen voz. Non é logo o sometido pola forza e poder do poderoso, senón o que cumpre coa misión de acompañar toda situación e experiencia humana que necesita ser enchoupada de esperanza. Por iso a figura do servo ponse en relación coa persoa de Xesús –o Deus que vén de encarnarse para facerse dos nosos- pero non se esgota nel, senón que se prolonga en tódalas persoas que fan da súa vida unha entrega xenerosa de solidariedade ao servizo e ás causas dos máis pequenos e empobrecidos do noso mundo. É logo servo sinónimo de servizo e servidor, non de sometemento e escravitude, por iso é chamada a cada un/unha de nós para que sexamos servos/as da tenrura e da xustiza neste mundo que imos creando cheo de reproches e esixencias, e no que se vai perdendo a perspectiva de humanización e o compromiso liberador.

·         En Cristo este servo do que falaba Isaías concrétase ao tomar conciencia da súa misión. Xesús non foi un “superman” que o sabía todo desde o principio, senón que foi gañando conciencia a medida que ía desenvolvendo a súa misión de servir desde a denuncia do actuar dos poderosos e a entrega aos necesitados. Isto, á vez que ía facendo que os poderosos comezasen a velo coma un “atranco” para seguir oprimindo e impoñendo os seus criterios de clasismo e poder, facía que os pobres e necesitados descubriran nel a presenza do Deus liberador que tanto agardara o pobo de Israel. En Xesús, unxido pola forza e presenza do Espírito, vaise facendo realidade e vai tomando corpo a afirmación, tantas veces repetida e escoitada, de que chegou o momento da liberación, persoal e colectiva; de que o sometemento rematara; de que xa era tempo de non seguir deixándose dominar nin pola mentira nin pola imposición dos poderosos. E a isto ía contribuíndo Xesús a medida que descubría que a súa misión non era outra máis que a de cumprir o encargo do Pai de ser voz de denuncia, xustiza e liberación. O seu bautismo foi comezo dun tempo, curto en anos pero longo en compromiso e traballo por un mundo máis esperanzado, xusto e solidario: o tempo da Igrexa. O tempo dos cristiáns. O noso tempo. E hoxe, ao celebrar a festa do bautismo de Xesús, tamén somos chamados a celebrar a festa do noso bautismo; pero non como unha festa de consumo e escusa para invitar á familia a comer, senón como o momento no que comezou tamén para nós a tarefa de facer da nosa vida e do noso actuar unha busca permanente do servizo e a entrega á causa da xustiza, a solidariedade e a paz. Tres eixos sobre os que se artella a mensaxe de Xesús. A mensaxe que estamos chamados a vivir e desenvolver os cristiáns hoxe.

·         Por iso, se El é o Fillo no que Deus se sente plenamente compracido, nós somos hoxe tamén os fillos/as chamados/as a mostrar que os enfermos, os parados, as maltratadas, os maiores... seguen a ser os preferidos de Deus. E isto non se aprende de memoria, senón que se ha, temos que, vivir desde o corazón que sente, a cabeza que pensa e as mans e pés que actúan. A isto nos urxe o bautismo recibido!

FRATERNIDADE ORANTE

Porque o amor de Deus enchoupou os nosos corazóns, agradecidos, dicimos agora:

QUE A AUGA DO BAUTISMO TRAIA A PAZ PARA O NOSO ACTUAR

·         Para que a Igrexa sexa auga que libera e esperanza que non cala ante os enganos e inxustizas dos poderosos do noso mundo, OREMOS.

QUE A AUGA DO BAUTISMO TRAIA A PAZ PARA O NOSO ACTUAR

·         Para que traballemos desde as nosas parroquias para que a rutina e a indiferenza non enchoupen nin o noso pensamento nin o noso xeito de mirar, comprender e transformar a realidade na que vivimos, OREMOS.

QUE A AUGA DO BAUTISMO TRAIA A PAZ PARA O NOSO ACTUAR

·         Para que fagamos da nosa vida esforzo por agradecer a fe recibida dos nosos pais e compartida cando rezamos e celebramos a forza da esperanza que non deixa que a tristura, a dor e a inxustiza nos venzan, OREMOS.

QUE A AUGA DO BAUTISMO TRAIA A PAZ PARA O NOSO ACTUAR

Señor, poñemos na túa man a nosa oración comunitaria, coa que queremos expresar que seguimos a necesitar de Ti e da túa presenza no camiñar de cada día. P.X.N.S. Amén.

MIRADA ESPERANZADA

É urxente recuperar o carácter luminoso propio da fe, 

pois cando a súa chama se apaga, 

todas as outras luces acaban languidecendo. 

Porque a característica propia da luz da fe 

é a capacidade de iluminar toda a existencia do home. 

Porque unha luz tan potente non pode provir de nós mesmos; 

ha vir dunha fonte máis primordial, 

ten que vir, en definitiva, de Deus. 

A fe nace do encontro co Deus vivo, 

que nos chama e nos revela o seu amor, 

un amor que nos precede e no que nos podemos apoiar 

para estar seguros e construír a vida. 

Transformados por este amor, recibimos ollos novos, 

experimentamos que nel hai unha gran promesa de plenitude 

e se nos abre a mirada ao futuro. 

A fe, que recibimos de Deus como don sobrenatural, 

presentase como luz no camiño, que orienta o noso camiño no tempo. 

Por unha parte, procede do pasado; 

é a luz dunha memoria fundante, a memoria da vida de Xesús, 

onde o seu amor se ten manifestado totalmente fiable, 

capaz de vencer á morte. 

Pero, ao mesmo tempo, como Xesús resucitou 

e atráenos máis alá da morte, a fe é luz que vén do futuro, 

que nos desvela vastos horizontes, 

e nos leva máis alá do noso «eu» illado, cara á máis ampla comuñón. 

Dámonos conta, por tanto, 

de que a fe non habita na escuridade,

senón que é luz nas nosas tebras.

(Francisco, Lumen fidei, 4)