Misa de Nadal

Natividade do Señor

Misa da vixilia
Isaías 62, 1-5:
O Señor prefíreche a ti

Por Sión non quedarei en silencio, e por Xerusalén non ficarei quedo, 
ata que a súa xustiza saia como un resplandor
 e a súa salvación alume coma unha lámpada.

Os pobos verán a túa xustiza e tódolos reis a túa gloria,
chamaráseche cun nome novo, o que indique a boca do Señor.
Serás coroa preciosa na man do Señor
e turbante rexio na palma da man do teu Deus.
Non se che volverá chamar "Abandonada",
nin á túa cidade se lle volverá dicir "Ruína",
senón que a ti se che chamará "Ti e-lo meu amor"
e á túa cidade se lle chamará "A casada".
Si, o amor do Señor estará en ti,
e a túa cidade casará.
Como casa un mozo cunha virxe,
así casará contigo o teu Constructor.
O gozo que sente o noivo pola noiva,
sentirao o teu Deus por ti.



Salmo responsorial: 88, 4-5. 16-17. 27 e 29:
Cantarei eternamente os teus misericordias, Señor.

Co meu elixido firmo unha alianza,
ó meu servo David fágolle un xuramento:
-"Afincarei a túa liñaxe para sempre,
construireiche un trono duradeiro".

Feliz o pobo que sabe aclamarte
e camiñar, Señor, na luz da túa presencia.
O teu nome fai a súa ledicia o día enteiro,
a túa xustiza é a súa gloria.

El dirame: -Ti es meu pai,
meu Deus, rocha da miña salvación.

Eu dareille a primoxenitura,
a soberanía sobre os reis da terra.
Gardareille o meu amor eternamente
e a miña alianza con el será leal.


Feitos dos apóstolos 13, 16-17. 22-25:
Testemuña de Pablo sobre Cristo, fillo de David

Paulo entón, levantándose, acenoulles coa man e dixo:
-Israelitas e os que seguides ó noso Deus, escoitade: o Deus deste pobo de Israel escolleu a nosos pais e engrandeceu este pobo durante o seu exilio na terra de Exipto; despois tirounos de alí coa forza do seu brazo.

Despois que o refugou, deulles por rei a David de quen testemuñou dicindo: Atopei a David, fillo de Iexé, home conforme o meu corazón, que fará en todo a miña vontade. Da súa descendencia é da que Deus, segundo a promesa, mandou un Salvador para Israel: Xesús. Antes da súa chegada, Xoán tiña proclamado a todo o pobo de Israel un bautismo de conversión, e cando estaba rematando o seu camiño, dicía: "non son eu quen vós pensades; pero mirade, vén despois de min un de quen non son digno nin de desatarlle o calzado dos pés".


Mateo 1, 1-25:
Xenealogía de Xesucristo, fillo de David

Libro da xenealoxía de Xesús Cristo, fillo de David, fillo de Abraham. Abraham enxendrou a Isaac. Isaac enxendrou a Xacob. Xacob enxendrou a Xudá e mailos seus irmáns. Xudá, de Tamar, enxendrou a Peres e mais a Zarán. Peres enxendrou a Esrón. Esrón enxendrou a Arán. Arán enxendrou a Aminadab. Aminadab enxendrou a Naasón. Naasón enxendrou a Salmón. Salmón, de Rahab, enxendrou a Booz. Booz, de Rut, enxendrou a Obed. Obed enxendrou a Iexé. Iexé enxendrou ó rei David.
David, da que foi muller de Urías, enxendrou a Salomón. Salomón enxendrou a Roboam. Roboam enxendrou a Abías. Abías enxendrou a Asá. Asá enxendrou a Ioxafat. Ioxafat enxendrou a Ioram. Ioram enxendrou a Ozías. Ozías enxendrou a Ioatán. Ioatán enxendrou a Acaz. Acaz enxendrou a Ezequías. Ezequías enxendrou a Menaxés. Menaxés enxendrou a Amón. Amón enxendrou a Ioxías. Ioxías enxendrou a Ieconías e mailos seus irmáns, en tempos da deportación a Babilonia.
Despois da deportación a Babilonia, Ieconías enxendrou a Xealtiel. Xealtiel enxendrou a Zerubabel. Zerubabel enxendrou a Abiud. Abiud enxendrou a Eliaquim. Eliaquim enxendrou a Asor. Asor enxendrou a Sadoc. Sadoc enxendrou a Aquim. Aquim enxendrou a Eliud. Eliud enxendrou a Elazar. Elazar enxendrou a Matán. Matán enxendrou a Xacob. Xacob enxendrou a Xosé, esposo de María, da que naceu Xesús, chamado Cristo.
Foron, logo, catorce as xeracións desde Abraham ata David, catorce tamén desde David ata a deportación de Babilonia, e catorce desde a deportación de Babilonia ata Cristo.

