Domingo 27 do Tpo. Ordinario - ciclo A


 GUIÓN LITÚRXICO EUCARISTÍA - XORNADA MUNDIAL POLO TRABALLO DECENTE

(4 outubro 2020 –  XXVII Domingo do Tempo Ordinario)

 

MONICIÓN DE ENTRADA

            Benvidos todos e todas a esta Eucaristía do vixésimo sétimo domingo do tempo ordinario. O vindeiro mércores 7 de outubro a Igrexa celebra, xunto coas organizacións da sociedade civil, a Xornada Mundial do Traballo Decente.

            Neste momento no que pagamos e seguimos pagando un alto prezo pola pandemia, tanto en vidas humanas como laboralmente, o risco é que nos golpee un virus aínda peor, o do “egoísmo indiferente”,… Agora máis que nunca habemos defender o traballo decente, para que nestas situacións, o traballo sexa fiel reflexo da sacra dignidade da persoa. Vemos como crece o número das persoas que perderon o seu emprego e non atopan outro para poder vivir dignamente, enfrontándose a situacións prolongadas de paro ou de traballo precario ou mesmo en condicións abusivas. É esencial que, como Igrexa, tomemos conciencia da importancia do traballo para a vida das persoas e da necesidade de defender o traballo decente para todos e todas. Sen esquecer que para que o traballo sexa bo, debe contribuír ao desenvolvemento humano integral das persoas.

ACTO PENITENCIAL

·         Porque non nos comprometemos de forma constante e eficaz contra o desemprego e a precariedade. Señor, ten piedade de nós.

·         Porque o noso egoísmo fainos esquecer aos e ás que quedan atrás. Cristo, ten piedade de nós.

·         Porque nos custa manter a esperanza nos tempos difíciles. Señor, ten piedade de nós.

MONICIÓN Á PRIMEIRA LECTURA

            Esta primeira lectura que nos propón a liturxia, é exactamente a mesma liña de mensaxe do evanxeo. Isaías mostra o traballo de Deus pola súa viña como un acto continuo de amor. E o amor son obras, traballos de Deus polo seu pobo. O que Deus espera do seu pobo é que responda no mesmo plano e sexamos corresponsables como fillos e fillas de Deus, co acompañamento dos máis desfavorecidos e o coidado da creación.

Pero o pobo non responde e en Israel hai terribles inxustizas sociais, explotación das persoas pobres por parte dos ricos, esquecemento da Lei e da fidelidade a Iavé.

A predicación de Isaías oscila entre a proclamación do amor de Deus ao seu pobo, a urxencia da conversión e a ameaza das desgrazas que caerán sobre o pobo. 


Primeira Lectura   Is 5, 1-7

LECTURA DO LIBRO DE ISAÍAS

A viña do Señor poderoso é a casa de Israel


            Voulle cantar no nome do meu amigo unha canción de amor á súa viña.


            Tiña o meu amigo unha viña nunha das fértiles ladeiras.

Cavou, quitoulle as pedras, e plantouna de cepa selecta;

construíu no medio dela unha torre e tamén dispuxo un lagar;

esperaba que dese boas uvas, pero só llas deu agraces.


            E agora, habitantes de Xerusalén e homes de Xudá,

facede, por favor, de xuíces,

entre min e a miña viña.


            Que máis lle puiden facer á miña viña que non llo fixera?

Por que, esperando eu que dese boas uvas, deu tan só agraces?


            Pois agora vouvos dicir o que lle vou facer á miña viña:

quitarlle o valado para que sirva de pasteiro,

romperlle a cerca e que se volva un torreiro.


            Convertereina nun ermo, non se podará nin cavará;

o cardo e mais a silveira medrarán nela;

aos mesmos trebóns mandareilles que non chovan sobre ela.


            Si, a viña do Señor dos Exércitos é a casa de Israel;

e os homes de Xudá, a súa preferida plantación.


