Domingo 2 de Advento - A Inmaculada
INMACULADA CONCEPCIÓN DA VIRXE
MARÍA
Solemnidade
- Día 8 de decembro
LECTURA DO LIBRO DA XÉNESE
Poño hostilidade entre a túa liñaxe e a liñaxe da muller
Despois de que Adán comeu da
árbore, o Señor Deus chamou por el, preguntándolle:
‑ Onde estás?
El respondeulle:
‑ Oínte no xardín e, como me
vin espido, tiven medo e agacheime.
Preguntoulle o Señor Deus:
‑ Quen te informou de que
estabas espido? É que comiches da árbore da que che prohibira comer?
Respondeulle Adán:
‑ A muller que me deches por
compañeira, ela ofreceume do froito, e comín.
O Señor díxolle á muller:
‑ Que é o que fixeches?
E a muller respondeu:
‑ A serpe enganoume, e
comín.
Entón o Señor Deus díxolle á
serpe:
‑ Porque fixeches isto,
maldita sexas entre os animais e as feras todas do monte. Andarás arrastrada e
comerás po toda a túa vida. Poño hostilidade entre ti e a muller, entre a túa
liñaxe e a súa liñaxe; esta esmagarache a cabeza e ti tentarás atinxirlle o
calcañar.
O home chamou Eva á súa
muller, pois vén ser a nai de todos os que viven.
Palabra
do Señor R/.
Grazas a Deus
SALMO RESPONSORIAL Sal 97, 1.
2-3ab. 3bc-4
R/. (1a): Cantádelle ao Señor un cántico novo, pois
fixo marabillas.
Cantade ao Señor un cántico novo,
pois fixo marabillas;
a súa destra deulle a vitoria,
o seu brazo santo.
O Señor dá a coñecer a súa vitoria,
revela a súa xustiza ante os pobos.
Lembrou a súa misericordia e a súa fidelidade
coa casa de Israel.
Os confíns todos da terra percibiron
a vitoria do noso Deus.
Aclama o Señor, terra enteira,
rompede a cantar e a tocar.
Segunda Lectura Ef 1, 3-6. 11-12
LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS EFESIOS
Deus escolleunos en Cristo antes da constitución do mundo
Bendito sexa Deus, o
Pai do noso Señor Xesús Cristo,
que nos bendiciu con toda bendición espiritual nos ceos, en Cristo.
Nel escolleunos, antes
da creación do mundo,
para que fosemos santos e sen mancha na súa presenza polo amor.
El predestinounos a
sermos seus fillos adoptivos,
por medio de Xesús Cristo, conforme o designio da súa vontade,
para loanza da súa gloria e da súa graza, que xenerosamente derramou
sobre nós,
por medio do seu Fillo benquerido.
Nel fomos tamén nós
preelixidos segundo o designio de quen realiza todo consonte o proxecto da súa
vontade, para sermos loanza da súa gloria os que xa antes tiñamos a esperanza
en Cristo.
Palabra
do Señor R/.
Grazas a Deus
ALELUIA cf Lc 1, 28
Se non se canta, pódese omitir
Aleluia, aleluia.
Alégrate, María, chea de graza, o Señor está
contigo, bendita es ti entre todas as mulleres.
Aleluia.
Evanxeo Lc 1, 26-38
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
Alégrate, chea de graza, o Señor está contigo
Naquel tempo, Deus mandou o anxo Gabriel a unha cidade de Galilea, chamada Nazaret, onda unha virxe prometida a un home da casa de David, que se chamaba Xosé. O nome da virxe era María.
O anxo entrou onde
estaba ela, e díxolle:
‑ Alégrate, chea de
graza, o Señor está contigo.
Ela turbouse con estas
palabras e cavilaba no que podería significar o saúdo aquel. Díxolle entón o
anxo:
‑ Non teñas medo,
María, porque acadaches graza ante Deus. Velaquí que vas concibir no teu ventre
e dar a luz un fillo, ao que lle poñerás de nome Xesús. El será grande e
chamarase Fillo do Altísimo, e o Señor Deus daralle o trono de David, seu pai;
reinará por sempre na casa de Xacob, e o seu reinado non terá fin.
