Amoris Laetitia - capítulo 5B
182. Ningunha familia pode ser fecunda
se se concibe como demasiado diferente ou «separada».
Para evitar este risco, lembremos que a familia de Xesús, chea de graza e de
sabedoría, non era vista como unha familia «rara», como un fogar estraño e
afastado do pobo. Por iso mesmo á xente custáballe recoñecer a sabedoría de
Xesús e dicía: «De onde veñen todas esas cousas? [...] Non é este o carpinteiro, o fillo
de María?» (Mc 6,2-3). «Non é o fillo do carpinteiro?» (Mc 6,2-3). «Non é este
o fillo do carpinteiro?» (Mt 13,55). Isto confirma que era unha familia
sinxela, próxima a todos, integrada con normalidade no pobo. Xesús tampouco
creceu nunha relación pechada e absorbente con María e con Xosé, senón que se
movía gustosamente na familia ampliada, que incluía aos parentes e amigos. Iso
explica que, cando volvían de Xerusalén, os seus pais aceptaban que o neno de
doce anos se perdese na caravana un día enteiro, escoitando as narracións e
compartindo as preocupacións de todos: «Coidando qu…
