DOMINGO 34 B - CRISTO, REI DO UNIVERSO

SOLEMNIDADE DO NOSO SEÑOR XESÚS CRISTO,

REI DO UNIVERSO  34º TO - CICLO B

Primeira Lectura    Dn 7, 13-14

LECTURA DO LIBRO DE DANIEL

O seu poder é eterno

  

            Proseguín ollando as visións nocturnas, e, velaquí, sobre as nubes do ceo viña alguén semellante a un fillo de home, que se dirixiu cara ao ancián e se presentou diante del.

            Foille outorgado poder, maxestade e imperio, e servírono todos os pobos, nacións e linguas.

            O seu poder é un poder eterno, que non pasará nunca, e o seu reino endexamais será destruído.

   Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL     Sal 92, 1ab. 1c-2. 5

R/.  (1a):  O Señor reina vestido de maxestade.

O Señor reina, vestido de maxestade;

o Señor está vestido e cinguido de poder.

O mundo está firme e non abalará.

Consolidado está o teu asento desde sempre,

ti es desde a eternidade.

A revelación do Señor é verdadeira,

a santidade é o ornato da túa casa,

polos séculos, Señor.

Segunda Lectura     Ap 1, 5-8

LECTURA DO LIBRO DA APOCALIPSE DE SAN XOÁN

O soberano dos reis da terra constituíunos en reino, sacerdotes para o noso Deus

  

            Xesús Cristo é a testemuña que merece fe, o primeiro en renacer da morte e soberano dos reis da terra.

            A aquel que nos ama, que nos liberou dos nosos pecados co seu sangue e que nos converteu nun reino, en sacerdotes para o seu Deus e Pai: a el a gloria e mais o poder polos séculos dos séculos. Amén.

            Velaquí vén nas nubes,

e todo ollo o verá,

mesmo aqueles que o traspasaron:

por el baterán no peito todas as razas da terra.

Certo. Amén.

            Eu son o Alfa e o Omega, di o Señor Deus, o que é, o que era e o que está a vir, o que todo o sostén.

   Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

ALELUIA     Mc 11, 9. 10

Se non se canta, pódese omitir

Aleluia, aleluia.

Bendito o que vén no nome do Señor!

Bendito o Reino do noso pai David que vén!

Aleluia.

Evanxeo     Xn 18, 33b-37

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

Ti dis que eu son rei

  

            Naquel tempo, díxolle Pilato a Xesús:

            ‑ Es ti o Rei dos Xudeus?

            Xesús respondeu:

            ‑ Dilo ti pola túa conta ou dixéroncho outros de min?

            Pilato replicou:

            ‑ E logo son eu xudeu? A túa xente e os sumos sacerdotes entregáronte a min: que fixeches?

            Xesús contestoulle:

            ‑ O meu reino non é deste mundo; se deste mundo fose, os meus oficiais loitarían para que ninguén me entregase aos xudeus; pero o meu reino non é de aquí.

            Díxolle entón Pilato:

            ‑ Logo ti es Rei?

            Xesús respondeu:

            ‑ Tal como o estás dicindo, eu son Rei: para iso nacín e para iso vin ao mundo, para dar testemuño da verdade; todo o que está aberto á verdade, escoita a miña voz.

    Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo           

El é o centro do vivir e do obrar; márcanos un estilo de vida distinto, capaz de mover corazóns e arriscar vidas. O seu reinado é para as persoas, non para o poder nin o prestixio – 34º TOB - Cristo Rei – 2015

