Gloriareime na miña febleza para que habite en min a forza de Cristo-2 Cor 12, 7-10

Domingo 14 do Tpo. Ordinario - ciclo B

O TAMAÑO DAS PERSOAS

Unha persoa é enorme cando fala de fronte 

e vive conforme ao que di,

cando trata con cariño e respecto, 

cando mira aos ollos e sorrí con franqueza.

Unha persoa é xigante cando se interesa pola túa vida,

non para remexer e actuar coma unha lercha,

senón para buscar alternativas que che axuden a medrar,

a soñar o mellor para ti, 

a buscar entenderte inda que pense distinto a ti.

Unha persoa é grande cando estende a súa man,

cando pecha a súa boca e abre o seu corazón,

non para criticar, senón para escoitar e acoller; 

cando perdoa, cando comprende, 

cando se coloca no lugar do outro.

Pero é pequena cando decepciona, cando fire,

cando actúa con orgullo, cando non é solidaria, 

cando minte, cando non sabe pedir perdón, 

cando se deixa rexer polo que fan todos,

cando quere quedar sempre ben, cando manexa a xente

que menos pode coma se fose un monicreque.

Pero é insignificante cando despreza, 

cando esquece os favores, cando só busca o seu brillo, 

os seus intereses, o seu benestar..

e mingua máis aínda cando agride, 

cando falsea o seu testemuño, 

cando mata con maledicencia.

Por iso:

Se fuches capaz de sorrir coma aquel neno ...

Se sentiches correr polas túas meixelas 

as mesmas bágoas que viches na cara engurrada 

daquela persoa maior e esquecida ...

Se sentiches todo iso ... 

en verdade viviches intensamente cada instante da túa vida,

o que encheu de beleza a túa alma, 

deulle amor ao teu corazón e ...

converteute nunha persoa moi grande!