            Esperaba deles o cumprimento do dereito, e velaquí: sangue vertido.

            Esperaba deles xustiza, e velaquí: berros de auxilio.


       Palabra do Señor                                     R/. Grazas a Deus


 


SALMO RESPONSORIAL     Sal 79, 9 e 12. 13-14. 15-16. 19-20

R/.  (Is 5, 7a):  A viña do Señor é a casa de Israel.


Arrincaches de Exipto unha vide,

expulsaches nacións para a plantar;

estendeu as súas ramas ata o mar

os seus gromos ata o río.


Por que lle derrubaches os valados,

para que a vendimen cantos pasan?

Os xabarís estragan nela

e devórana as bestas do campo.


Vólvete, Deus dos exércitos,

olla desde o ceo e fíxate,

ven visitar a  túa viña,

a videira que plantaches coa túa man,

o bacelo que ti fortaleciches.


Non nos afastaremos máis de ti;

dános vida de novo,

e invocaremos o teu nome.

Restáuranos, Señor Deus dos exércitos;

que brille o teu rostro e seremos salvos.


 MONICIÓN Á SEGUNDA LECTURA

            Este é un dos textos máis reconfortantes e alentadores da Biblia. As persoas crentes sempre poden atopar forza renovada aquí. A marabillosa verdade é que Deus está sempre connosco. El está preto de todas as persoas cada momento de cada día e El sabe o que está a pasar.

            Por nada esteades afanosos, contrasta coa preocupación que revela unha falta de confianza na soberanía e o poder de Deus. Como crentes, temos que darnos conta que a nosa confianza na vida non provén de nós mesmos e nós mesmas, senón do Deus todo poderoso do universo. Por iso Paulo dinos que non te preocupes por nada. Se nos preocupamos basicamente estamos a dicir que Deus non pode manexar a situación. Pola contra, debemos levar todo a Deus en oración e a súa paz gardará os nosos corazóns e mentes. Os e as crentes, que están firmes en Cristo, soportan as dificultades coa oración agradecida.


Segunda Lectura     Flp 4, 6-9

LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS FILIPENSES

Facede isto e o Deus da paz será convosco


            Irmáns:


            Non desacouguedes por cousa ningunha. En todo presentádelle a Deus as vosas peticións con oracións de súplica e acción de grazas.


            E a paz de Deus, superior a todo o imaxinable, custodiará os vosos corazóns e os vosos pensamentos en Cristo Xesús.


            Do resto, meus irmáns, todo o que sexa verdadeiro, todo o que sexa serio, xusto, honesto, todo o que sexa estimable, o que sexa honroso, calquera virtude ou cousa loable que haxa, iso é o que debedes apreciar.


            O que aprendestes, recibistes, oístes e vistes en min, iso é o que tedes que levar á práctica.    E o Deus da paz estará convosco.



            Palabra do Señor                                R/. Grazas a Deus


 


ALELUIA     Cf. Xn 15, 16

Se non se canta, pódese omitir


Aleluia, aleluia.


Eu escollinvos do medio do mundo, para que vaiades e frutifiquedes,

e o voso froito dure, di o Señor.


Aleluia.



MONICIÓN AO EVANXEO

            No Evanxeo de hoxe escoitamos a invitación do Pai para que deamos os froitos propios daquela persoa que se di seguidora de Xesús.

            A parábola está a falar tamén de nós, a reflexión honesta do texto obríganos a facernos importantes preguntas: Estamos a producir nos nosos tempos “os froitos” que Deus espera do seu pobo: xustiza e traballo decente para todas as persoas con especial atención entre as persoas excluídas, a solidariedade, a compaixón cara a quen máis sofren, o perdón...?

Evanxeo     Mt 21, 33-43

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO

Arrendou a viña a outros labradores


            Naquel tempo, díxolles Xesús aos sumos sacerdotes e aos anciáns do pobo:

            ‑ Escoitade outra parábola:


            Dunha vez había un propietario que plantou unha viña; rodeouna dunha sebe, cavou nela un lagar e construíu un caseto para o garda. Logo, arrendóullela a uns viñateiros e marchou para lonxe.


