Domingo 3 de Advento C
DOMINGO III DE ADVENTO - CICLO C
Primeira
Lectura Sof 3, 14-18a
LECTURA DO LIBRO DO PROFETA SOFONÍAS
O Señor alegrouse
por ti na loanza
Exulta,
filla de Sión; berra lediciosa, Israel,
alégrate e relouca
con todo o corazón, filla de Xerusalén.
O
Señor retirou o teu castigo, botou para atrás os teus inimigos.
O Señor será o rei
de Israel no medio de ti, non volverás ter medo da desgraza .
No
día aquel diráselle a Xerusalén:
Non
teñas medo, Sión, que as túas mans non afrouxen.
O Señor, o teu
Deus, está no medio de ti, é un heroe que salva.
El
salta de alegría por ti, engádate co seu amor,
dá brincos de
alegría por ti.
Eu
arredeite da asemblea festiva; retirei de ti o seu Ai!
Palabra do
Señor R/
Grazas a Deus
SALMO RESPONSORIAL Is 12, 2-3. 4bcd. 5-6
R/. (6): Que grande é no medio de ti o Santo
de Israel.
Deus é a miña
salvación,
procederei
confiadamente e non terei medo.
A miña forza e o
meu cántico é o Señor,
el é a miña
salvación.
Sacaredes auga con
gozo das fontes de salvación.
Dádelle grazas ao
Señor e invocade o seu nome.
Pregoade entre os
pobos os seus feitos,
proclamade que o
seu nome é grande.
Cantádelle ao
Señor,
que fixo cousas
magníficas,
anunciádeas en toda
a terra.
Clamade con gozo e
ledicia, habitantes de Sión:
Que grande é no
medio de ti o Santo de Israel.
Segunda
Lectura Flp 4, 4-7
LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS FILIPENSES
O Señor está cerca
Irmáns:
Estade
sempre alegres no Señor. Repítovolo: estade alegres. Que todo o mundo aprecie a
vosa xentileza. O Señor está a chegar.
Non
desacouguedes por cousa ningunha. En todo presentádelle a Deus as vosas
peticións con oracións de súplica e acción de grazas .
E
a paz de Deus, superior a todo o imaxinable, custodiará os vosos corazóns e os
vosos pensamentos en Cristo Xesús.
Palabra do
Señor R/
Grazas a Deus
ALELUIA Is 61, 1 (Cit. en Lc 4,
18)
Se non se canta,
pódese omitir.
Aleluia, aleluia.
O Espírito do Señor
está sobre min:
mandoume anunciar a
boa nova aos pobres.
Aleluia.
Evanxeo Lc 3, 10-18
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
E nós que temos que
facer?
Naquel
tempo , a xente preguntáballe a Xoán:
‑ E logo, que temos que facer?
El
respondíalles:
‑O que teña dúas túnicas, que as reparta con
quen non teña ningunha; e que faga o mesmo o que teña que comer.
Foron
tamén uns recadadores a se bautizar, e preguntáronlle:
‑
Mestre, que temos que facer?
El
contestoulles:
‑
Non esixades nada máis do que vos está mandado.
Tamén
uns soldados lle preguntaron:
‑
E nós, que temos que facer?
El
contestoulles:
‑
Non asoballedes nin saqueedes a ninguén, e contentádevos coas vosas pagas.
Como
o pobo estaba esperando polo Mesías, empezaba a pensar se acaso non o sería
Xoán; pero el declarou diante de todos:
‑
Eu bautízovos con auga, pero está a chegar o que é máis forte ca min, e a quen
eu non son digno de lle desatar os amallós do seu calzado. El havos bautizar
con Espírito Santo e con lume. Porque trae a forcada na man, para limpar a súa
eira e recoller na hucha o seu trigo; pero a palla ha de a queimar no lume que
nunca se apaga.
Con
esta e outras moitas exhortacións anunciáballe a Boa Nova á xente.
Palabra
do Señor R/. Loámoste,
Cristo
Só coa alegría que nos trae Xesús, seremos capaces de
dar razón da nosa esperanza - 3º Advento
c 2015
TOMADO DE: http://remoldapalabra.blogspot.com.es/
POWER POINTS
CANTO
GOZOSO
ESCOITA ACTIVA
Na metade do Advento, os textos fálannos da alegría. A
alegría que El nos trae, pero tamén a alegría que nós temos que ir vivindo,
compartindo e manifestando. Si que é verdade que os tempos e a situación están
difíciles, que as cousas non saen como en principio as pensabamos; que a dor e
a enfermidade seguen a chamar a nosa porta, e ás veces parece que con moita
forza e con moita frecuencia. Pero non nos enganemos: iso non é máis que a
vida, a nosa vida. Imos camiñando entre dor e alegría; entre tristura e
esperanza; entre fracaso e gozo. Iso sabémolo. Tampouco deberiamos esquecer que
a fe non nos quita nada do anterior –non seriamos humanos se así fose-... pero
si que nos dá unha perspectiva nova: non desesperanzamos.
