Domingo 27 do Tpo. Ordinario

4.10.20

Domingo 27 do Tpo. Ordinario - ciclo A

GUIÓN LITÚRXICO EUCARISTÍA - XORNADA MUNDIAL POLO TRABALLO DECENTE

(4 outubro 2020 – XXVII Domingo do Tempo Ordinario)

MONICIÓN DE ENTRADA

Benvidos todos e todas a esta Eucaristía do vixésimo sétimo domingo do tempo ordinario. O vindeiro mércores 7 de outubro a Igrexa celebra, xunto coas organizacións da sociedade civil, a Xornada Mundial do Traballo Decente.

Neste momento no que pagamos e seguimos pagando un alto prezo pola pandemia, tanto en vidas humanas como laboralmente, o risco é que nos golpee un virus aínda peor, o do “egoísmo indiferente”,… Agora máis que nunca habemos defender o traballo decente, para que nestas situacións, o traballo sexa fiel reflexo da sacra dignidade da persoa. Vemos como crece o número das persoas que perderon o seu emprego e non atopan outro para poder vivir dignamente, enfrontándose a situacións prolongadas de paro ou de traballo precario ou mesmo en condicións abusivas. É esencial que, como Igrexa, tomemos conciencia da importancia do traballo para a vida das persoas e da necesidade de defender o traballo decente para todos e todas. Sen esquecer que para que o traballo sexa bo, debe contribuír ao desenvolvemento humano integral das persoas.

ACTO PENITENCIAL

· Porque non nos comprometemos de forma constante e eficaz contra o desemprego e a precariedade. Señor, ten piedade de nós.

· Porque o noso egoísmo fainos esquecer aos e ás que quedan atrás. Cristo, ten piedade de nós.

· Porque nos custa manter a esperanza nos tempos difíciles. Señor, ten piedade de nós.

MONICIÓN Á PRIMEIRA LECTURA

Esta primeira lectura que nos propón a liturxia, é exactamente a mesma liña de mensaxe do evanxeo. Isaías mostra o traballo de Deus pola súa viña como un acto continuo de amor. E o amor son obras, traballos de Deus polo seu pobo. O que Deus espera do seu pobo é que responda no mesmo plano e sexamos corresponsables como fillos e fillas de Deus, co acompañamento dos máis desfavorecidos e o coidado da creación.

Pero o pobo non responde e en Israel hai terribles inxustizas sociais, explotación das persoas pobres por parte dos ricos, esquecemento da Lei e da fidelidade a Iavé.

A predicación de Isaías oscila entre a proclamación do amor de Deus ao seu pobo, a urxencia da conversión e a ameaza das desgrazas que caerán sobre o pobo.

Primeira Lectura Is 5, 1-7

LECTURA DO LIBRO DE ISAÍAS

A viña do Señor poderoso é a casa de Israel

Voulle cantar no nome do meu amigo unha canción de amor á súa viña.

Tiña o meu amigo unha viña nunha das fértiles ladeiras.

Cavou, quitoulle as pedras, e plantouna de cepa selecta;

construíu no medio dela unha torre e tamén dispuxo un lagar;

esperaba que dese boas uvas, pero só llas deu agraces.

E agora, habitantes de Xerusalén e homes de Xudá,

facede, por favor, de xuíces,

entre min e a miña viña.

Que máis lle puiden facer á miña viña que non llo fixera?

Por que, esperando eu que dese boas uvas, deu tan só agraces?

Pois agora vouvos dicir o que lle vou facer á miña viña:

quitarlle o valado para que sirva de pasteiro,

romperlle a cerca e que se volva un torreiro.

Convertereina nun ermo, non se podará nin cavará;

o cardo e mais a silveira medrarán nela;

aos mesmos trebóns mandareilles que non chovan sobre ela.

Si, a viña do Señor dos Exércitos é a casa de Israel;

e os homes de Xudá, a súa preferida plantación.

Esperaba deles o cumprimento do dereito, e velaquí: sangue vertido.

Esperaba deles xustiza, e velaquí: berros de auxilio.

Palabra do Señor R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL Sal 79, 9 e 12. 13-14. 15-16. 19-20

R/. (Is 5, 7a): A viña do Señor é a casa de Israel.

Arrincaches de Exipto unha vide,

expulsaches nacións para a plantar;

estendeu as súas ramas ata o mar

os seus gromos ata o río.

Por que lle derrubaches os valados,

para que a vendimen cantos pasan?

Os xabarís estragan nela

e devórana as bestas do campo.

Vólvete, Deus dos exércitos,

olla desde o ceo e fíxate,

ven visitar a túa viña,

a videira que plantaches coa túa man,

o bacelo que ti fortaleciches.

