Ramos A. Meu Deus, meu Deus, por que me abandonaches? - Salmo 21

Domingo de Ramos - ciclo A

NON TE RENDAS

Non te rendas, aínda estás a tempo

de alcanzar e comezar de novo:

aceptar as túas sombras,

enterrar os teus medos,

liberar o lastre,

retomar o voo.

Non te rendas que a vida é iso:

continuar a viaxe,

perseguir os teus soños,

destrabar o tempo,

correr os entullos,

e destapar o ceo.

Non te rendas, por favor non cedas.

Aínda que o frío queime,

aínda que o medo morda,

aínda que o sol se esconda,

e que cale o vento,

aínda hai lume na túa alma

aínda hai vida nos teus soños.

Porque a vida é túa e teu tamén o desexo.

Porque o quixeches e porque te quero.

Porque existe o viño e o amor, é certo.

Porque non hai feridas que non cure o tempo.

Abrir as portas,

quitar os ferrollos,

abandonar as murallas que te protexeron,

vivir a vida e aceptar o reto,

recuperar a risa,

ensaiar un canto,

baixar a garda e estender as mans

despregar as ás

e intentar de novo,

celebrar a vida e retomar os ceos.

Non te rendas, por favor non cedas.

Aínda que o frío queime,

aínda que o medo morda,

aínda que o sol se poña e que cale o vento,

aínda hai lume na túa alma,

aínda hai vida nos teus soños.

Porque cada día é un comezo novo,

porque esta é a hora e o mellor momento.

                                             Mario Benedetti