Domingo de Pentecoste - ciclo C

DOMINGO DE PENTECOSTE - C

Primeira Lectura     Feit 2, 1-11

LECTURA DO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS

Quedaron cheos do Espírito Santo e puxéronse a falar

            Cando se cumpriron os días de Pentecoste, estaban todos xuntos no mesmo sitio. De súpeto, veu do ceo un ruído coma dun forte golpe de vento que encheu toda a casa onde estaban; e apareceron talmente coma linguas de lume, que, repartidas, foron pousando unha sobre cada un deles.

            Quedaron cheos do Espírito Santo e puxéronse a falar noutras linguas, conforme lles concedía o Espírito.

            Había daquela en Xerusalén xudeus piadosos de todas as nacións da terra. Ao se producir aquel estrondo, xuntouse a xente e ficou moi desconcertada, porque cada un os sentía falar na súa propia lingua. Pasmados e admirados, dicíanlles uns a outros:

            "Olla! E todos estes que están aí a falar non son galileos? E logo como é que os sentimos falar cada un de nós no noso propio idioma nativo? Partos, medos, elamitas, xente da Mesopotamia, Xudea, Capadocia, Ponto, Asia, Frixia e Panfilia, do Exipto e da parte de Libia contra Cirene, forasteiros romanos tanto xudeus coma prosélitos, cretenses e árabes, sentimos falar nas nosas linguas das grandezas de Deus".

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL      Sal 103, 1ab e 24 ac. 29bc-30. 31 e 34 

R/. (30): Manda, Señor, o teu Espírito e renova a cara da terra.

Ou: Aleluia.

Alma miña, bendí o Señor.

Señor, meu Deus, ti es moi grande,

Cantas son, Señor, as túas obras,

A terra está chea das túas criaturas.

Retiras o teu alento, e expiran,

volvendo ao seu po.

Mandas o teu alento, e son creados

e renovas a cara da terra.

Gloria ao Señor por sempre,

alégrese o Señor coas súas obras.

Que El acolla o meu cantar

e alegrareime eu no Señor.

Segunda Lectura      1 Cor 12, 3b-7. 12-13

LECTURA DA PRIMEIRA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS CORINTIOS

A todos nos bautizaron nun único Espírito, para formarmos un único corpo

            Irmáns:

            Ninguén que diga "Renegado sexa Xesús", fala movido polo Espírito de Deus; e ninguén é capaz a dicir "Xesús é o Señor", se non é baixo o influxo do Espírito Santo.

            Hai diversidade de dons, pero un mesmo Espírito. Hai diversidade de servizo s, pero un mesmo Señor. Hai diversidade de realizacións, pero un mesmo Deus, que é quen realiza todo en todos.

            A cadaquén dáselle a manifestación do Espírito para o ben común.

Porque igual que o corpo, sendo un, ten moitos membros e todos estes membros, con seren moitos, non fan máis dun corpo: así tamén Cristo.

            Porque a todos nos bautizaron nun único Espírito, para formarmos un único corpo: tanto xudeus coma gregos, tanto escravos coma libres. E a todos se nos deu a beber un único Espírito.

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

SECUENCIA                

Ven, Espírito divino,

manda a túa luz do ceo.

Pai amoroso do pobre

don, nos teus dons xeneroso,

luz que penetra nas almas,

fonte de todo consolo.

Ven, hóspede desexado,

descanso do noso esforzo,

tregua no duro traballo,

brisa nas horas de afogo,

gozo que as bágoas enxuga

e reconforta na dor.

Entra ata o fondo da alma,

divina luz, e enriquécenos.

Mira o baleiro do home

se Ti lle faltas por dentro,

mira o que pode o pecado

cando falta o teu alento.

Lava en nós todo o manchado,

rega o árido e sedento,

sanda as feridas do pobo;

amolece o que está teso,

pon calor onde hai friaxe,

dános bo discernimento.

Reparte os teus sete dons

segundo a fe dos teus servos.