TOMADO DE:  http://remoldapalabra.blogspot.com.es/

POWER POINTS

DOMINGO 34-Cristo Rei B

DOMINGO 34 B-Cristo Rei-Bene Pagola

CANTO GOZOSO

·         ENTRADA:  Eu sei de quen me fiei 

·         LECTURAS:  Veña o teu Reino 

·         OFERTORIO:  Cantádelle ao Señor 

·         COMUÑÓN:  Déixate querer 

ESCOITA ACTIVA

Chegamos ao final do Ano Litúrxico. Comezámolo o primeiro domingo de Advento e paseniñamente fomos percorrendo o camiño que nos ía mostrando a Palabra de Deus nas diferentes celebracións ao longo de todo este tempo. Ben seguro que nun período tan longo tivemos días bos, nos que estabamos ledos e felices; seguro que tamén foron aparecendo días tristeiros e cheos de preocupación. Pero sempre, en tódalas situacións e circunstancias, a Palabra proclamada quixo ser alento, forza e compaña; unha compaña que tamén experimentamos ao reunirnos en comunidade, xuntos. Sabendo que non estabamos sós nin illados, que intentabamos que fose o noso un mesmo sentir na solidariedade co veciño que non o estaba pasando ben ou na gratitude de quen sentía a ledicia de que as cousas camiñaban con esperanza e ilusión. Foron logo moitas celebracións nas que fomos capaces de sentir que non estabamos sós; e nas que tamén puxemos a nosa convicción para facer da oración experiencia de acción de grazas e confianza. Por iso, esta mañá na que chegamos ao remate celebrando a festa de Cristo Rei, queremos compartir que o Deus que en Xesús se mostrou como irmán e compañeiro deste camiño percorrido, segue a invitarnos a non desfalecer na fermosa tarefa de facer do mundo reinado de paz, xustiza, amor e solidariedade. Sexamos nós os primeiros en experimentalo.

CORAZÓN MISERICORDIOSO

·         Para que saibamos recoñecer que necesitamos ser perdoados, SEÑOR, QUE NON POÑAMOS TRISTURA NOS CORAZÓNS DOS IRMÁNS.

·         Para que saibamos expresar sen vergoña que necesitamos cambiar os comportamentos que nos fan insolidarios e egoístas, CRISTO, QUE NON POÑAMOS TRISTURA NOS CORAZÓNS DOS IRMÁNS.

·         Para que saibamos mostrar que estamos dispostos a cambiar e superar as accións que nos converten en persoas pouco xenerosas e alleas á dor dos demais, SEÑOR, QUE NON POÑAMOS TRISTURA NOS CORAZÓNS DOS IRMÁNS.

OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN

O profeta Daniel fálanos na primeira lectura de como foi capaz de experimentar a experiencia de Deus na súa vida. Vainos contando como a súa relación con Deus ía crecendo a medida que descubría a necesidade de facer da súa vida resposta á confianza que Deus fora poñendo nel; aquel “fillo do home”, que no seu tempo viña ser coma un titulo para referirse a alguén que tiña como misión facer presente que o plan de Deus era posible ilo facendo realidade cotián na medida na que somos capaces de responder á realización dun proxecto de vida no que o que prevaleza sexa non o contrapunto da humanización (a manipulación, o abuso, o engano, as medias verdades, que moitas veces son peores cas mentiras, a explotación, o fraude... todo iso que vemos que vai facendo que uns, os poderosos, sexan os que impoñan, dominen e sometan aos demais), senón a lóxica do don, na que quere camiñar o profeta Daniel. El fala dun reinado de servizo, que non pasa. Nesa clave é a na que se sitúa o “fillo de home”, quen acabará trocando a destrución en acollida e o enfrontamento en encontro. As claves nas que fala o profeta valen logo tamén para nós hoxe, porque do mesmo xeito que lle ocorría a el, tamén nós estamos chamados a facer do noso día a día non reinado do efémero, do que ilusiona momentaneamente pero non dá a continuidade que transforma esa ilusión en felicidade; senón reinado de permanencia, no que se aposta por poñer verdade onde hai engano, e xustiza onde hai corrupción.

E ese “fillo de home”, do que falaba Daniel adquire en Cristo perfil de concreción e realidade como escoitabamos na lectura do libro da Apocalipse. El é testemuña de que o reinado de Deus non camiña por vieiros de poder e dominio, senón por corredoiras –moitas veces menos doadas de pasar por elas, a diferenza dos camiños- de acompañamento, denuncia de enganos e utilización das persoas; e busca de todo o que supoña poñer á persoa, imaxe e semellanza sempre Del, no centro das decisións que imos tomando cada día. O seu poder non é ao uso do poder que nós tantas veces desexamos, e como imos vendo, non deixa de ser un poder efémero que vai deixando rastro de desilusión e desencanto, cada vez máis, en tantas persoas. O seu poder é diferente xa que se converte en capacidade para estar sempre dispoñibles para botar a man e poñer o corazón, sempre acolledor e solidario ante as necesidades dos outros. É un poder que propicia a empatía e o encontro, non a confrontación cos demais. Porque só deste xeito seremos capaces de poñerlle rostro real ao que se esconde detrás da expresión Reinado de Deus. Por iso é o principio e a fin. Nel todo se explica e entende doutro xeito.