            Cando chegou o tempo da vendima, mandou os seus criados aos viñateiros, para cobrar a s rendas. Pero os viñateiros agardáronos, e a un zorregáronlle, a outro matárono e a outro apedrárono. De novo mandou outros criados, máis numerosos; pero tratáronos do mesmo xeito.


            Por último, mandoulles o seu propio fillo, dicindo para si: "O meu fillo hano respectar". Pero os viñateiros,  ao veren o fillo, comentaron: "Este é o herdeiro: veña, matémolo, e a herdanza será nosa". E agarrárono, botárono fóra da viña, e matárono.

            ‑ Ben, e cando veña o señor da viña, que fará cos viñateiros aqueles?


            Respondéronlle:

            ‑ A eses malvados faraos morrer de mala morte, e arrendaralles a viña a outros viñateiros, que lle paguen as rendas no seu tempo.


            Díxolles entón Xesús:

            ‑ Seica non lestes nunca na Escritura:


            A pedra que desbotaron os canteiros é agora o esquinal: esa pedra colocouna o Señor, que regalía para nós!?


            Por iso dígovos: quitarásevos a vós o Reino de Deus, e daráselle a un pobo que produza bos froitos. 


 

          Palabra do Señor                                                        R/. Loámoste, Cristo



PRECES

Dirixímonos a ti, Pai, presentándoche as nosas arelas, necesidades, ilusións e penas, para que nos manteñas fortes na fe e na seguridade de que acompañas as nosas vidas. Dicimos:

Bendícenos co don da solidariedade, Señor.

• Que a Igrexa sexamos testemuño vivo de comuñón e compromiso esperanzador na transformación das inxustizas. Preguemos.

Bendícenos co don da solidariedade, Señor.

• Que sexa recoñecido e fomentado o dereito de toda persoa ao traballo digno e decente que sirva para o seu desenvolvemento humano integral e ao sostemento das familias. Preguemos.

Bendícenos co don da solidariedade, Señor.

• Que quen gobernan e lexislan as nacións, busquen o ben común e promulguen leis rectas e xustas, que favorezan o emprego e a dignidade humana. Preguemos.

Bendícenos co don da solidariedade, Señor.

• Que sintamos que o mundo non mellorará ata que non saiamos de nós mesmos/as e que sexamos capaces de colaborar para conseguilo. Preguemos.

Bendícenos co don da solidariedade, Señor.

• Pola fecundidade da terra e do esforzo humano: para que ningún pobo careza do necesario para subsistir e se vele polo coidado da creación. Preguemos . 

                        Bendícenos co don da solidariedade, Señor.

Deus de poder e de misericordia tende o teu brazo aos teus fieis para que vexan a túa axuda nas súas tribulacións e sostidos na fe. Por Xesucristo o noso Señor.

 

ORACIÓN DE ACCIÓN DE GRAZAS:

Viñeches a visitarme,

como Pai e como Amigo.

Xesús, non me deixes só.

Queda, Señor, comigo!

 

Polo mundo envolto en sombras

vou errante peregrino.

Dáme a túa luz e a túa graza.

Queda, Señor, comigo!

 

Neste precioso instante

abrazado estou contigo.

Que esta unión nunca me falte.

 

Queda, Señor, comigo!

 

Acompáñame na vida.

A túa presenza necesito.

Sen Ti desfalezo e caio.

Queda, Señor, comigo!

 

Declinando está a tarde.

Vou correndo como un río

ao fondo mar da morte.

Queda, Señor, comigo!

 

Na pena e no gozo

sé o meu alento mentres vivo,

ata que morra nos teus brazos.

Queda, Señor, comigo!

(Pregaria do Padre Pío para despois da comuñón)


Comentarios

Publicacións populares