Domingo 28 de Ordinario - ciclo A

DOMINGO XXVIII ORDINARIO  -  CICLO A

Primeira Lectura     Is 25, 6-10a

LECTURA DO LIBRO DE ISAÍAS

Fará festa o Señor e enxugará todas as bágoas

            Nesta montaña o Señor dos Exércitos ofreceralles a todos os pobos

un banquete de boas talladas, de viños anellos,

carnes ben condimentadas, viños refinados.

            Destruirá nesta montaña o veo que tapa a todos os pobos, a cuberta que cobre a todas as nacións.

            O meu Señor, Deus dos Exércitos, destruirá a morte para sempre,

enxugará as bágoas de todas as caras,

afastará de todo o país a vergonza do seu pobo.

            Si, díxoo o Señor.

            No día aquel dirase:

"Ollade, este é o noso Deus, esperamos nel: El hanos salvar.

            Este é o Señor, esperamos nel, gozaremos e alegrarémonos coa súa salvación".

Si, a man do Señor descansa sobre esta montaña.

                        Palabra do Señor                  

                        R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL     Sal 22, 1-3a. 3b-4. 5. 6

 R/.  (6cd):  Eu habitarei na casa do Señor por días prolongados sen fin.

O Señor é o meu pastor, nada me falta:

En pastos verdecentes faime repousar.

El lévame a beber en augas tranquilas

e repón as miñas forzas;

Guíame por vereas rectas,

por mor do seu nome.

Se tiver de pasar por valgadas sombrizas,

ningún mal temería, pois ti vas comigo:

o teu bastón e o teu caxato son o meu sosego.

Ti pos para min a mesa,

á cara dos meus inimigos;

únxesme con perfume a cabeza,

e a miña copa reborda.

O teu benquerer e a túa misericordia vanme seguindo

todos os días da miña vida.

Eu habitarei na casa do Señor

por días prolongados sen fin.

Segunda Lectura     Flp 4, 12-14. 19-20

LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS FILIPENSES

Teño forzas para todo grazas a quen me fai forte

            Irmáns:

            Hoxe sei vivir na miseria e na fartura. En calquera situación estou ensinado para estar farto e para pasar fame; para ter de abondo e para non ter nada.

            Teño forzas para todo grazas a quen me fai forte. Mesmo así, fixestes ben en tomardes coma vosa a miña dificultade.

            O meu Deus, pola súa parte, cubrirá todas as vosas necesidades, conforme a súa riqueza, con magnificencia en Cristo Xesús.

            Gloria a Deus, noso Pai, polos séculos dos séculos. Amén.

                        Palabra do Señor                             

                        R/. Grazas a Deus

ALELUIA     Cf. Ef 1, 17-18

Se non se canta, pódese omitir

Aleluia, aleluia.

O Pai do noso Señor Xesús Cristo ilumine os ollos do noso corazón,

para que saibamos cal é a esperanza da nosa vocación.

Aleluia.

Evanxeo     Mt 22, 1-14 (longa)

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO

Chamade ás vodas a cantos atopedes

            Naquel tempo, Xesús púxose de novo a falarlles en parábolas  aos sumos sacerdotes e  aos anciáns do pobo:

            ‑ Parécese o Reino dos Ceos a un rei que celebrou o casamento de seu fillo. Mandou os seus criados ir chamar polos convidados á voda, pero estes non querían ir.

            Volveu mandar outros criados, encargándolles: "Dicídelles  aos convidados: Mirade que teño preparado o banquete, xa están mortos os becerros e mais os demais animais cebados; todo está disposto: vide á voda!"

            Pero eles, sen lles faceren caso, fóronse: un ás súas leiras, outro  aos seus negocios. Os demais botáronse  aos criados, maltratáronos e matáronos.

            Entón o rei, todo indignado, mandou os seus exércitos, que acabaron cos asasinos aqueles e prendéronlle lume á cidade. E díxolles  aos criados: "A voda está preparada, pero os convidados non a merecían. Así que ide ás encrucilladas dos camiños; e a cantos atopedes, convidádeos á voda".

            Saíron  aos camiños os criados e xuntaron a todos os que atoparon, bos e malos, enchéndose de convidados a sala da voda.

            Cando entrou o rei para ollar os convidados, viu un home que non vestía traxe de voda e díxolle: "Amigo, como entraches aquí sen traxe de voda?" El ficou caladiño: Entón o rei díxolles  aos camareiros: "Atádeo de pés e mans, e botádeo fóra, ás tebras, onde será o pranto e mais o renxer dos dentes".

            Porque os chamados son moitos, pero poucos os escollidos.

            Palabra do Señor                                         

            R/. Loámoste, Cristo

______________________________________________________________________

Ou:  1-10 (máis breve)

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO

            Naquel tempo, Xesús púxose de novo a falarlles en parábolas  aos sumos sacerdotes e  aos anciáns do pobo:

            ‑ Parécese o Reino dos Ceos a un rei que celebrou o casamento de seu fillo. Mandou os seus criados ir chamar polos convidados á voda, pero estes non querían ir.