Segundo a túa bondade,

dálle ao esforzo o teu premio,

salva a quen busca salvarse

e dános o gozo eterno.

Amén. Aleluia.

ALELUIA

Se non se canta, pódese omitir.

Aleluia, aleluia.

Ven, Espírito Santo, enche o corazón dos teus fieis;

e acende neles o lume do teu amor.

Aleluia.

Evanxeo       Xn 20, 19-23

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

Como me mandou a min o Pai, así vos mando eu a vós: recibide o Espírito Santo

            Naquel día, o primeiro da semana, ao serán, estando pechadas as portas onde estaban os discípulos, por medo dos xudeus, chegou Xesús e, poñéndose no medio, díxolles:

            ‑ Paz convosco.

            Dito isto, mostroulles as mans e mais o costado. Os discípulos alegráronse, vendo o Señor.

            El díxolles outra vez:

            ‑ Paz convosco: coma o Pai me mandou a min, tamén eu vos mando a vós.

            E dito isto alentou sobre eles, e díxolles:

            ‑ Recibide o Espírito Santo: a quen lles perdoedes os pecados, quedaranlles perdoados; a quen llelos reteñades, quedaranlles retidos.

                        Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo           

 NON HAI COMEZO SEN FINAL: PENTECOSTE, UN TEMPO NOVO PARA A IGREXA

TOMADO DE: http://remoldapalabra.blogspot.com.es/

PÓRTICO

Hoxe, domingo de Pentecoste, remata o tempo de Pascua. Ao longo dos cincuenta últimos días fomos acompañados polos textos da Escritura que nos narraban todo canto foran experimentando os Apóstolos logo da resurrección de Xesús: o paso da incredulidade, a incerteza, o desconcerto e desconfianza á confianza, á ilusión, ao sentido de descubrirse comunidade, á alegría de ir tomando conciencia de que Xesús seguía entre eles, que a morte non fora o seu final; que todo aquilo que lle foran escoitando e foran vendo no seu actuar seguía presente entre eles. Nunha palabra, que o fracaso non entraba nas súas vidas. E toda esta pluralidade de situacións anímicas e vivencias, descubriran tamén que era necesario dalas a coñecer, compartilas, comunicalas, para que outras persoas puideran sentir a mesma alegría e o gozo deles. É esta segunda experiencia a que tamén fomos seguindo ao longo do tempo de Pascua coa lectura dos textos do libro dos Feitos dos Apóstolos: as dificultades, problemas, inseguridades; a necesidade de estar xuntos, de colaborar de preocuparse uns polos outros... foron vivencias e situacións que a Palabra de Deus foi achegándonos.

Hoxe remata este camiño coa festa de Pentecostes. Alí os apóstolos perderon e medo e descubriron a importancia de dar a coñecer canto crían e vivían. Que tamén nós saibamos testemuñar con alegría esta experiencia de fe que temos recibido, e que cada domingo compartimos.

O PERDÓN

●        Para que non esquezamos que o Espírito segue a alentar a nosa vida, SEÑOR, QUE VIVAMOS NO TEU ESPÍRITO.

●        Para que deixemos atrás os medos e vivamos a fe con alegría, CRISTO, QUE VIVAMOS NO TEU ESPÍRITO.

●        Para que non deixemos que as nosas comunidades caian na rutina e no ritualismo baleiro, SEÑOR, QUE VIVAMOS NO TEU ESPÍRITO.

