Mes de María - Explicación das ladaíñas do Sto.Rosario I

Supoño que, coma min, a moitos lles chama a atención o por que hai tantos nomes que se lle adican a María, seguro que aos nenos tamén lles sorprende e sería bo ter recursos para explicarlles a orixe destas tradicións que se conservan e se rezan diariamente nas nosas parroquias e en todo o mundo. Tratei de buscar algo que non fose demasiado complicado e atopei isto, gústame porque toma como referencia a Palabra, espero que vos guste.

(As citas levan ligazón á Biblia galega por se as queredes consultar.

Vai por partes -unha por semana- porque, igual que o Rosario, é longo...)

TOMADO DE:

http://conocetuiglesia.blogspot.com.es/2012/10/que-son-las-letanias-del-rosario.html

ROGA POR NÓS 

...é a frase que contestamos os católicos a cada unha das ladaíñas dedicadas á Virxe María ao final do rezo do Rosario. Moitos católicos recitan as ladaíñas e con todo moitos non as comprenden, outros non se preocupan de pensar que significan, outros as recitan pero se aburren.

As ladaíñas só se poden comprender cando a persoa ama á Virxe María por ser a muller que tivo a ledicia de ser a Nai de Deus. A súa historia remóntase os primeiros séculos do cristianismo, cando se comezou a invocar a intercesión dos santos e de María. Xa despois para o século XV e XVI xa se multiplicaron, sendo a máis moderna a creada polo papa Xoán Paulo II.

O significado e fundamento das ladaíñas lauretanas

A maioría das definicións sobre as ladaíñas descríbeas como unha "serie de encomios e súplicas ordenadas, repetidas e concordes entre si, polas que se roga a Deus e a súa nai Santa María." Se aínda así non quedase claro, a definición máis sinxela que se pode dar das ladaíñas é que son un poema dirixido á Virxe, como cando un fillo lle dedica un poema á súa nai. Son un conxunto de afagos dedicados á Virxe María, tal como un fillo afagaría á súa nai.

A práctica de oracións ládaínicas é unha das mais comúns. Atópaselles xa desde as sinagogas xudías, onde se realizaban 18 bendicións nas que se enumeraban as diferentes categorías sociais das persoas e as necesidades destas. San Paulo fai alusión a este costume (1 Timoteo 2, 1-2). Antes de penetrar no significado e fundamento bíblico das mesmas, explicaremos fundamento de varios títulos de María que se repiten constantemente nas ladaíñas.

Nai

Na Biblia atopamos que María é, efectivamente, a nai de Xesús: "Concibirás e darás a luz un fillo, e poraslle por nome Xesús" (Lc 1, 27). É tamén a nai de Deus, que é Xesús (Lc 1, 43), e nai dos crentes representados no apóstolo Xoán (Xn 19, 25-27).

Virxe

A encarnación de Xesús é de maneira virxinal, sen ningunha intervención humana, senón por obra do Espírito Santo (Isaías 7, 14) (Lc 1, 26-38)

Santa María

María é Santa por ser a Chea de Graza (Lc 1, 28). Agora, imos profundar no que realmente significa "Chea de Graza", pois este vocábulo necesita analizarse amodo.

"Chea de Graza" en grego -idioma orixinal escrito- é "Keharitomene" (Κεχαριτομενη) é moito máis profundo do que pensamos. Significa "Plenitude da graza" e é o único lugar da Escritura onde atopamos este vocábulo, e máis aínda, "[...] en toda a literatura grega antiga aparece unhas doce veces" (Ponce Cuéllar, Miguel; María p.100). María é a plenitude da graza por que leva dentro de si á plenitude da graza que é Xesús. (Non é a maior das grazas o levar a Xesús dentro?)

A palabra "Keharitomene" úsase no texto como un pronome -palabra que exerce as mesma funcións que o substantivo- e non como adxectivo, que é unha palabra que describe ou complementa ao substantivo. Poñamos uns exemplos gramaticales para a súa mellor comprensión:

- (...) O pronome utilízase para non volver escribir o nome ou nomes dos suxeitos mencionados nun inicio. O mesmo pasa na Biblia: "«Alégrate!, chea de graza, o Señor está contigo»" (Lc 1, 28). Aquí o pronombre (subliñado) utilízase para substituír ao substantivo ou suxeito, e así suplir o dicir: "Alégrate!, María, o Señor está contigo".

