Ficha e Lectio - Dom 3 de Advento A
ADAPTADO DE: http://elrincondelasmelli.blogspot.com.es/
Vídeo :
(Parroquia Barciela-Sigüeiro)
TOMADO DE :
Xesús comezou a súa vida pública, percorreu os camiños de Galilea anunciando aos pobres a boa noticia, pasou por todas partes facendo o ben, levantou a esperanza duns e a contradición doutros... Levantou tamén a pregunta: "que clase de home é este?" A súa fama chegou aos marxinados, aos leprosos, aos pecadores públicos, aos que están no cárcere... No cárcere está Xoán Bautista, o precursor, o máis grande dos profetas. Comezou predicando no deserto e terminou no cárcere.
Xoán dixera que detrás del viña "un máis forte", e que co seu poder instauraría o reino de Deus. Pero o que se conta de Xesús non é o que Xoán imaxinouse, non corresponde exactamente ás súas expectativas. De aí a perplexidade, a dúbida, a pregunta: "Es ti o que ha de vir ou temos que esperar a outro?"
Xesús é o que tiña que vir. Nel vén o Señor. El é o Señor. Xesús mostra os sinais da súa vinda, que son sinais de liberación: os cegos ven, os xordos ouven, os coxos saltan de gozo, os pobres son evanxelizados... E con todo, a súa vinda sorprende a todos. Tamén a Xoán. O Mesías que chega non é igual que o Mesías desexado. O Deus verdadeiro, o que vén, nunca coincide co que nos imaxinamos. Crer é deixarse sorprender polo Outro do todo.
Cremos que Xesús, o que veu, é tamén o Señor que ha de vir. Entre unha e outra vinda ábrese un espazo para a fe e para as obras, para escoitar e practicar a palabra de Deus, para volvernos os uns aos outros e cumprir o mandamento do amor. Nese espazo, nesta terra, traballa a esperanza. O cristián dá tempo ao tempo; ou mellor, dá tempo a Deus. Non se apropia do tempo do Señor. Pero non desiste tampouco na
esperanza, senón que a pon a traballar e revístea de paciencia, de tolerancia, de resistencia. E sabe que esta esperanza é a esperanza que non defrauda.
Aqueles discípulos de Xoán é posible que non entendesen demasiado o sentido da resposta de Cristo, un sentido que os cristiáns, a pesar do tempo pasado, tampouco desvelamos completamente, pero é o certo é que tomaron a decisión de achegarse a Xesús.
Hoxe non é fácil ser cristián. Xa pasaron os tempos nos que os pais e a sociedade empuxaba a iso. Hoxe para ser cristián é necesario tomar unha decisión, porse en camiño e preguntar como o fixeron os discípulos de Xoán, sabendo que a resposta de Xesús non dá lugar a equívocos: os que queiran seguirlle deben esforzarse, como El, para que os cegos vexan, os coxos anden, os leprosos queden limpos e os pobres sexan destinatarios da mellor noticia. E todo isto non se fai desde a comodidade, o aburguesamiento nin a indiferenza, senón desde o compromiso, o risco e mesmo, ás veces, desde a loita consigo mesmo. Por iso precisamente é necesario achegarse a Xesús e ter a certeza de que se camiña ao seu lado; así non afecta que o contexto social se vaia descristianizando e non cabe o temor nin a tristeza.
http://escoladeespiritualidade.blogspot.com.es/2013/12/15-de-decembro-domingo-3-de-advento-a.html
http://iglesiadesopelana3m.blogspot.com.es/2013/12/12152013-3-advent-a.html
(4º IDIOMA: GALEGO)
Comentarios
Publicar un comentario