Díxolle María ao anxo:
‑ Como vai acontecer
iso, pois eu non coñezo varón?
O anxo respondeulle:
‑ O Espírito Santo ha
de baixar sobre ti, e o poder do Altísimo hate de cubrir coa súa sombra; por
iso o que vai nacer de ti será santo e chamarase Fillo de Deus.
Aí tes a túa curmá Sabela,
que concibiu un fillo na súa vellez, e xa está de seis meses a que chamaban
estéril, que para Deus non hai imposibles.
Entón María dixo:
‑ Velaquí a escrava do
Señor, cúmprase en min o que dixeches.
E o anxo marchou de
onda ela.
Palabra
do Señor R/
Loámoste, Cristo
O teu nome é graza en plenitude.
SABENDO DAS DIFICULTADES DO CAMIÑO, NON CAEMOS NA TENTACIÓN DE
ABANDONAR. GRAZAS, SEÑOR, POR SEGUIR ABRINDO OS CANDADOS DO NOSO CORAZÓN!!!!!
TOMADO DE:
SIGNO: Penduramos da árbore un segundo corazón, co que simbolizamos que
estamos dispostos a abrir o cadeado que deixe escapar canto non nos fai
felices, para que entre a forza da palabra que renova e nos chama a cambiar as
nosas actitudes. Neste segundo domingo, a frase que escollemos é: “Non
xulgará conforme ás aparencias, senón conforme á xustiza”.mos alegres á casa do
Señor”.
PÓRTICO
Coa
celebración deste segundo domingo de Advento, damos un paso máis nesta tarefa
de ir deixando atrás todas esas cousas que nin nos fan ben nin nos axudan a
sentir o gozo de acoller ao Deus que quere nacer no corazón de cada un/unha de
nós. Tamén hoxe se nos vai invitar a abrir o cadeado do corazón para que
deixemos que entre nel, de novo e sen cansar, a Palabra dun Deus que insiste
unha e outra vez no feito de que para El somos importantes, que nos quere, que
terma e se preocupa de nós. E iso só o poderemos entender se estamos dispostos
a deixar atrás cousas que non axudan a que sexamos felices, mellores persoas e
verdadeiros seguidores de Xesús.
Hoxe
seremos invitados a participar na colecta abrindo o corazón ás situacións de
dor e inxustiza dos países máis pobres. Concretamente, á nosa axuda queremos
poñerlle rostro e lugar: as persoas que están sufrindo as consecuencias do
tifón en Filipinas. Pero de nada nos valería colaborar con moito se logo na
nosa vida seguimos facendo e comportándonos do mesmo xeito, sen cambiar as
cousas que nin nos fan mellores nin felices.
Participemos
entón con espírito aberto a deixarnos transformar pola Palabra que Deus nos
dirixe neste domingo de Advento.
PERDÓN
Por
non deixar que a túa palabra entre e transforme o noso corazón, SEÑOR, ENCHÓUPANOS DO TEU AMOR.
Por
non permitir que os irmáns atopen en nós oídos que os escoiten e corazóns que
os acollan, CRISTO, ENCHÓUPANOS DO TEU
AMOR.
Por
non ser capaces de entender que só se renovamos as nosas actitudes poderemos
vivir o Advento como tempo de cambio e liberación, SEÑOR, ENCHÓUPANOS DO TEU AMOR.
