Lóente os pobos, oh Deus, lóente todos os pobos - Salmo 66

Día do Apóstolo

GALICIA

Galicia! Nai e Señora,

sempre agarimosa e forte;

preto e lonxe; onte, agora,

mañá… na vida e na morte!

Galicia! A Galicia santa

de romeiros e xograres!

A da historia que abrillanta

a tradición nos fogares!

A que suspende e namora

co inexplicable segredo

da gaita que rindo chora

e do alalá triste e ledo!

A que sabe de cantares

de Rodríguez do Padrón

e inda leva de Macías

a frecha no corazón!

A dos antigos mosteiros

a dos pazos encantados

a dos santos milagreiros

contra os entangarañados.

A das floridas valgadas

a de barulleiro mar,

a das roibas alboradas

e as noitiñas de luar.

A dos toxos feridores,

a das rosas velaíñas,

a das roibas alboradas

e a das choivas miudiñas.

A do Sar maino e tristeiro,

pazo de almas enloitadas,

e o Miño casamenteiro

de trasnos, meigas e fadas.

A dos seráns campesiños

a dos brillantes orballos

a dos queixumes dos pinos

e as risadas dos carballos.

O pobo doutras idades,

traballador e guerreiro:

o das irtas irmandades

do Medulio e do Cebreiro…!

Sempre Nai, sempre Señora,

con leda ou cativa sorte;

preto e lonxe; onte agora,

maná…na vida e na morte.

A facenda, o creto, a vida,

o fogar,..todo por ela!

Con Castela, ben querida,

aldraxada…Sen Castela!

Irmáns! Rubamos ao cume

desatrancando o camiño,

e botemos man do lume

onde non chega o fouciño!

Todo para a nosa Galicia,

flor de todas as virtudes;

para sedenta de xustiza,

ferida de escravitudes!

Namentres o sangue vibre

en beizos e corazón…

a esperanza de vela libre

e este berro: Redención!

Xuremos!

“Dereito ou torto,

sen máis alcuño nin achego,

doente ou san, vivo ou morto,

galego… sempre galego!

Ramón Cabanillas