(...) Do mesmo xeito na Biblia: "Esteban, cheo de graza e de poder, facía grandes prodixios e signos no pobo." (Ftos 6, 8). Aquí o adxectivo (subliñado) se utiliza para describir ou complementar ao suxeito, neste caso a Esteban, indicando que estaba cheo de graza e de poder e non que fose "o Cheo de Graza".

 Por isto, cando se di a María "Chea de graza" (Keharitomene/ Κεχαριτομενη) indica que ela é a plenitude da graza, moi distinto ao caso de Esteban que só estaba, máis non era, "o cheo de graza" (Pleres charito / πληρης χαριτος).

Raíña

Se Xesús é Rei, María ten que ser Raíña. Por que? A Biblia fai mención que por aqueles tempos e lugares a raíña non era a esposa do rei, senón a nai do rei (Xeremías 13, 18). O mesmo caso dáse co rei Salomón, fillo de David, e a súa nai Betsabé (1 Reis 2, 19-20). Agora, como Xesús, tamén é fillo de David (Lc 1, 32), a súa nai, María, tamén é unha Raíña Nai, do mesmo xeito que Betsabé. Como podemos aseguralo?

Se Xesús é Rei (Xn 18, 37), e é maior que Salomón (Lc 11, 31), igual María é maior que Betsabé. Se Xesús é Rei de todo, María tamén é Raíña, dos anxos, dos santos, dos confesores, etc. Ela tamén é Raíña dos patriarcas, santos, anxos por que o seu papel como nai do Salvador é único. O poder que exercen Xesús e María non se basea na autoridade nin no poder mesmo, senón no amor.

As Escrituras mencionan que hai que honrar aos pais (Éxodo 20, 12) De que maneira o cumpriu Aquel que instituiu isto? Recompensou á muller pura que lle deu a vida, que tivo gran fe e que foi fiel seguidora súa. Como? Levouna á gloria e coroouna para que reine con el, igual que Betsabé e Salomón pero dunha forma máis plena no reino do Pai, por iso é polo que a Escritura afirme que ten "unha coroa de doce estrelas na súa cabeza." (Apocalipse 12, 1)

Roga por nós

María, do mesmo xeito que os santos, pode interceder por nós. Ela non está morta (Lc 20, 38), senón que "Aos ollos dos insensatos parecían mortos" (Sabedoría 3, 2). Como podería  ela ser mediadora, se só o é Xesús? A mediación de Xesús é distinta á intercesión de María. Xesús é mediador dunha Nova Alianza ao morrer polos nosos pecados (Hebreos 9, 15), María só intercede.

Xesucristo é o único xuíz supremo, pero os cristiáns serán xuíces no ceo. (Mt 19, 28) (Lc 22, 30) (1 Corintios 6, 2-3)

Xesús é o único Pastor (Xn 10,16), pero El establece pastores (Xn 21,15-17) (Efesios 4,11)

Xesús é o único Rei (Xn 18, 37), pero nós Reinaremos con el (Apocalipse 4,4, 10).

Xesús é o único Mediador, pero nel, os santos son mediadores (Santiago 5, 16) (Apocalipse 5,8) (Apocalipse 6, 9-10) (Apocalipse 8,3-4) (Apocalipse 18,18-20)

A Mediación de Xesús é sacerdotal, así o di San Paulo en Hebreos capítulo 9, por iso El é o único, pois é Sacerdote, victima e altar dunha Nova Alianza, pero a Intercesión é de todos os bautizados, incluíndo a María que foi bautizada co Espírito Santo en Pentecoste. (Feitos 1, 14) (Feitos 2, 1-4). Ela só intercede, por iso dicímoslle "Roga por nós" e non "Ten piedade de nós", por que só Deus é fonte de toda graza e misericordia.