Misa de Nadal

Natividade do Señor

Misa da vixilia

Isaías 62, 1-5:

O Señor prefíreche a ti

Por Sión non quedarei en silencio, e por Xerusalén non ficarei quedo, 

ata que a súa xustiza saia como un resplandor
 e a súa salvación alume coma unha lámpada.

Os pobos verán a túa xustiza e tódolos reis a túa gloria,

chamaráseche cun nome novo, o que indique a boca do Señor.

Serás coroa preciosa na man do Señor

e turbante rexio na palma da man do teu Deus.

Non se che volverá chamar "Abandonada",

nin á túa cidade se lle volverá dicir "Ruína",

senón que a ti se che chamará "Ti e-lo meu amor"

e á túa cidade se lle chamará "A casada".

Si, o amor do Señor estará en ti,

e a túa cidade casará.

Como casa un mozo cunha virxe,

así casará contigo o teu Constructor.

O gozo que sente o noivo pola noiva,

sentirao o teu Deus por ti.

Salmo responsorial: 88, 4-5. 16-17. 27 e 29:

Cantarei eternamente os teus misericordias, Señor.

Co meu elixido firmo unha alianza,

ó meu servo David fágolle un xuramento:

-"Afincarei a túa liñaxe para sempre,

construireiche un trono duradeiro".

Feliz o pobo que sabe aclamarte

e camiñar, Señor, na luz da túa presencia.

O teu nome fai a súa ledicia o día enteiro,

a túa xustiza é a súa gloria.

El dirame: -Ti es meu pai,

meu Deus, rocha da miña salvación.

Eu dareille a primoxenitura,

a soberanía sobre os reis da terra.

Gardareille o meu amor eternamente

e a miña alianza con el será leal.

Feitos dos apóstolos 13, 16-17. 22-25:

Testemuña de Pablo sobre Cristo, fillo de David

Paulo entón, levantándose, acenoulles coa man e dixo:

-Israelitas e os que seguides ó noso Deus, escoitade: o Deus deste pobo de Israel escolleu a nosos pais e engrandeceu este pobo durante o seu exilio na terra de Exipto; despois tirounos de alí coa forza do seu brazo.

Despois que o refugou, deulles por rei a David de quen testemuñou dicindo: Atopei a David, fillo de Iexé, home conforme o meu corazón, que fará en todo a miña vontade. Da súa descendencia é da que Deus, segundo a promesa, mandou un Salvador para Israel: Xesús. Antes da súa chegada, Xoán tiña proclamado a todo o pobo de Israel un bautismo de conversión, e cando estaba rematando o seu camiño, dicía: "non son eu quen vós pensades; pero mirade, vén despois de min un de quen non son digno nin de desatarlle o calzado dos pés".

Mateo 1, 1-25:

Xenealogía de Xesucristo, fillo de David

Libro da xenealoxía de Xesús Cristo, fillo de David, fillo de Abraham. Abraham enxendrou a Isaac. Isaac enxendrou a Xacob. Xacob enxendrou a Xudá e mailos seus irmáns. Xudá, de Tamar, enxendrou a Peres e mais a Zarán. Peres enxendrou a Esrón. Esrón enxendrou a Arán. Arán enxendrou a Aminadab. Aminadab enxendrou a Naasón. Naasón enxendrou a Salmón. Salmón, de Rahab, enxendrou a Booz. Booz, de Rut, enxendrou a Obed. Obed enxendrou a Iexé. Iexé enxendrou ó rei David.

David, da que foi muller de Urías, enxendrou a Salomón. Salomón enxendrou a Roboam. Roboam enxendrou a Abías. Abías enxendrou a Asá. Asá enxendrou a Ioxafat. Ioxafat enxendrou a Ioram. Ioram enxendrou a Ozías. Ozías enxendrou a Ioatán. Ioatán enxendrou a Acaz. Acaz enxendrou a Ezequías. Ezequías enxendrou a Menaxés. Menaxés enxendrou a Amón. Amón enxendrou a Ioxías. Ioxías enxendrou a Ieconías e mailos seus irmáns, en tempos da deportación a Babilonia.

