Acercándonos ó Día do Apóstolo

Romance de Don Gaiferos 
(versión: Luar Na Lubre)

(Romance tradicional)

FONTE: http://www.luarnalubre.com/letras_disco.php?idioma=gl&cat=74&id=175

Guillermo X , duque de Aquitania, é probablemente o protagonista deste romance, quizais un dos máis antergos que se conservan en lingua galega. De orixe xermánica, pertence ao ciclo carolinxio, cantado polos xograres e posteriormente polos cegos, chegou ata os nosos días grazas a eles. Gaiferos de Mormaltán era o nome cabaleiresco desta personaxe que chegou en peregrinación ata Compostela onde morreu, diante do Apóstolo Santiago. 

(...)

I onde vai aquil romeiro,

meu romeiro a donde irá,

camiño de Compostela,

non sei se alí chegará.

Os pés leva cheos de sangue,

xa non pode máis andar,

malpocado, probe vello,

non sei se alí chegará.

Ten longas e brancas barbas,

ollos de doce mirar,

ollos gazos leonados,

verdes como a auga do mar.

...

-I onde ides meu romeiro,

onde queredes chegar?

Camiño de Compostela

donde teño o meu fogar.

-Compostela é miña terra,

deixeina sete anos hai,

relucinte en sete soles,

brilante como un altar.

-Cóllase a min meu velliño,

vamos xuntos camiñar,

eu son trobeiro das trobas

da Virxe de Bonaval.

...

- I eu chámome don Gaiferos,

Gaiferos de Mormaltán,

se agora non teño forzas,

meu Santiago mas dará.

Chegaron a Compostela,

foron á Catedral,

desta maneira falou

Gaiferos de Mormaltán:

-Gracias meu señor Santiago,

aos vosos pés me tes xa,

si queres tirarme a vida,

pódesma, señor, tirar,

porque morrerei contento

nesta santa Catedral .

E o vello das brancas barbas

caíu tendido no chan,

Pechou os seus ollos verdes,

verdes como a auga do mar.

O bispo que esto oíu,

alí o mandou enterrar

E así morreu, meus señores,

Gaiferos de Mormaltán.

Iste é un dos moitos miragres

que Santiago Apóstol fai.

Para saber máis:
http://gl.wikipedia.org/wiki/Romance_de_don_Gaiferos