Ficha e Lectio - Domingo 19 Ord. A
ADAPTADO DE: http://elrincondelasmelli.blogspot.com.es
LECTIO:
FONTE: http://iglesiadesopelana3m.blogspot.com.es/2014/08/080102014-19th-sunday-in-ordinary-time-a.html
NO MEDIO DA CRISE
Non é difícil vermos na barca dos discípulos de Xesús,
sacudida polas ondas e desbordada polo forte vento en contra, a figura da
Igrexa actual, ameazada desde fóra por toda clase de forzas adversas e tentada
desde dentro polo medo e a pouca fe. Como ler este relato evanxélico desde a
crise na que a Igrexa parece hoxe naufragar?
Segundo o evanxelista, “Xesús achégase á barca camiñando
sobre da auga”. Os discípulos non son capaces de recoñecelo no medio da
tormenta e a escuridade da noite. Parécelles unha “pantasma”. O medo tenos
aterrorizados. O único real é aquela forte tempestade.
Este é o noso primeiro problema. Estamos a vivir a crise da
Igrexa contaxiándonos uns aos outros desalento, medo e falta de fe. Non somos
capaces de vermos que Xesús se nos está
achegando precisamente desde esta forte crise. Sentímonos máis sós e indefensos
do que nunca.
Xesús dilles tres palabras: “Ánimo. Son eu. Non temades”. Só
Xesús lles pode falar así. Pero os oídos deles só ouven o estrondo das ondas e
a forza do vento. Este é tamén o noso erro. Se non escoitamos a invitación de
Xesús a pórmos nel a nosa confianza incondicional, a quen acudiremos?
Pedro sente un impulso interior e sostido pola chamada de
Xesús, salta da barca e “diríxese cara a Xesús andando sobre das augas”. Así
temos de aprender hoxe a camiñar cara a Xesús no medio da crise: apoiándonos,
non no poder, o prestixio e as seguridades do pasado, senón no desexo de
atopármonos con Xesús no medio da escuridade e das incertezas destes tempos.
Non é doado. Tamén nós podemos vacilar e afundírmonos coma
Pedro. Pero o mesmo ca el, podemos experimentar que Xesús estende a súa man e
nos salva mentres nos di: “Homes de pouca fe, por que dubidades?”.
Por que dubidamos tanto? Por que non estamos a aprender case
nada novo da crise? Por que seguimos buscando falsas seguridades para
“sobrevivirmos” dentro das nosas comunidades, sen aprendermos a camiñar con fe
renovada cara a Xesús no interior mesmo da sociedade secularizada dos nosos
días?
Esta crise non é o final da fe cristiá. É a purificación que
necesitamos para liberármonos de intereses mundanos, triunfalismos enganosos e
deformacións que nos han ir afastando de Xesús ao longo dos séculos. El está a
actuar nesta crise. El estanos conducindo cara a unha Igrexa máis evanxélica.
Reavivemos a nosa confianza en Xesús. Non teñamos medo.
José Antonio Pagola
Traduciu. Xaquín Campo Freire.
VER TAMÉN:
Comentarios
Publicar un comentario