A22. De ti ten sede a miña alma, Señor, meu Deus - Salmo 62

Domingo 22 de Ordinario - ciclo A

NECESITÁMOSTE, SEÑOR

Necesitámoste, Señor:

para vivir unha vida plena,

para sentir alegría interior,

para superar os baleiros,

para saír do desencanto,

para amar de verdade, sen pasar factura,

temos que estar moi unidos a ti.

Necesitámoste, Señor:

porque andamos preocupados,

porque non sabemos gozar do momento presente,

porque ás veces só estamos en contacto 

coas propias necesidades,

porque o outro, a ratos, nos é indiferente,

porque temos egoísmo familiar,

porque non sabemos saír do noso embigo e

temos que deixarnos purificar por ti.

Necesitámoste, Señor:

ata que consigamos vivir máis felices,

ata que atopemos a vida en abundancia,

ata que cremos o teu reino de xustiza,

ata que compartamos as cousas fraternalmente,

ata que consigamos que nos desbasta o outro,

ata que nos limpemos de tanto egocentrismo,

ata que logremos que todos vivan ben,

temos que deixarnos invadir do teu amor.

Porque urxe que inventemos o teu reino, 

necesitámoste, Señor:

para revolucionar as relacións e crear encontros,

para que nos dignifiquemos uns a outros,

para que cada persoa atope o seu lugar no mundo,

para que haxa de todo para todos,

para que se nos encha o corazón de festa,

para que logremos tratarnos como irmáns,

para que a nosa vida énchase de harmonía,

para que esperemos a morte como o teu gran abrazo,

temos que deixarnos cambiar o corazón.

Mari Patxi Ayerra