Que a celebración de hoxe renove a forza da alegría
que nos trae Xesús para que ante as dificultades saibamos poñerlle esforzo,
constancia e forza para superalas. E para un crente El é quen nolo ofrece.
Acollámolo.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
· Por vivir na tristeza e esquecer a esperanza, SEÑOR, QUE O CORAZÓN SE ABRA
Á TÚA MISERICORDIA.
· Por esquecer que somos iguais e merecemos o mesmo respecto, CRISTO, QUE O
CORAZÓN SE ABRA Á TÚA MISERICORDIA.
· Por non querer dar a cara por quen sufre ou é maltratado, SEÑOR, QUE O
CORAZÓN SE ABRA Á TÚA MISERICORDIA.
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
Xúbilo significa alegría. A alegría que sae de dentro, do profundo de cada
un de nós. A alegría que nos fai sentir iguais e nos abre a recoñecernos no ben
que somos capaces de facerlle aos demais. Por iso, como di o profeta Xoel, o
Señor alédase e faino con xúbilo na capacidade que temos de ir facendo o ben, e
intentando poñer sorrisos e esperanzas nas vidas e nos corazóns das persoas que
van quedando atrás, ás que ninguén fai caso nin se preocupan delas. Prepararnos
para acoller a Xesús úrxenos a cambiar as nosas actitudes de negatividade e
esquecemento dos demais en presenza e compromiso.
Por iso é grande. Non a grandeza aparente, senón a grandeza de quen pon no
centro do seu actuar e do seu proxecto para a humanidade ás persoas. Que
importante é que recordemos iso neste momento no que os números, os resultados,
o posuír é o que vai tendo éxito, atención; e o máis triste, é o que desexa
unha gran maioría dos seres humanos. Non desexamos ser mellores, solidarios,
xustos, honestos, non. Desexamos ser ricos, famosos, importantes... Temos
pensado algunha vez a onde nos levan estas actitudes? Que mellor ca hoxe, no
domingo da alegría, para facelo, pasando pola peneira da nosa reflexión o noso
xeito de actuar, para ver se isto nos converte en mellores persoas e máis
felices.
Contamos cunha gran axuda. Dicíallo Paulo aos
filipenses: El está preto, nin garda distancia, nin se vai. Tampouco nos dá as
costas nin nos ignora. Ao contrario, está e camiña con nós, poñéndose ao noso
lado. Os seus gozos e tristuras son os nosos. Porén, nós moitas veces somos os
que nos afastamos del, os que marcamos a distancia, os que sentimos vergoña de
confesar nel a nosa fe, por iso necesitamos a conversión. Pero non unha
conversión calquera, senón a que nos esperta e nos abre á solidariedade. Inda
estamos a tempo, neste Advento, de cambiar as cousas, de mirarnos e descubrir
en que fallamos; de volver darnos unha nova oportunidade. Só quen é consciente
do cambio, de que todo canto o que o facía infeliz foi quedando atrás, entende
por que sigue a vir de novo sen cansar. Que facemos nós?
FRATERNIDADE ORANTE
Recemos logo xuntos desde a
alegría do corazón, que non a alegría ritual, e digamos:
QUE A ALEGRÍA DO
CORAZÓN REBORDE NA NOSA VIDA
Para que a Igrexa sexa casa común de esperanza e
alegría, OREMOS.
QUE A ALEGRÍA
DO CORAZÓN REBORDE NA NOSA VIDA
Para que as nosas parroquias sexan berce de acollida,
escoita, axuda e colaboración, OREMOS.
QUE A ALEGRÍA DO CORAZÓN
REBORDE NA NOSA VIDA
Para que nós fagamos deste tempo de Advento tempo de
cambio, reflexión e esperanza real e transformadora, OREMOS.
QUE A ALEGRÍA
DO CORAZÓN REBORDE NA NOSA VIDA
Grazas,Señor, por este acubillo ledo e xeneroso no que compartimos os
nosos gozos, tristuras e esperanzas poñéndoas baixo o teu agarimo. P.X.N.S.
Amén.
MIRADA ESPERANZADA
VILO VIR CADA DÍA QUE AMENCE.
Velo vir en cada irmán que saudamos cada mañá.
Velo vir en cada irmán ao que sorrimos.
Velo vir en cada irmán ao ofrecemos a nosa man.
Velo vir en cada palabra de bondade que dicimos.
Hai que aprender a “ver vir a Deus, que sempre está
vindo”.
Sabemos que está; pero cada día faise novo.
Sabemos que nos ama; pero cada día con un amor novo.
Sabemos que espera mito de nós; pero cada día é unha
esperanza nova.
Velo vir en cada neno que nacerá neste tempo de
Advento.
Velo vir en cada amigo que atopamos no camiño...
O que importa é que nós saibamos velo vir.
Non sexa que Deus veña e atope as portas con chave.
Non sexa que Deus veña e pase de largo.
Non sexa que Deus veña e non nos atope na casa.
(Cáritas, Advento e Nadal)
Comentarios
Publicar un comentario