REMUÍÑO

●        Unha das expresións que utilizamos moitas veces cando alguén nos conta algo que ten moito de imaxinación e pouco de realismo é aquela que di “o falar non ten cancelas”. Que unha cousa é contar, imaxinar e inflar as historias da nosa vida, e outra moi distinta é facer as cousas sen necesidade nin de que nolas recoñezan nin de que estean en todo momento recordándonolas. Non. Un cristián debe facer as cousas non buscando facerse importante, senón convencido de que canto fai o vai axudando a vivir máis feliz e de xeito máis humano. E para iso necesitamos estar convencidos, non deixarnos levar pola superficialidade do recoñecemento que pasa e nada deixa. A diferenza disto, dinos o libro dos Feitos dos Apóstolos que aqueles primeiros seguidores non falaban por falar; tampouco de memoria, senón que se sentían impulsados pola presenza e a forza do Espírito que os levaba a contarlles aos que non eran do seu grupo o que lles pasaba, como lles ía cambiando a vida e de que xeito ter coñecido a Xesús lles tiña dado un horizonte cara onde ir e un camiño polo que achegarse. Sabían que non estaban solos, recoñecían que as cousas cambiaran para eles, e que a percepción da realidade xa era outra. Parecémonos en algo aos Apóstolos?. Percibimos e deixamos que actúe en nós o Espírito? Que mellor que buscar respondernos a estas preguntas!

●        Porque o Espírito move a nosa vida, deixarnos levar por El vainos axudando a descubrir que formamos parte dun mesmo corpo, dunha mesma comunidade, dun mesmo e único proxecto que Deus foi/vai poñendo ao noso dispor: a Igrexa. Non imos ao noso aire, non camiñamos de xeito individual, non nos pechamos aos demais. Pola contra, descubrimos unha necesidade: porque somos Igrexa, temos moitas cousas en común que debemos compartir, poñer a dispor uns dos outros, realizar xuntos. Somos Igrexa, e nela cada un de nós ten a súa responsabilidade (L.G.) para que dea os mellores froitos. Uns froitos que non son ideas, dogmas ou disciplinas canónicas, senón boas obras. Obras a través das cales imos mostrando que Deus é verdadeiramente para nós sentido, horizonte e razón pola que paga a pena estar no mundo cunha actitude aberta, activa e de participación. Deixémonos levar e mover polo aire que nos trae o Espírito!

●        Xesús entrégallo aos Apóstolos, e neles tamén a cada un de nós. El envíaos, e envíanos co mellor dos compañeiros para desenvolver esta misión. A partir de agora as dificultades van ser as mesmas, os problemas seguiran chegando, o fracaso non vai deixarnos en moitos dos proxectos que fagamos....Pero en todo isto, o resultado non será a nada, o sen sentido e a desesperación. Todo o contrario: a presenza do Espírito faranos tomar conciencia de que ser comunidade supón disposición para estar xuntos, compartir dores e arrimar o ombreiro en tarefas que posibiliten que fronte á dificultade, a unión e a presenza da comunidade vai axudándonos a non virnos abaixo e a abrir as mans para acoller a quen nos necesite. Pentecostes dinos que a fe non nos fai inmunes aos problemas, pero si que nos pode axudar a non afrontalos solos. Que o valor da comunidade non se mide en categorías económicas nin políticas, senón humanas. Que somos persoas, que valemos por riba de que teñamos cartos, prestixio, poder ou recoñecemento social. A fe axúdanos a tomar conciencia do que somos e de onde estamos. Por iso neste domingo, diante deste agasallo que nos deixa Xesús, podemos dicir que a plenitude da Pascua chegou a nós coa presenza do Espírito, neste novo Pentecoste que nos abre a volver a ilusionarnos con todo proxecto que mova corazóns, non cale diante das inxustizas e se convenza da necesidade de camiñar sempre xuntos.

RENOVACIÓN DAS PROMESAS BAUTISMAIS

Renovamos agora as promesas que o día do noso bautismo fixeron por nós os nosos pais e padriños. Sentímonos comunidade viva que se reúne para escoitar a palabra, repartir o pan e renovar a súa esperanza. Por iso, pregúntovos:

●       Credes no Deus da luz e da auga, que ilumina o noso camiño, limpa canto nos luxa e renova a nosa confianza nel; que é Pai que nos agarima co seu amor, e nos acompaña coa súa presenza?. Si, creo.