            Volveu mandar outros criados, encargándolles: "Dicídelles aos convidados: Mirade que teño preparado o banquete, xa están mortos os becerros e mais os demais animais cebados; todo está disposto: vide á voda!"

            Pero eles, sen lles faceren caso, fóronse: un ás súas leiras, outro aos seus negocios. Os demais botáronse aos criados, maltratáronos e matáronos.

            Entón o rei, todo indignado, mandou os seus exércitos, que acabaron cos asasinos aqueles e prendéronlle lume á cidade. E díxolles aos criados: "A voda está preparada, pero os convidados non a merecían. Así que ide ás encrucilladas dos camiños; e a cantos atopedes, convidádeos á voda".

            Saíron aos camiños os criados e xuntaron a todos os que atoparon, bos e malos, enchéndose de convidados a sala da voda.

                        Palabra do Señor                                         

                        R/. Loámoste, Cristo

E TI.... VÉS VESTIDO DE FESTA?

TOMADO DE: http://remoldapalabra.blogspot.com.es/

ESCOITA ACTIVA

Sabemos dar consello, impartir doutrina, explicar as escrituras, instruír na oración, falar de Deus....Temos o mercado aberto para quen queira vir e mercar. Lemos e estudamos, amasamos e metemos ao forno o pan saboroso da Boa Nova. Sabemos ensinar, pero practicamos o que ensinamos?. Sabemos indicar claramente o camiño, pero percorrémolo nós?. Falamos de fe, de servizo, de oración e de sacramentos; pero probamos nós algo diso?. O mercado do espírito é tal que, se non somos os primeiros en aprezar co noso uso e a nosa ledicia o que lle propoñemos a outros, baixará a demanda.

Que esta celebración que agora comezamos nos axude a aprender a disfrutar a Boa Nova e o banquete para podelo repartir, pois para ser cristián e cristiá cómpre empezar a gozar de Deus e dos seus agasallos hoxe e aquí.

CORAZÓN MISERICORDIOSO

Polas moitas veces nas que renunciamos a vestir o noso corazón co traxe do perdón, da misericordia, da comprensión e da escoita, SEÑOR, REVÍSTENOS COA TÚA MISERICORDIA.

Porque non estamos dispost@s a saír ao camiño da vida para ir ao encontro, invitar, coñecer, observar, acoller e acompañar aos que ninguén invita, recoñece, observa, acolle ou acompaña, CRISTO, REVÍSTENOS COA TÚA MISERICORDIA.

Porque seguimos vivindo unha fe oportunista, que fai que contemos contigo cando as cousas nos van ben pero que descreamos e mesmo reneguemos de Ti nas dificultades e nos problemas, SEÑOR, REVÍSTENOS COA TÚA MISERICORDIA.

PALABRA ENRAIZADA

*       En tempos de crise como son os que estamos a vivir, a lectura que vimos de escoitar de Paulo é todo un reto: ”hoxe sei vivir na miseria e na fartura”. De verdade poderíamos nós dicir o mesmo?. Non. Máis ben nós estamos moi acostumados a vivir na fartura, pero pouco ou nada na miseria; é dicir, na dificultade, no sacrificio, no esforzo, no aforro... valores que consideramos coma secundarios, deixámolos de lado e non movemos nin un só dedo para que a nosa xente nova vaia medrando neles, senón que lle “aforramos” esforzo, dificultades e sacrificios dándolle todo feito. Por iso en momentos de dificultade económica, cultural, política, relixiosa...como son os actuais, rapidamente nos vimos abaixo, desanimámonos, e todo nos vai desesperanzando e desilusionando. Porque é moi fácil vivir na fartura; pero moi difícil facelo na miseria. Ao bo afacémonos moi pronto... e prescindir del cústanos demasiado. Nesta situación, é bo non esquecer o alento da Palabra de Deus. Madurar, medrar como persoas, supón aprender a afrontar os retos que a vida nos vai pondo diante, deixando atrás o fácil, a queixa, o laio, a nostalxia, para comezar a afrontar as situación e a tentar darlles resposta. Diante das dificultades non debemos perder a nosa capacidade de análise, de reflexión, sen deixarnos levar nin do primeiro que se nos ocorra nin do que nos resulte menos esforzado. Coma Paulo, tamén temos forzas grazas a quen nos fai fortes, grazas a quen nos reúne hoxe aquí; grazas a quen nos vai acompañando no camiño da nosa vida. Sabemos da súa presenza e sentimos a súa forza?. Ou non?. Porque ao mellor, se non é así, teríamos que preguntarnos se de verdade debemos levar o nome de seguidores seus; se de verdade se nos nota que El é o que dá sentido á vida, e así o vivimos; se El é quen nos vai dando folgos para que a desesperanza e o desalento non aniñen na nosa vida.

*       Desde a época dos profetas, Israel describía a alegría dos tempos mesiánicos coma un banquete. Pola súa banda Xesús, que coñecía moi ben a vida dura e monótona dos campesiños, sabía como esperaban a chegada do sábado para liberarse do traballo. Víaos disfrutar nas festas e nas vodas.... daquela, que experiencia podía haber máis gozosa para aquelas xentes que ser invitadas a un banquete, sentar na mesa e compartir unha festa?. O banquete é símbolo do Reino de Deus: abundancia, festa, fraternidade, gratuidade..... Non podemos esquecelo, somos invitad@s a un banquete. O amor: esa será a chave que nos permita entrar ó banquete de vodas. Por iso a parábola móstranos unhas sorpresiñas:

-   as persoas que reciben a invitación non queren asistir, desculpan a súa asistencia. Para moitos daqueles cidadáns, a invitación a un banquete (o sono de calquera israelita!) non é algo importante. Para outros, mesmo é algo molesto: maltratan aos servidores do rei e mátanos.

-   a negativa incomoda ao rei, pero non suspende o banquete. Os servidores saen de novo e esta vez invitan a todas as persoas que atopan, boas e malas. A negativa non detén o amor de Deus, o ofrecemento do Reino segue facéndose malia ás nosas escusas e a nosa falta de acollida.

o   a festa só comeza cando a sala está chea. Mentres, haberá que saír aos camiños, anunciando o banquete. Ninguén é chamado polos seus méritos, reúnen a todos os que atopan, bos e malos.

-   unha derradeira sorpresa: chega o rei e sorprende a un invitado sen traxe de festa e bótao fóra. A gratuidade de Deus reclama a nosa responsabilidade e o noso compromiso. Deus bríndanos a posibilidade de entrar no seu Reino: tod@s estamos invitados á voda, non hai acepción de persoas; pero esixe unha condición: levar traxe de festa, ou o que é o mesmo: servir na vida de cada día a mensaxe de Xesús, actuando dacordo co Evanxeo. E, ás veces, canto nos custa!: dicimos crer en Deus, e mesmo acudimos ás celebracións; pero comprometer a nosa vida, o noso tempo, o que somos e o que temos a prol dos irmáns.... iso xa é outro cantar. Somos socialmente cristiáns, pero non somos cristiáns de conviccións.

Hoxe é un bo día para cambiarmos o noso traxe de diario polo traxe de festa. Para cambialo, aquí está o meu tempo, o meu esforzo, a miña man.

FRATERNIDADE ORANTE

Hoxe domingo, día tamén do Pilar, Deus invítanos a responder ao seu seguimento fixándonos no actuar de tantos homes e mulleres, que como María, souberon dicir si a Deus. Fagámolo dicindo xuntos:

QUE COMO MARÍA, SAIBAMOS DICIRCHE QUE SI

- Pola Igrexa, para que saiba dicir si a Deus desde a fidelidade ao mundo de hoxe; e semente coa súa presenza, a súa palabra e as súas accións a imaxe dun Deus acolledor, xusto, esperanzado e comprometido coas preocupacións das xentes de hoxe, OREMOS.

QUE COMO MARÍA, SAIBAMOS DICIRCHE QUE SI

- Polas nosas comunidades parroquiais, para que nos impliquemos en cambiar canto non nos fala de Deus, unindo vontades e forzas para que as cousas muden, OREMOS.

QUE COMO MARÍA, SAIBAMOS DICIRCHE QUE SI

- Por todos nós, para que respondamos á invitación do Señor, cunha vida renovada e cunha fe madura e comprometida, sendo conscientes da vixencia de mostrar a todas as persoas a ledicia de seguir a Xesús, OREMOS.

QUE COMO MARÍA, SAIBAMOS DICIRCHE QUE SI

        Señor, dános azos para que este curso que agora estamos a comezar, dea froitos de boas obras e compromiso a favor dos máis necesitados en cada un de nós. P.X.N.S. Amén.

MIRADA ESPERANZADA

Cando veñades, non esquezades traer a vida,

quentiña entre os brazos.

Non sexades espectadores.

Traédea tal e como é, vida vivida:

con ventos e silveiras,

e tamén tecida con lazos de paz e amor.

Vinde sen maquillaxe.

Traede a dúbida, o desencanto, o berro de protesta.

Vestídevos de todo aquilo que se leva hoxe.

Pero o voso interior que chegue ben espido,

con fame de banquete, con arela de festa,

aberto de par en par á vida nova.

CANTO GOZOSO

*    ENTRADA:

Con ledicia vamos todos ao altar

*    LECTURAS:

Como che cantarei?

*    OFERTORIO:

Señor Xesús, bendito sexas

*    COMUÑÓN:

Grazas, Señor, graciñas

POWER POINTS

Domingo 28 ciclo A
Domingo 28 OrdA-Bene Pagola