REMUÍÑO
- Porque, desde os ollos de Deus, imposible non é nada: as aparencias enganan, e moito. Se a vaca e máis o lobo poden pacer xuntos, cómo non imos poder entendernos?. Cómo dicimos que non somos capaces de superar as nosas diferenzas?. Cómo nos deixamos levar tan facilmente polo derrotismo que nos converte en tristes seguidores daquel que nos veu traer esperanza, alento, forza, enerxía e sentido para a vida?, Tomar en serio a vivencia da fe, ten que levarnos a saber distinguir a casca do núcleo, o accesorio do importante. A fe é confianza en Deus cando é auténtica e sincera, cando cambia vidas, cando abranda corazóns e transforma actitudes. A historia non fai máis ca recordárnolo. Por que somos tan duros de cabeza e corazón para non velo
- Sentir a forza de Deus en nós. El é paciencia e consolo. E quen é capaz non só de vivir, senón de ofrecer estas dúas actitudes, non pode máis que querernos e preocuparse por nós. A falta de paciencia lévanos a que nos enfrontemos, a que digamos cousas dos demais que sabemos que nin son verdade nin lles fan ben. Alguén que só sabe esixir, e nunca consolar, non é capaz de entender o que é acompañar, escoitar, preocuparse do que lle pasa a quen está o teu lado e se sente triste e desacougado. Quen non é capaz de sentir con el/la a súa forza, non pode entender por que Advento é tempo de abrir cadeados e liberar amarguras que entristecen para construír achegamentos que escoitan e acompañan. Só desde esta acollida da súa palabra en nós, podemos ir dando pequenos pasos para ser a voz dos sen voz, a man de quen non se deixa dominar polo trato inxusto e o corazón para non permitir nunca que as persoas sexan asoballadas por quen manda ou se cre superior aos demais. Deus libera a través do noso compromiso pola liberación persoal e colectiva.
- Convertédevos
e acollede. As palabras de Xoán
invítannos a esta transformación e cambio ao que o Advento nos chama. Se
non somos capaces de deixar atrás todo canto sabemos que non nos axuda
nesta conversión e neste cambio, volveremos caer na rutina e no baleiro
dunhas vidas e dunhas celebracións que nin nos enchen persoal e
espiritualmente, nin nos motivan a espertar do soño que nos fai aburridos,
cansos e persoas tristes. Preparemos entón este camiño que nos leva a
acoller a Deus, quen insiste unha e outra vez en quedar con nós,
Endereitemos todos eses vieiros que nos fan ir co pé cambiado en tantas
situacións e momentos da nosa vida; fagamos do Advento un tempo de
conversión e cambio. En ninguén máis que nas nosas mans está o poder
facelo. Desde María, no día da festa da Inmaculada, temos tamén un camiño
aberto que nos vai mostrando que as cousas nin foron sempre así nin
tampouco son inamovibles, e que a creatividade para vivir, celebrar e
compartir a fe é unha actitude que ha estar sempre presente na nosa vida
para superar o derrotismo e camiñar na esperanza.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Compartamos
xuntos a oración como pobo de Deus que se reúne no nome do Señor que vén.
Facémolo dicindo:
QUE NON DEIXEMOS,
SEÑOR, PECHADO O CANDADO DO CORAZÓN
Para
que toda a Igrexa viva este tempo de Advento como un momento de renovación que
abra as pechaduras enferruxadas do egoísmo, da envexa, da preguiza e da rutina,
OREMOS.
QUE NON
DEIXEMOS, SEÑOR, PECHADO O CANDADO DO CORAZÓN
Para
que nas nosas comunidades saibamos construír un clima de acollida,
agradecemento e solidariedade preocupada de uns para cos outros, OREMOS.
QUE NON DEIXEMOS,
SEÑOR, PECHADO O CANDADO DO CORAZÓN
Para
que cada un de nós aproveitemos este tempo de Advento como un tempo de
revisión, renovación e cambio naquelas cousas da nosa vida que sabemos que non
van ben e que non facemos nada para cambiar, OREMOS.
QUE NON DEIXEMOS,
SEÑOR, PECHADO O CANDADO DO CORAZÓN
Grazas, Señor,
por seguir invitándonos a abrir os cadeados do corazón para que entre a
frescura da túa palabra. P.X.N.S. Amén.
PARA A REFLEXIÓN
María:
O teu nome significa bendición e vitoria.
Salve, María.
O teu nome é graza en plenitude.
Chea de graza.
O teu nome é aurora na nosa noite.
Bendita ti.
O teu nome é ledicia e canción.
Que fermoso o froito que nos deches!
O teu nome é oración esperanzada.
Deus sempre contigo.
O teu nome, proxecto de Deus anticipado.
María grazas, esperanza nosa.
Amén.
(Tomado
do Libro de Cáritas, Adviento y Navidad.
2013- 2014. 54)
CANTOS
ENTRADA:
Volve, Señor
LECTURAS:
Preparade o camiño ao
Señor
OFERTORIO:
Aquí están Señor
COMUÑÓN:
Esa é María
POWER POINTS
Comentarios
Publicar un comentario