Despois da deportación a Babilonia, Ieconías enxendrou a Xealtiel. Xealtiel enxendrou a Zerubabel. Zerubabel enxendrou a Abiud. Abiud enxendrou a Eliaquim. Eliaquim enxendrou a Asor. Asor enxendrou a Sadoc. Sadoc enxendrou a Aquim. Aquim enxendrou a Eliud. Eliud enxendrou a Elazar. Elazar enxendrou a Matán. Matán enxendrou a Xacob. Xacob enxendrou a Xosé, esposo de María, da que naceu Xesús, chamado Cristo.

Foron, logo, catorce as xeracións desde Abraham ata David, catorce tamén desde David ata a deportación de Babilonia, e catorce desde a deportación de Babilonia ata Cristo.

O nacemento de Xesús Cristo foi así: María, a súa nai, estaba prometida a Xosé; e antes de viviren xuntos apareceu ela embarazada por obra do Espírito Santo. Xosé, o seu prometido, home xusto, non a queren-do aldraxar, decidiu repudiala secretamente. Tal era a súa resolución, cando o anxo do Señor se lle apareceu en soños, dicíndolle:

-Xosé, fillo de David, non repares en levar contigo a María, a túa prometida; que o que nela se concebiu é obra do Espírito Santo. Dará a luz un fillo, e ti poñeraslle de nome Xesús, porque salvará o seu pobo de tódolos seus pecados.

Todo isto aconteceu para que se cumprise o que dixera o Señor por boca do profeta:

Mirade: a virxe concebirá e dará a luz un fillo,

e poñeranlle de nome Emmanuel

(que quere dicir "Deus connosco").

Acordou Xosé do seu soño, e fixo tal como lle mandara o anxo do Señor, levando consigo a súa prometida; e sen que a tocase, ela deu a luz un fillo. E el púxolle de nome Xesús.

Misa de media noite

Isaías 9,1-3.5-6:

Un fillo déusenos

O pobo que camiñaba na escuridade, viu unha grande luz.

Unha luz brillou sobre os que habitaban no país das sombras da Morte.

Multiplicáche-lo xúbilo, fixeches grande a ledicia.

Alegráronse coa túa presencia, como coa alegría da seitura,

o mesmo que saltarán de xúbilo ó repartiren o botín.

Velaí o xugo da súa carga e o varal do seu ombreiro

-o bastón de quen o oprime-: rompíchelos coma o día de Madián.

Pois velaí que nos naceu un meniño, déusenos un fillo:

a soberanía estará sobre o seu ombreiro,

e será invocado con estes seus nomes:

Marabilla de conselleiro, Heroe divino,

Pai eterno, Soberano da Paz.

Oh, ¡que grande a súa Soberanía!

A paz non terá fin no trono de David e no seu reino,

para afincalo e para afirmalo, co dereito e coa xustiza,

desde agora e para sempre.

O celo do Señor dos Exércitos fará isto.

Salmo responsorial: 95, 1-3.11-13 :

Hoxe naceunos un Salvador: o Mesías, o Señor.

Cantádelle ó Señor un cántico novo,

cántalle ó Señor, terra enteira;

cantade ó Señor e bendicide o seu nome,

pregoade tódolos días a súa salvación;

cantade entre as xentes a súa gloria;

ante tódolos pobos, as súas marabillas.

Alégrese o ceo, exulte a terra,

brúe o mar e canto o enche;

rían os campos e o que hai neles,

rebrinquen as árbores do bosque,

diante do Señor que vén,

que vén para rexe-la terra.

El rexerá o mundo con xustiza

e os pobos con rectitude.

Tito 2,11-14:

Apareceu a graza de Deus a todos os homes

Porque a gracia de Deus viuse que era fonte de salvación para tódolos homes. Ela ensínanos que arreneguemos da impiedade e das cobizas mundanas e vivamos no mundo presente dun xeito asisado, xusto e respectuoso, agardando a bendita esperanza e a manifestación gloriosa do noso gran Deus e Salvador Xesús Cristo. El entregouse por nós, para nos redimir de toda iniquidade e purificar para si un pobo escolleito, afervoado, dedicado ás boas obras.

