Ficha e Lectio-Domingo 5 Coresma A

DEBUXOS ADAPTADOS DE: http://elrincondelasmelli.blogspot.com.es/

 

LECTIO :

http://www.salesianos.edu/sites/default/files/LectioDivina_080309.pdf

Os nosos sepulcros: os espazos onde vive a morte 

O sepulcro da tristeza. Cando o pesimismo ou a depresión envólvenos, é que algo moi importante morreu en nós: quizá morrese a esperanza ou o sentido da vida, quizá a fe ou a forza vital. 

O sepulcro do egoísmo. «O que non ama está morto. Vivir en e para si é condenarse a morrer por asfixia. Só o que perde a súa vida, vive. Só o que vive con, por e para outro, está vivo. 

O sepulcro da escravitude. A escravitude das cousas, das circunstancias, dos prexuízos, dos demais. 

O sepulcro da falsidade e o erro. Váisenos a vida perseguindo pantasmas. Equivocámonos sobre cousas tan importantes como o amor, a felicidade, o éxito, o sufrimento, a morte e a vida. E se vivimos enganados en todo isto, entón non vivimos, estamos mortos. Vivimos máis de ilusións que de verdades. 

O sepulcro do medo. Tamén o medo é mortal. Son os medos existenciais: do medo a enfrontarse á propia verdade, do medo aos pensamentos e devanditos da xente, do medo ao tempo, aos anos, ao fracaso, á soidade, do medo á dor, á vida? 

O sepulcro do baleiro. Temos a sensación de que todo se nos evapora, como o globo picado. As nosas obras están ás veces baleiras, as nosas relacións son frías e baleiras. Estamos cheos de cousas; estamos preocupados por cantidade de problemas, pero sen importancia, vivimos con frecuencia na superficie; corremos a todas partes, pero ás veces sen rumbo. Vivimos sen alma. Podemos gañar o mundo: as cousas, os postos, os éxitos, os aplausos... Pero «de que serve gañar o mundo enteiro se perdes a túa alma?». 

"Eu abrirei os vosos sepulcros" 

- Deus non nos creou para a morte. Continuamente está a soprar sobre nós o seu Espírito vivificador, continuamente está a levantar as laxas dos nosos sepulcros, e levántanos, gritando en nós: «Eu son a Resurrección e a Vida!». 

- Eu converterei, as vosas tristezas en festa interminable. Non fará falta quitar a depresión, senón iluminala de forma distinta, mirala con ollos novos. Eu líbrovos dos vosos medos e escravitudes, para que sexades homes libres para sempre. Eu saciareivos, eu estou a saciar vosa sede e as vosas fames, e porei nas vosas entrañas auga e comida inesgotables. Eu lévovos á Verdade e ao Amor. 

- Deus non reserva só para máis tarde a vida eterna. Empézanola a dar xa. Unha realidade divina en nós: manancial, fogueira, Espírito derramado no corazón, Reino de Deus en nós. Deus mesmo que moura na nosa casa. 

"Eu son a Resurrección e a Vida" 

Se O, se a Vida está en nós, xa podemos mirar á morte con ollos e corazón distintos. A morte non ten por que ser espantosa nin ten por que ser amarga. En diante, non haberá morte; ou será morte piadosa, doce, consoladora, encantadora. Non hai nada que temer. A morte, vencida, foi incorporada á Vida. A morte é vida. 

VER TAMÉN :

http://escoladeespiritualidade.blogspot.com.es/2014/03/6-de-abril-domingo-5-de-coresma-a.html

https://docs.google.com/document/d/12SNxNAd4U7JNfj7Bg7tzpdbX-OfP8O7Qgl3tAQXMkT8/edit (4º IDIOMA:GALEGO)