Alegrádevos e exultade, porque a vosa recompensa é grande nos ceos - Mt 5, 1-12a

Tódolos Santos

GRAZAS POLOS TEUS SANTOS

Que luz terías ti, Xesús, 

para anunciar as túas benaventuranzas 

desde o convencemento máis profundo! 

Se eu puidese alumar a miña vida con esa mesma luz! 

Aproxímome a ti, ando algo á túa beira, 

Pero, que lonxe están os meus sentimentos dos teus! 

Onde ti falas da felicidade dos pobres 

eu soño coa felicidade do rico, do consumidor. 

Onde ti falas da felicidade do que chora, 

do que verte bágoas de sufrimento ou de solidariedade, 

eu soño coa ventura do riseiro por riba de todo. 

Onde ti xuntas felicidade e non violencia 

eu sigo sendo discípulo desta sociedade tan violenta. 

Onde ti felicitas os famentos e sedentos de pan e de xustiza 

eu presumo de pertencer ao primeiro mundo farto, 

aínda que sexa sen xustiza. 

Onde ti proclamas feliz aos misericordiosos 

de sentimentos brandos ante a miseria allea, 

eu afágome a razoar de mil xeitos a miña insolidariedade. 

Onde ti chamas feliz ao de corazón limpo 

eu descúbrome tantas veces turbo e enlamado por dentro. 

Onde ti coroas de felicidade os que traballan pola paz 

eu fago da paz unha palabra decorativa e baleira. 

Onde ti te atreves a felicitar o perseguido 

por ti, pola xustiza, polo dereito do pobre, 

pola verdade, en murmuro e non colaboro 

cos que se moven algo para mellorar as cousas. 

Grazas polos teus santos, Xesús,

grazas polos nosos santos todos, 

grazas polos que creron en ti 

e lle deron fe ás túas palabras anunciadores 

dunha terra nova e dun ceo novo para todos.