Non nos afastaremos máis de ti;

dános vida de novo,

e invocaremos o teu nome.

Restáuranos, Señor Deus dos exércitos;

que brille o teu rostro e seremos salvos.

MONICIÓN Á SEGUNDA LECTURA

Este é un dos textos máis reconfortantes e alentadores da Biblia. As persoas crentes sempre poden atopar forza renovada aquí. A marabillosa verdade é que Deus está sempre connosco. El está preto de todas as persoas cada momento de cada día e El sabe o que está a pasar.

Por nada esteades afanosos, contrasta coa preocupación que revela unha falta de confianza na soberanía e o poder de Deus. Como crentes, temos que darnos conta que a nosa confianza na vida non provén de nós mesmos e nós mesmas, senón do Deus todo poderoso do universo. Por iso Paulo dinos que non te preocupes por nada. Se nos preocupamos basicamente estamos a dicir que Deus non pode manexar a situación. Pola contra, debemos levar todo a Deus en oración e a súa paz gardará os nosos corazóns e mentes. Os e as crentes, que están firmes en Cristo, soportan as dificultades coa oración agradecida.

Segunda Lectura Flp 4, 6-9

LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS FILIPENSES

Facede isto e o Deus da paz será convosco

Irmáns:

Non desacouguedes por cousa ningunha. En todo presentádelle a Deus as vosas peticións con oracións de súplica e acción de grazas.

E a paz de Deus, superior a todo o imaxinable, custodiará os vosos corazóns e os vosos pensamentos en Cristo Xesús.

Do resto, meus irmáns, todo o que sexa verdadeiro, todo o que sexa serio, xusto, honesto, todo o que sexa estimable, o que sexa honroso, calquera virtude ou cousa loable que haxa, iso é o que debedes apreciar.

O que aprendestes, recibistes, oístes e vistes en min, iso é o que tedes que levar á práctica. E o Deus da paz estará convosco.

Palabra do Señor R/. Grazas a Deus

ALELUIA Cf. Xn 15, 16

Se non se canta, pódese omitir

Aleluia, aleluia.

Eu escollinvos do medio do mundo, para que vaiades e frutifiquedes,

e o voso froito dure, di o Señor.

Aleluia.

MONICIÓN AO EVANXEO

No Evanxeo de hoxe escoitamos a invitación do Pai para que deamos os froitos propios daquela persoa que se di seguidora de Xesús.

A parábola está a falar tamén de nós, a reflexión honesta do texto obríganos a facernos importantes preguntas: Estamos a producir nos nosos tempos “os froitos” que Deus espera do seu pobo: xustiza e traballo decente para todas as persoas con especial atención entre as persoas excluídas, a solidariedade, a compaixón cara a quen máis sofren, o perdón...?

Evanxeo Mt 21, 33-43

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO

Arrendou a viña a outros labradores

Naquel tempo, díxolles Xesús aos sumos sacerdotes e aos anciáns do pobo:

‑ Escoitade outra parábola:

Dunha vez había un propietario que plantou unha viña; rodeouna dunha sebe, cavou nela un lagar e construíu un caseto para o garda. Logo, arrendóullela a uns viñateiros e marchou para lonxe.

Cando chegou o tempo da vendima, mandou os seus criados aos viñateiros, para cobrar a s rendas. Pero os viñateiros agardáronos, e a un zorregáronlle, a outro matárono e a outro apedrárono. De novo mandou outros criados, máis numerosos; pero tratáronos do mesmo xeito.

Por último, mandoulles o seu propio fillo, dicindo para si: "O meu fillo hano respectar". Pero os viñateiros, ao veren o fillo, comentaron: "Este é o herdeiro: veña, matémolo, e a herdanza será nosa". E agarrárono, botárono fóra da viña, e matárono.

‑ Ben, e cando veña o señor da viña, que fará cos viñateiros aqueles?

Respondéronlle:

‑ A eses malvados faraos morrer de mala morte, e arrendaralles a viña a outros viñateiros, que lle paguen as rendas no seu tempo.

Díxolles entón Xesús:

‑ Seica non lestes nunca na Escritura:

A pedra que desbotaron os canteiros é agora o esquinal: esa pedra colocouna o Señor, que regalía para nós!?

Por iso dígovos: quitarásevos a vós o Reino de Deus, e daráselle a un pobo que produza bos froitos.

Palabra do Señor R/. Loámoste, Cristo

PRECES

Dirixímonos a ti, Pai, presentándoche as nosas arelas, necesidades, ilusións e penas, para que nos manteñas fortes na fe e na seguridade de que acompañas as nosas vidas. Dicimos: