Domingo 3 de Advento - ciclo A
DOMINGO III DE ADVENTO -
CICLO A
Primeira
Lectura Is 35, 1-6a. 10
LECTURA DO LIBRO DO PROFETA ISAÍAS
Virá o mesmo Deus e
salvaravos
Que
se alegren o deserto e mais a terra reseca,
que brinque de
ledicia a estepa e que floreza!
Que,
coma a lis, floreza abundantemente,
que brinque en
exultante danza!
Concedéuselle
a gloria do Líbano,
o esplendor do
Carmelo e do Xarón.
Eles
mesmos verán a gloria do Señor,
o esplendor do noso
Deus.
Fortalecede
as mans adormecidas,
e ponde firmes os
xeonllos que tremen.
Dicídelles
aos de corazón tímido:
"Collede
ánimo, non temades.
Velaí o voso Deus.
Chega a vinganza, a
recompensa de Deus.
Chega El mesmo, e
salvaravos".
Entón
abriranse os ollos dos cegos,
e os oídos dos
xordos destaparanse.
Entón o coxo
saltará coma un corzo
e a lingua do mudo cantará xubilosa.
E
os rescatados do Señor volverán por ela,
entrarán en Sión
con xúbilo,
felicidade eterna
sobre as súas cabezas.
Conseguirán ledicia
e felicidade,
pois o sufrimento e
o pranto fuxirán.
Palabra do
Señor R/
Grazas a Deus
SALMO
RESPONSORIAL
Sal 145, 7. 8-9a. 9bc-10
R/. (cf. Is 35, 4):
Ven, Señor, a salvarnos.
Ou: Aleluia.
O Señor failles
xustiza aos oprimidos
e dálles pan aos famentos.
O Señor libra os
cativos.
o Señor abre os
ollos dos cegos,
o Señor endereita
os dobrados,
o Señor ama os
xustos.
O Señor protexe os
forasteiros.
O Señor sostén os
orfos e as viúvas,
extravía os camiños
dos malvados.
O Señor reina
eternamente,
o teu Deus, Sión,
por xeracións e xeracións.
Segunda
Lectura Sant 5, 7-10
LECTURA DA CARTA DE SANTIAGO
Afincade os vosos
corazóns, porque está xa cerca a chegada do Señor.
Tede
paciencia, irmáns, deica a volta do Señor. Reparade en como o labrego, coa
esperanza posta nos preciosos froitos da terra, agarda con paciencia as augas
temperás e as serodias. Tede tamén vós paciencia e collede folgos, porque o
Señor axiña chegará.
Non
vos queixedes, irmáns, uns dos outros, para que non vos sentencien; mirade que
o xuíz está xa á porta. No sufrimento e na paciencia, irmáns, seguide o exemplo
dos profetas que falaron no nome do Señor.
Palabra do
Señor R/
Grazas a Deus
ALELUIA Is 61, 1 (Cit. en Lc 4,
18)
Se non se canta,
pódese omitir.
Aleluia, aleluia.
O Espírito do Señor
está sobre min:
mandoume anunciar a
boa nova aos pobres.
Aleluia.
Evanxeo Mt 11, 2-11
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO
Es ti o que ha de
vir, ou agardamos a outro?
Naquel tempo, Xoán,
oíndo falar na cadea das obras de Cristo, mandou os seus discípulos a lle
preguntar:
‑
Es ti o que ten que vir ou esperamos a outro?
Respondeulles
Xesús:
‑
Ide e contádelle a Xoán o que estades oíndo e vendo: os cegos ven e os coxos
andan, os leprosos fican limpos e os xordos oen, os mortos resucitan e aos pobres
estáselles anunciando a Boa Nova. E ditoso quen non se escandalice de min!
Non
ben se foron eles, comezou Xesús a falar de Xoán á xente:
‑
Que fostes ver ao deserto?: unha cana abaneada polo vento?
Pois logo, que
fostes ver?: un home vestido con roupas finas? Pero os que visten roupas finas
están nos pazos dos reis. Pois logo, a que saístes?: a ver un profeta? Si, e
abofé que moito máis ca un profeta. Este é de quen está escrito:
Olla,
mando o meu mensaxeiro diante de ti,
para que prepare o
teu camiño.
Tede
por seguro que non naceu de muller ninguén meirande ca Xoán Batista, aínda que
o máis pequeno no Reino dos Ceos é meirande ca el.
Palabra
do Señor
R/. Loámoste, Cristo
SER PACIENTES LÉVANOS A
DESCUBRIR QUE AS COUSAS IMPORTANTES SEMPRE NECESITAN TEMPO PARA CALLAR.
CAMIÑEMOS CON PACIENCIA
AO LONGO DESTE TEMPO DE ADVENTO!
TOMADO DE : http://www.unidadepastoraldossantos.es/
SIGNO:
Penduramos
da árbore un terceiro corazón, co que simbolizamos que estamos dispost@s a
abrir o candado que deixe escapar canto non nos fai felices, para que entre a
forza da palabra que renova e nos chama a cambiar as nosas actitudes. Neste
terceiro domingo, a frase que escollemos é: “Tede paciencia, irmáns e irmás,
deica a volta do Señor”.
PÓRTICO
En
tempos de présa, a carta de Santiago lémbranos unha vez máis que é a paciencia
a que nos axuda a descubrir onde están os alicerces da vida. As cousas que
teñen que deixar pouso en nós, como lle ocorre á boa comida, necesitan tempo
para irse facendo e asentando. E para isto as présas son sempre malas
compañeiras.
Porque o
Señor está a chegar, deixemos que este tempo de Advento vaia asentando en nós
de xeito que cando chegue, nos atope preparados para acollelo. Do mesmo xeito
que o Nadal, a pesares do que diga o neoliberalismo, non comeza en setembro
senón o 25 de decembro, tampouco por moito correr as cousas van saír ben nin
ser mellores. Cada cousa ten o seu tempo, e cada tempo é para o que é.
Deixemos
que o tempo de Advento vaia preparando o corazón para celebrar un auténtico
Nadal cristián.
PERDÓN
Porque
as présas non traen máis que ansiosa superficialidade, SEÑOR, QUE NON
DESACOUGUEMOS COA PRÉSA.
Porque
nos falta alegría e nos sobra tristura, CRISTO, QUE NON DESACOUGUEMOS COA PRÉSA.
Porque
nos falta ánimo e nos sobran medos, SEÑOR, QUE NON DESACOUGUEMOS COA PRÉSA.
REMUÍÑO
•
Collede ánimo, non temades. Velaí o voso Deus: Nos tempos que vivimos, cada día
é maior o número de persoas que se senten tristes, sen horizonte. Persoas que
afirman unha e outra vez que a vida non vale nada, que o que fan non ten
sentido, que a rutina as vai engulindo pouco a pouco. Moitas destas persoas din
que son crentes, mesmo participan en funerais, enterros, bautizos... ou na
celebración do domingo. Que ocorre entón para que, manifestándose homes e
mulleres de fe, Deus, e máis en concreto, Xesús e a súa mensaxe, non impacten
nin ilusionen a súa vida?. Cómo pode un confesarse con conviccións de fe, se
estas non inciden na súa vida de cada día, alentándoa, esperanzándoa ou
indicándolle un camiño de sentido?. Non é que Deus se fora e nos deixase ao
pairo. Non. El está sempre presente, nin cansa nin desmaia. Somos nós os que
cansamos, os que imos con présa, os que non atopamos momentos ao longo do día para
dialogar con El, para poñernos na súa man, para compartir desde unha oración
viva e agradecida canto nos pasa e vivimos. Sempre é tempo para recomezar.
Nunca é tarde para nada aos ollos de Deus. Collamos ánimo e non abandonemos o
camiño.
• Tede
tamén vós paciencia e collede folgos, porque o Señor axiña chegará: Quen é
capaz de avanzar non con temor, senón con confianza, é tamén capaz de aprender
a valorar e distinguir o importante do secundario. E algo fundamental, e polo
tanto importante para un seguidor de Xesús, é non deixarse arrastrar polos
problemas e dificultades. O fácil, o que podemos coller como primeiro recurso é
deixarnos ir, abandonarnos diante das dificultades, e converter a nosa vida nun
sensentido, como se todo dera igual, a nosa liberdade non existise e
estiveramos predestinados de antemán. Se pensamos así, non é que non esteamos
preto, senón que estamos moi lonxe daquilo no que, unha e outra vez, insistiu
Xesús ao longo de toda a súa vida pública. Por iso, para un cristián as présas nunca
son as mellores compañeiras na viaxe da vida; ao contrario, son a antítese –o
oposto– do que debe ser o actuar e o vivir dun seguidor daquel que,
encarnándose, asumiu a nosa condición humana. Camiñar na paciencia irá facendo
de nós homes e mulleres con folgos suficientes para ir abrindo ocos na dureza
do corazón que tantas veces se resiste a deixar atrás a dureza da pedra, para
comezar o latexo dun corazón de carne. Que mellor que este tempo de Advento
para ir facendo en nós esta conversión que fará posible acollelo cando chegue!.
• Mando
o meu mensaxeiro diante de ti, para que prepare o teu camiño: Como moi ben nos
di Xoán, el é o mensaxeiro que nos lembra constantemente que algo novo está a
pasar, algo se está movendo ao noso redor, algo está comezando a xurdir. Tamén
nós, coma Xoán, estamos a percibir este movemento que nos invita a cambiar e a
abandonar rutinas e desganas?. Estamos desde xa preparando o camiño desta
acollida?. Seremos capaces de romper cos costumes que nos impiden tantas veces
descubrir que a fe é sempre esperanza e nunca costume; que a fe é convicción e
non obriga; que a fe é acollida e liberdade e non imposición e discriminación?.
Deixemos que a palabra de Deus nos ilusione sobre o que é importante e
fundamental. Abandonemos canto nos fai cristiáns tristes, fanáticos,
intolerantes ou resabidos.
Aínda
temos moito tempo para facer esta viraxe na vida e no corazón, porque só
estando en camiño poderemos prepararnos para acoller. Se non queremos poñernos
en camiño, todo o que faremos son prácticas externas e rituais, pero pouco
dispostas a prepararnos, desde a vida, para acoller ao amigo que chega: o noso
Neno.
ORACIÓN
DA COMUNIDADE
Deus
convócanos para que recemos xunt@s dicindo: QUE NOS POÑAMOS EN CAMIÑO PARA
ACOLLERTE, SEÑOR
Para
que saibamos construír, entre tod@s e sen discriminar a ninguén, unha Igrexa
que acolle, escoita e se ilusiona con todo canto fai feliz ao ser humano,
OREMOS.
QUE NOS
POÑAMOS EN CAMIÑO PARA ACOLLERTE, SEÑOR
Para
que nos esforcemos por ser pacientes coas persoas que tratamos cada día;
especialmente a xente da nosa casa, os nosos veciños e os nosos amigos,
OREMOS.
QUE NOS
POÑAMOS EN CAMIÑO PARA ACOLLERTE, SEÑOR
Para
que nós nos esforcemos por poñernos no camiño que converte o Advento en
tempo de
conversión e o Nadal en experiencia de ledicia e esperanza, OREMOS.
QUE NOS
POÑAMOS EN CAMIÑO PARA ACOLLERTE, SEÑOR
Grazas,
Señor ,por invitarnos a rezar xunt@s desde a paciencia, e sabéndonos en camiño
de transformación do corazón para acollerte cando chegues. P.XN.S. Amén.
PARA A REFLEXIÓN
Vén, Señor, salvarnos
e fai de
nós salvadores.
Abre os
ollos do noso corazón
co
colirio do teu Espírito
para que
sexamos luz do mundo.
Acende o
noso corazón
co lume
do teu Espírito
para que
sexamos sementadores do amor.
Contáxianos
a forza do teu Espírito
para que
sexamos profetas de liberdade.
Únxenos
co óleo do teu Espírito,
para que
sexamos a túa medicina e o teu consolo.
Enriquécenos
cos dons do teu Espírito,
para que
nos deixemos evanxelizar polos pobres.
Dános a
paixón do teu Espírito,
para que
escoitemos, compasivos, ao irmán. Amén.
(Caritas, Advento/Nadal 2013. páx.69)
CANTOS
• ENTRADA:
Volve,
Señor
• LECTURAS:
Como che
cantarei
• OFERTORIO:
Grazas,
Señor, na mañá
• COMUÑÓN:
Vén
axiña visitarnos
POWER POINTS
Comentarios
Publicar un comentario