O nacemento de Xesús Cristo foi así: María, a súa nai, estaba prometida a Xosé; e antes de viviren xuntos apareceu ela embarazada por obra do Espírito Santo. Xosé, o seu prometido, home xusto, non a queren-do aldraxar, decidiu repudiala secretamente. Tal era a súa resolución, cando o anxo do Señor se lle apareceu en soños, dicíndolle:
-Xosé, fillo de David, non repares en levar contigo a María, a túa prometida; que o que nela se concebiu é obra do Espírito Santo. Dará a luz un fillo, e ti poñeraslle de nome Xesús, porque salvará o seu pobo de tódolos seus pecados.
Todo isto aconteceu para que se cumprise o que dixera o Señor por boca do profeta:
Mirade: a virxe concebirá e dará a luz un fillo,
e poñeranlle de nome Emmanuel
(que quere dicir "Deus connosco").
Acordou Xosé do seu soño, e fixo tal como lle mandara o anxo do Señor, levando consigo a súa prometida; e sen que a tocase, ela deu a luz un fillo. E el púxolle de nome Xesús.



Misa de media noite
Isaías 9,1-3.5-6:
Un fillo déusenos

O pobo que camiñaba na escuridade, viu unha grande luz.
Unha luz brillou sobre os que habitaban no país das sombras da Morte.
Multiplicáche-lo xúbilo, fixeches grande a ledicia.
Alegráronse coa túa presencia, como coa alegría da seitura,
o mesmo que saltarán de xúbilo ó repartiren o botín.
Velaí o xugo da súa carga e o varal do seu ombreiro
-o bastón de quen o oprime-: rompíchelos coma o día de Madián.

Pois velaí que nos naceu un meniño, déusenos un fillo:
a soberanía estará sobre o seu ombreiro,
e será invocado con estes seus nomes:
Marabilla de conselleiro, Heroe divino,
Pai eterno, Soberano da Paz.
Oh, ¡que grande a súa Soberanía!
A paz non terá fin no trono de David e no seu reino,
para afincalo e para afirmalo, co dereito e coa xustiza,
desde agora e para sempre.
O celo do Señor dos Exércitos fará isto.


Salmo responsorial: 95, 1-3.11-13 :
Hoxe naceunos un Salvador: o Mesías, o Señor.

Cantádelle ó Señor un cántico novo,
cántalle ó Señor, terra enteira;
cantade ó Señor e bendicide o seu nome,
pregoade tódolos días a súa salvación;
cantade entre as xentes a súa gloria;
ante tódolos pobos, as súas marabillas.

Alégrese o ceo, exulte a terra,
brúe o mar e canto o enche;
rían os campos e o que hai neles,
rebrinquen as árbores do bosque,
diante do Señor que vén,
que vén para rexe-la terra.
El rexerá o mundo con xustiza
e os pobos con rectitude.

Tito 2,11-14:
Apareceu a graza de Deus a todos os homes

Porque a gracia de Deus viuse que era fonte de salvación para tódolos homes. Ela ensínanos que arreneguemos da impiedade e das cobizas mundanas e vivamos no mundo presente dun xeito asisado, xusto e respectuoso, agardando a bendita esperanza e a manifestación gloriosa do noso gran Deus e Salvador Xesús Cristo. El entregouse por nós, para nos redimir de toda iniquidade e purificar para si un pobo escolleito, afervoado, dedicado ás boas obras.