●       Credes en Xesucristo, o seu Fillo, que, enviado polo Pai, pasou polo mundo facendo o ben, compartindo tristezas e ledicias, que se erixiu na voz dos sen voz, no defensor dos pobres e excluídos, e que desde o amor nos deixou as benaventuranzas como camiño a percorrer por cantos nos chamamos seguidores seus?. Si, creo.

●       Credes no Espírito Santo, fonte de vida e presenza viva que vai actuando na nosa vida, fortalecendo as nosas comunidades e invitándonos a non deixarnos levar da desgana e do derrotismo? Si, creo.

●       Credes na Igrexa, comunidade nacida en Pentecostes e que ao longo de dous mil anos, non sen dificultades, e caendo moitas veces na escuridade, ten desenvolvido no medio do mundo a misión recibida de Xesús, que a envía a anunciar a súa Boa Nova, sendo a súa man, o seu corazón e a súa voz? Si, creo.

●       Credes na esperanza da resurrección, que compartimos e actualizamos en cada celebración, facendo presenza viva de Deus entre nós, o Deus que nos invita a ser construtores do Reino, no aquí e agora do noso tempo, e nos abre á plenitude do encontro con El e para sempre, onde compartiremos en totalidade a esperanza que nos leva a vencer a morte? Si, creo.

Pai, que esta fe que acabamos de proclamar e confesar sexa sempre para nós alento e esperanza no camiño da nosa vida. P.X.N.S. Amén.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Achegamos ao Señor, neste día de Pentecostes, a nosa oración da comunidade que se reúne no seu nome para compartir, celebrar e agradecer a fe. Facémolo dicindo:

QUE O ESPÍRITO ANIME A NOSA COMUNIDADE

●        Para que na Igrexa nos esforcemos sempre por camiñar xuntos, buscando o que nos une, o común, e afastándonos do que nos diferenza, OREMOS.

QUE O ESPÍRITO ANIME A NOSA COMUNIDADE

●        Para que nas nosas parroquias fagamos o esforzo por renovarnos, por coñecer máis e mellor a mensaxe de Xesús, e ser así cristiáns de convición e non de costume, OREMOS.

QUE O ESPÍRITO ANIME A NOSA COMUNIDADE

●        Para que neste Pentecostes, Señor, deixemos que o Espírito aniñe nos nosos corazóns e na nosa vida, para poder sentir o gozo e a alegría de crer visitando aos enfermos, escoitando a quen está solo e consolando a tantas persoas que se senten tristes e cos ánimos decaídos, OREMOS.

QUE O ESPÍRITO ANIME A NOSA COMUNIDADE

Grazas, Señor, por ofrecernos un novo Pentecostes de ilusión, renovación e creatividade pastoral para ser verdadeiras testemuñas da túa mensaxe no medio do mundo. P.X.N.S. Amén.

PARA A REFLEXIÓN

Ven Espírito Santo!

Ven ás nosas comunidades e enchóupaas de audacia e creatividade

para vivir con auténtica e verdadeira paixón

o testemuño de ser construtores do teu reinado alí onde esteamos.

Ven, Espírito Santo!

Renova a nosa esperanza,

axúdanos a camiñar nos conflitos,

ensínanos a fidelidade ao Evanxeo nestes tempos difíciles.

Queremos construír o Reinado,

ofrecer ao mundo os froitos da túa presenza.

Deus da Vida

dános o teu Espírito,

para que nos faga novos;

para que nos impulse á misión;

para que sexamos testemuñas, irmáns e mensaxeiros;

para que vivamos no Espírito de Xesús

e El nos mostre as pegadas do seu Reinado

na sociedade na que vivimos. Amén.

(Sobre unha Idea de Marcelo A. Murúa)

CANTOS

●        ENTRADA:

Vinde axiña

●       GLORIA

●       LECTURAS:

Manda o teu Espírito

●       OFERTORIO:

Eu soñei

●       COMUÑÓN:

Non vou so

POWER POINT

 Pentecoste-ciclo C