Ficha e Lectio - Domingo 24 Ord A

ADAPTADO DE : http://elrincondelasmelli.blogspot.com.es/

LECTIO:

http://iglesiadesopelana3a.blogspot.com.es/

VIVIR PERDOANDO

Os discípulos ouvíronlle a Xesús dicir cousas incribles sobre o amor aos inimigos, a oración ao Pai polos que nos perseguen, o perdón a quen nos fai dano. Seguramente lles parece unha mensaxe extraordinaria pero pouco realista e moi problemático.

Pedro achégase agora a xesús cunha formulación máis práctica e concreto que lles permita, polo menos, resolver os problemas que xorden entre eles: receos, envexas, enfrontamentos, conflitos e rifas. Como teñen que actuar naquela familia de seguidores que camiñan tras os seus pasos. En concreto: «Se o meu irmán me ofende, cantas veces  lle teño que perdoar?».

Antes que Xesús lle responda, o impetuoso Pedro adiántaselle a facerlle a súa propia suxestión: «Ata sete veces?». A súa proposta é dunha xenerosidade moi superior ao clima xusticiero que se respira na sociedade xudía. Vai máis aló mesmo do que se practica entre os rabinos e os grupos esenios que falan como máximo de perdoar ata catro veces.

Con todo Pedro séguese movendo no plano da casuística xudía onde se prescribe o perdón como arranxo amigable e reglamentado para garantir o funcionamento ordenado da convivencia entre quen pertencen ao mesmo grupo.

A resposta de Xesús esixe porse noutro rexistro. No perdón non hai límites: «Non che digo ata sete veces senón ata setenta veces sete». Non ten sentido levar contas do perdón. O que se pon a contar cantas veces está a perdoar ao irmán penetra por un camiño absurdo que arruína o espírito que ha de reinar entre os seus seguidores.

Entre os xudeus era coñecido un "Canto de vinganza" de Lámek, un lendario heroe do deserto, que dicía así: "Caín será vingado sete veces, pero Lámek será vingado setenta veces sete". Fronte esta cultura da vinganza sen límites, Xesús canta o perdón sen límites entre os seus seguidores.

En moi poucos anos o malestar ha ir crecendo no interior da Igrexa provocando conflitos e enfrontamentos cada vez máis desgarradores e dolorosos. A falta de respecto mutuo, os insultos e as calumnias son cada vez máis frecuentes. Sen que ninguén os desautorice, sectores que se din cristiáns sérvense de internet para sementar agresividade e odio destruíndo sen piedade o nome e a traxectoria doutros crentes.

Necesitamos urxentemente testemuñas de Xesús, que anuncien con palabra firme o seu Evanxeo e que contaxien con corazón humilde a súa paz. Crentes que vivan perdoando e curando esta obcecación enfermiza que penetrou na súa Igrexa.

J.A. Pagola