E se El nos abre este camiño para que o sigamos, cantos tentamos ilo desenvolvelo contaremos sempre non co seu silencio, senón coa súa bendición. Unha bendición que nos pide actuar con liberdade e sen sometemento; unha bendición que nos chama a ser persoas activas que colaboran, e non negan o seu tempo, en tódalas accións que van facendo posible que o mundo poida ser cada día un chisco mellor; que poñen a súa creatividade ao servizo do que supón que poida haber menos inxustiza e máis igualdade entre nós; que se toman en serio o que acabamos de escoitar no Evanxeo por boca de Xesús, pois coma El, deberamos estar sempre dispostos a ser testemuñas da verdade. Non da nosa verdade que nos pecha e non fai posible que descubramos que a complexidade do mundo só poderá cambiar se cada un, desde a tarefa e empeño que vai realizando o mellor posible e sen regatear medios nin forzas alí onde está, pon o mellor de si para facer as cousas. O testemuño de verdade ao que nos chama o reinado de Deus temos que ilo dando facendo ben as cousas de cada día, saíndo ao encontro de quen por moito que levanta a voz non é escoitado; no tempo dedicado a educar co noso testemuño e a nosa perseveranza aos máis novos, nenos e mozos, sen renunciar –é o máis doado e a primeira tentación que nos vén á mente- a dedicarlles tempo e a axudalos a descubrir que non todo é igual nin dá o mesmo; que non todo vale, que unhas situacións son mellores e máis importantes ca outras; e que a felicidade non pode ser tan efémera que se esvaeza no momento, senón que esixe esforzo, renuncia e sacrificio; pero que todo iso paga a pena cando se acadan os obxectivos que un se marcou. Porque a preguiza nos fai felices para o momento, pero infelices para a vida. E o reinado de Deus, neste reino no que El é o Rei, ofrécenos un plan e un camiño, moitas veces difícil e no que temos que elixir, e elixir ben, pero que paga a pena dicirlle que si e sumarse a el. Porque no remate, na nosa “tardiña baixa da vida”, sabemos, e así o cremos e rezamos, que nos atoparemos con El. E aí, nese momento, o seu reinado terá chegado a plenitude. Todo o demais é ir abrindo e pechando ciclos que nos van axudando a prepararnos para ese momento.

FRATERNIDADE ORANTE

Neste momento da celebración rezamos xuntos e poñemos ao abeiro de Deus as nosas preocupacións e proxectos, e cuxo reinado temos que ir construíndo na paz e na participación, dicimos:

VEÑA O TEU REINO, SEÑOR

·         Pola Igrexa, para que non caia na tentación do efémero: cartos, poder, control das conciencias, engano ou abuso dos máis débiles, e opte por ser unha Igrexa comprometida coa xustiza e a igualdade que fan felices ás persoas, OREMOS.

VEÑA O TEU REINO, SEÑOR

·         Polas nosas comunidades, para que non vivamos nin da rutina nin do pasado, senón do realismo do presente que nos descobre poucos e maiores; pero non por iso incapacitados/as para dar razón e ser construtores do reinado de Deus co bo facer nas nosas parroquias, OREMOS.

VEÑA O TEU REINO, SEÑOR

·         Polas vidas da tantas persoas que esperan de nós unha palabra de alento, un tempo compartido, unha axuda anónima material pero necesaria; que non sexamos nunca quen de negárllelas, OREMOS.

VEÑA O TEU REINO, SEÑOR

·         O vindeiro mércores celebramos o día contra a violencia de xénero, por iso hoxe queremos ter presentes na nosa oración dun xeito especial a todas aquelas mulleres asustadas, reprimidas, esquecidas, abatidas, maltratadas física e psicoloxicamente; para que entendamos que o Reino esixe igualdade, xustiza e fraternidade, OREMOS.

VEÑA O TEU REINO, SEÑOR

Ao teu dispor poñemos a nosa vida: no rezar, pensar e actuar, para que as sementes do teu Reino dean o mellor dos froitos a través das nosas xustas, solidarias e boas obras. P.X.N.S. Amén.

 

MIRADA ESPERANZADA

Deus omnipotente,
que estás presente en todo o universo e na máis pequena das criaturas,
Ti, que rodeas coa túa tenrura todo canto existe,
derrama en nós a forza do teu amor para que coidemos a vida e a beleza.
Rebórdanos de paz, para que vivamos coma irmáns e irmás
sen facerlle dano a ninguén.

Deus dos pobres,
axúdanos a rescatar aos abandonados e esquecidos desta terra,
que tanto valen aos teus ollos.

Sanda as nosas vidas, para que sexamos protectores do mundo,
e non predadores;
para que sementemos fermosura, e non contaminación e destrución.

Toca os corazóns dos que buscan só beneficios
a costa dos pobres e da terra.

Ensínanos a descubrir o valor da cada cousa,
a contemplar admirados,
a recoñecer que estamos profundamente unidos con todas as criaturas
no noso camiño cara a túa luz infinita.

Grazas porque estás con nós todos os días.
Aléntanos, por favor, na nosa loita
pola xustiza, o amor e a paz.
Amén
                      

  (Francisco, Oración pola nosa terra. Laudato si)