Lucas 2,1-14:
Hoxe naceunos un Salvador

Saíu daquela un decreto do emperador Augusto, ordenando o empadroamento de todo o mundo. Foi o primeiro censo que se fixo; por entón era Quirino gobernador de Siria. E todos, en cadansúa cidade, fóronse empadroar.
Tamén subiu Xosé desde Galilea, da vila de Nazaret, ata Xudea, á vila de David chamada Belén, pois pertencía á casa e familia de David.



Misa da aurora
Isaías 62, 11-12:
Mira á túa Salvador que chega

Velaí o Señor que se fai oír ata o cabo do mundo.
"Dicídelle á filla de Sión:
Velaí chega o teu Salvador.
Velaí a súa paga con El,
e a súa recompensa diante del".
Entón chamaráselles: "Pobo santo",
"Os redimidos do Señor",
e a ti chamaráseche "Buscada",
"Cidade non abandonada".


Salmo responsorial: 96, 1 . 6. 11-12 :
Hoxe brillará unha luz sobre nós, porque nos naceu o Señor.

O Señor reina, alégrese a terra,
exulten tódalas illas.

Os ceos pregoan a súa rectitude
e tódolos pobos contemplan a súa gloria.

A luz despunta para os xustos
e para os rectos a ledicia.
Alegrádevos, xustos, no Señor,
louvade o seu nome santo.


Tito 3,4-7:
Segundo a súa propia misericordia salvounos

Pero cando apareceu a bondade e a humanidade de Deus, o noso Salvador, salvounos non polas obras boas que nós fixemos, senón pola súa misericordia, por medio do baño do novo nacemento e polo poder renovador do Espírito Santo. Ese Espírito que verteu sobre nós con abundancia, por Xesús Cristo, noso Salvador, a fin de que, xustificados pola súa gracia, nos fixesemos herdeiros da vida eterna, conforme á esperanza.


Lucas 2,15-20:
Os pastores atoparon a María e a Xosé, e ao neno

Cando os anxos se retiraron marchándose ó ceo, comentaban os pastores entre eles:
-Vaiamos a Belén ve-lo que sucedeu e que o Señor nos manifestou.

Foron a correr e atoparon a María e mais a Xosé, e á criatura deitada na manxadoira. O que o viron, contaron todo o que lles dixeran do meniño, deixando pasmados a cantos escoitaban o que tal dicían os pastores. María, pola súa parte, conservaba todas estas cousas no seu corazón. 20Os pastores voltaron, glorificando e louvando a Deus por canto viran e oíran, tal como lles fora anunciado.



Misa do día


PRIMEIRA Is 52, 7-10
Tódolos pobos da terra percibirán a salvación do noso Deus
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS

¡Que fermosos son sobre os montes
os pés do mensaxeiro de boas novas,
que anuncia a fartura,
que proclama a felicidade,
que pregoa a salvación,
que di:
Sión, o teu Deus reina!

¡Un grito! Os teus vixías levantan a voz, berran xubilosos a un tempo:
"Tódolos ollos contemplarán a volta do Señor a Sión".

Berrade a coro con xúbilo, ruínas de Xerusalén,
que o Señor consolou o seu pobo, redimiu Xerusalén.

O Señor remangou o seu brazo santo ós ollos de tódolos pobos,
e tódolos confíns da terra viron a salvación do noso Deus.


SAL. RESP. Sal 97, I. 2-3ab. 3cd-4. 5-6
R/ (3c): Os pobos todos viron a salvación do noso Deus.

Cantádelle ó Señor un cántico novo,
pois fixo marabillas,
a súa dereita e o seu brazo
déronlle a victoria.

O Señor dá a coñece-la súa salvación,
revela a súa xustiza ante os pobos.
Lembra o seu amor e a súa fidelidade
coa casa de Israel.

Os pobos todos verán
a salvación do noso Deus.
Aclama ó Señor, terra enteira,
rompede a cantar e a tocar.

Tocade para o Señor a cítara,
a cítara e o salterio;
con claríns e con trompetas
aclamade ó Señor, noso rei.