Lucas 2,1-14:

Hoxe naceunos un Salvador

Saíu daquela un decreto do emperador Augusto, ordenando o empadroamento de todo o mundo. Foi o primeiro censo que se fixo; por entón era Quirino gobernador de Siria. E todos, en cadansúa cidade, fóronse empadroar.

Tamén subiu Xosé desde Galilea, da vila de Nazaret, ata Xudea, á vila de David chamada Belén, pois pertencía á casa e familia de David.

Misa da aurora

Isaías 62, 11-12:

Mira á túa Salvador que chega

Velaí o Señor que se fai oír ata o cabo do mundo.

"Dicídelle á filla de Sión:

Velaí chega o teu Salvador.

Velaí a súa paga con El,

e a súa recompensa diante del".

Entón chamaráselles: "Pobo santo",

"Os redimidos do Señor",

e a ti chamaráseche "Buscada",

"Cidade non abandonada".

Salmo responsorial: 96, 1 . 6. 11-12 :

Hoxe brillará unha luz sobre nós, porque nos naceu o Señor.

O Señor reina, alégrese a terra,

exulten tódalas illas.

Os ceos pregoan a súa rectitude

e tódolos pobos contemplan a súa gloria.

A luz despunta para os xustos

e para os rectos a ledicia.

Alegrádevos, xustos, no Señor,

louvade o seu nome santo.

Tito 3,4-7:

Segundo a súa propia misericordia salvounos

Pero cando apareceu a bondade e a humanidade de Deus, o noso Salvador, salvounos non polas obras boas que nós fixemos, senón pola súa misericordia, por medio do baño do novo nacemento e polo poder renovador do Espírito Santo. Ese Espírito que verteu sobre nós con abundancia, por Xesús Cristo, noso Salvador, a fin de que, xustificados pola súa gracia, nos fixesemos herdeiros da vida eterna, conforme á esperanza.

Lucas 2,15-20:

Os pastores atoparon a María e a Xosé, e ao neno

Cando os anxos se retiraron marchándose ó ceo, comentaban os pastores entre eles:

-Vaiamos a Belén ve-lo que sucedeu e que o Señor nos manifestou.

Foron a correr e atoparon a María e mais a Xosé, e á criatura deitada na manxadoira. O que o viron, contaron todo o que lles dixeran do meniño, deixando pasmados a cantos escoitaban o que tal dicían os pastores. María, pola súa parte, conservaba todas estas cousas no seu corazón. 20Os pastores voltaron, glorificando e louvando a Deus por canto viran e oíran, tal como lles fora anunciado.

Misa do día

PRIMEIRA Is 52, 7-10

Tódolos pobos da terra percibirán a salvación do noso Deus

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS

¡Que fermosos son sobre os montes

os pés do mensaxeiro de boas novas,

que anuncia a fartura,

que proclama a felicidade,

que pregoa a salvación,

que di:

Sión, o teu Deus reina!

¡Un grito! Os teus vixías levantan a voz, berran xubilosos a un tempo:

"Tódolos ollos contemplarán a volta do Señor a Sión".

Berrade a coro con xúbilo, ruínas de Xerusalén,

que o Señor consolou o seu pobo, redimiu Xerusalén.

O Señor remangou o seu brazo santo ós ollos de tódolos pobos,

e tódolos confíns da terra viron a salvación do noso Deus.

SAL. RESP. Sal 97, I. 2-3ab. 3cd-4. 5-6

R/ (3c): Os pobos todos viron a salvación do noso Deus.

Cantádelle ó Señor un cántico novo,

pois fixo marabillas,

a súa dereita e o seu brazo

déronlle a victoria.

O Señor dá a coñece-la súa salvación,

revela a súa xustiza ante os pobos.

Lembra o seu amor e a súa fidelidade

coa casa de Israel.

Os pobos todos verán

a salvación do noso Deus.

Aclama ó Señor, terra enteira,

rompede a cantar e a tocar.

Tocade para o Señor a cítara,

a cítara e o salterio;

con claríns e con trompetas

aclamade ó Señor, noso rei.

