Ficha e Lectio - Festividade de Tódolos Santos (1 de novembro)
ADAPTADO DE : http://elrincondelasmelli.blogspot.com.es/
LECTIO:
MAL PROGRAMADOS
Todos experimentamos que a vida está sementada de problemas e conflitos que en calquera momento nos poden facer sufrir. Pero, a pesar de todo, podemos dicir que a «felicidade interior» é un dos mellores indicadores para saber se unha persoa está a acertar na difícil arte de vivir. Poderíase mesmo afirmar que a verdadeira felicidade non é senón a vida mesma cando está a ser vivida con acerto e plenitude.
O noso problema consiste en que a sociedade actual prográmanos para buscar a felicidade por camiños equivocados que case inevitablemente nos conducirán a vivir de maneira desdichada.
Unha das instrucións erróneas di así: «Se non tes éxito, non vales». Para conseguir a aprobación dos demais e, mesmo, a propia estima hai que triunfar.
A persoa así programada dificilmente será ditosa. Necesitará ter éxito en todas as súas pequenas ou grandes empresas. Cando fracase en algo, sufrirá de maneira indebida. Facilmente crecerá a súa agresividade contra a sociedade e contra a mesma vida.
Esa persoa quedará, en gran parte, incapacitada para descubrir que ela vale por si mesma, polo que é, aínda antes de que se lle engadan éxitos ou logros persoais.
A segunda equivocación é esta: «Se queres ter éxito, has de valer máis que os demais». Hai que ser sempre máis que os outros, sobresaír, dominar.
A persoa así programada está chamada a sufrir. Vivirá sempre envexando aos que lograron máis éxito, os que teñen mellor nivel de vida, os de posición máis brillante.
No seu corazón crecerá facilmente a insatisfacción, a envexa oculta, o resentimento. Non saberá gozar do que é e do que ten. Vivirá sempre mirando de esguello aos demais. Así, dificilmente pódese ser feliz.
Outra consigna equivocada: «Se non respondes as expectativas, non podes ser feliz». Has de responder ao que espera de ti a sociedade, axustarte aos esquemas. Se non entras por onde van todos, podes perderte.
A persoa así programada estrágase case inevitablemente. Termina por non coñecerse a si mesma nin vivir a súa propia vida. Só busca o que buscan todos, aínda que non saiba exactamente por que nin para que.
As Benaventuranzas convídannos a preguntarnos se temos a vida ben exposta ou non, e úrxennos a eliminar programacións equivocadas. Que sucedería na miña vida se eu acertase a vivir cun corazón máis sinxelo, sen tanto afán de posesión, con máis limpeza interior, máis atento aos que sofren, cunha confianza grande nun Deus que me ama de maneira incondicional? Por aí vai o programa de vida que nos trazan as Benaventuranzas de Xesús...
J.A.Pagola
VER TAMÉN:
e máis:
Enviado por Manuel Cabada
Comentarios
Publicar un comentario