SEGUNDA Hebr 1, 1-6
Deus falounos por medio do Fillo
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA ÓS HEBREOS

En moitas ocasións e de moitos xeitos veulles falando Deus en tempos pasados ós
nosos devanceiros por medio dos profetas. Agora, neste período definitivo, falounos
por medio dun que lle é Fillo, a quen fixo herdeiro de todo, pois xa creara por medio del
o mundo e as idades. El é reflexo da súa gloria e imaxe do seu ser, El sostén tódalas
cousas coa súa poderosa palabra e, despois de realiza-la purificación dos pecados,
sentouse á destra da Maxestade nas alturas, facéndose tanto máis poderoso cós anxos,
canto que herdou un título máis valioso có deles.

Porque ¿a cal dos anxos lle dixo algunha vez: "Ti e-lo meu fillo, hoxe enxendreite eu";
ou tamén: "Eu serei para El un pai e El será para min un Fillo?". E outra vez máis,
cando fala de introduci-lo Fillo primoxénito no mundo celeste, di: "Adóreno tódolos
anxos de Deus".



ALELUIA:

Resplandeceu para nós un día de santificación:
vide todos e adorade ó Señor:
porque hoxe descendeu unha inmensa luz sobre a terra



EVANXEO Xn 1, 1-18 (longo):
O Verbo fíxose carne e habitou entre nós
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

No principio existía a Palabra,
e a Palabra estaba onda Deus,
e a Palabra era Deus.

Ela estaba no principio onda Deus.

Todo foi feito por ela,
e sen ela non se fixo
nada do que foi feito.

Nela estaba a vida,
e a vida era a luz dos homes;
a luz aluma na tebra,
e a tebra non a deu apagado.

Houbo un home
mandado por Deus:
o seu nome era Xoán.

Este veu de testemuña
para dar testemuño da luz,
para que todos cresen por el.

Non era el a luz,
senón que veu para dar testemuño da luz.

(A Palabra) era a verdadeira luz
que aluma a todo home
que vén a este mundo.

Ela estaba no mundo,
e o mundo foi feito por ela,
pero o mundo non a recoñeceu.

Veu á súa propiedade,
e os seus non a acolleron.

Pero a cantos a recibiron,
-ós que cren no seu nome-
déulle-lo poder
de seren fillos de Deus.

Estes, non naceron do sangue,
nin da vontade da carne,
senón de Deus.

E a Palabra fíxose carne,
e plantou entre nós a súa tenda,
e nós vímo-la súa gloria,
gloria coma de Unixénito
que vén do Pai,
cheo de gracia e de verdade.

Xoán dá testemuño del,
exclamando:
Este évos de quen eu dixen:
"O que vén detrás miña,
pasa diante miña,
pois existía primeiro ca min".

E da súa abundancia
recibimos todos nós
gracia e máis gracia.

Pois a Lei deuse
por medio de Moisés;
a gracia e a verdade
realizáronse por Xesús Cristo.

A Deus ninguén o viu;
o Unixénito, que está no seo do Pai,
foi quen nolo revelou.



Ou máis breve: 1-5. 9-14

No principio existía a Palabra,
e a Palabra estaba onda Deus,
e a Palabra era Deus.

Ela estaba no principio onda Deus.

Todo foi feito por ela,
e sen ela non se fixo
nada do que foi feito.

Nela estaba a vida,
e a vida era a luz dos homes;
a luz aluma na tebra,
e a tebra non a deu apagado.

(A Palabra) era a verdadeira luz
que aluma a todo home
que vén a este mundo.

Ela estaba no mundo,
e o mundo foi feito por ela,
pero o mundo non a recoñeceu.
Veu á súa propiedade,
e os seus non a acolleron.
Pero a cantos a recibiron,
-ós que cren no seu nome-
déulle-lo poder
de seren fillos de Deus.

Estes, non naceron do sangue,
nin da vontade da carne,
senón de Deus.

E a Palabra fíxose carne,
e plantou entre nós a súa tenda,
e nós vímo-la súa gloria,
gloria coma de Unixénito
que vén do Pai,
cheo de gracia e de verdade.




LECTIO:

http://escoladeespiritualidade.blogspot.com.es/2013/12/25-de-decembro-o-nadal-o-nacemento-do.html


Comentarios

Publicacións populares