SEGUNDA Hebr 1, 1-6

Deus falounos por medio do Fillo

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA ÓS HEBREOS

En moitas ocasións e de moitos xeitos veulles falando Deus en tempos pasados ós

nosos devanceiros por medio dos profetas. Agora, neste período definitivo, falounos

por medio dun que lle é Fillo, a quen fixo herdeiro de todo, pois xa creara por medio del

o mundo e as idades. El é reflexo da súa gloria e imaxe do seu ser, El sostén tódalas

cousas coa súa poderosa palabra e, despois de realiza-la purificación dos pecados,

sentouse á destra da Maxestade nas alturas, facéndose tanto máis poderoso cós anxos,

canto que herdou un título máis valioso có deles.

Porque ¿a cal dos anxos lle dixo algunha vez: "Ti e-lo meu fillo, hoxe enxendreite eu";

ou tamén: "Eu serei para El un pai e El será para min un Fillo?". E outra vez máis,

cando fala de introduci-lo Fillo primoxénito no mundo celeste, di: "Adóreno tódolos

anxos de Deus".

ALELUIA:

Resplandeceu para nós un día de santificación:

vide todos e adorade ó Señor:

porque hoxe descendeu unha inmensa luz sobre a terra

EVANXEO Xn 1, 1-18 (longo):

O Verbo fíxose carne e habitou entre nós

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

No principio existía a Palabra,

e a Palabra estaba onda Deus,

e a Palabra era Deus.

Ela estaba no principio onda Deus.

Todo foi feito por ela,

e sen ela non se fixo

nada do que foi feito.

Nela estaba a vida,

e a vida era a luz dos homes;

a luz aluma na tebra,

e a tebra non a deu apagado.

Houbo un home

mandado por Deus:

o seu nome era Xoán.

Este veu de testemuña

para dar testemuño da luz,

para que todos cresen por el.

Non era el a luz,

senón que veu para dar testemuño da luz.

(A Palabra) era a verdadeira luz

que aluma a todo home

que vén a este mundo.

Ela estaba no mundo,

e o mundo foi feito por ela,

pero o mundo non a recoñeceu.

Veu á súa propiedade,

e os seus non a acolleron.

Pero a cantos a recibiron,

-ós que cren no seu nome-

déulle-lo poder

de seren fillos de Deus.

Estes, non naceron do sangue,

nin da vontade da carne,

senón de Deus.

E a Palabra fíxose carne,

e plantou entre nós a súa tenda,

e nós vímo-la súa gloria,

gloria coma de Unixénito

que vén do Pai,

cheo de gracia e de verdade.

Xoán dá testemuño del,

exclamando:

Este évos de quen eu dixen:

"O que vén detrás miña,

pasa diante miña,

pois existía primeiro ca min".

E da súa abundancia

recibimos todos nós

gracia e máis gracia.

Pois a Lei deuse

por medio de Moisés;

a gracia e a verdade

realizáronse por Xesús Cristo.

A Deus ninguén o viu;

o Unixénito, que está no seo do Pai,

foi quen nolo revelou.

Ou máis breve: 1-5. 9-14

No principio existía a Palabra,

e a Palabra estaba onda Deus,

e a Palabra era Deus.

Ela estaba no principio onda Deus.

Todo foi feito por ela,

e sen ela non se fixo

nada do que foi feito.

Nela estaba a vida,

e a vida era a luz dos homes;

a luz aluma na tebra,

e a tebra non a deu apagado.

(A Palabra) era a verdadeira luz

que aluma a todo home

que vén a este mundo.

Ela estaba no mundo,

e o mundo foi feito por ela,

pero o mundo non a recoñeceu.

Veu á súa propiedade,

e os seus non a acolleron.

Pero a cantos a recibiron,

-ós que cren no seu nome-

déulle-lo poder

de seren fillos de Deus.

Estes, non naceron do sangue,

nin da vontade da carne,

senón de Deus.

E a Palabra fíxose carne,

e plantou entre nós a súa tenda,

e nós vímo-la súa gloria,

gloria coma de Unixénito

que vén do Pai,

cheo de gracia e de verdade.

LECTIO:

http://escoladeespiritualidade.blogspot.com.es/2013/12/25-de-decembro-o-nadal-o-nacemento-do.html