CARTA DA MISERICORDIA
Ao venerado irmán Monseñor Rino Fisichella Presidente
do Consello Pontificio para a Promoción da Nova Evangelización:
A proximidade do Xubileu extraordinario da
Misericordia permíteme centrar a atención nalgúns puntos sobre os que considero
importante intervir para facilitar que a celebración do Ano Santo sexa un
auténtico momento de encontro coa misericordia de Deus para todos os crentes. É
o meu desexo, en efecto, que o Xubileu sexa experiencia viva da proximidade do
Pai, coma se quixese tocar coa man a súa tenrura, para que se fortaleza a fe
de cada crente e, así, o testemuño sexa cada vez máis eficaz.
O meu pensamento diríxese, en primeiro lugar, a todos
os fieis que en cada diocese, ou como peregrinos en Roma, vivirán a graza do
Xubileu. Desexo que a indulxencia xubilar chegue a cada un como xenuína
experiencia da misericordia de Deus, a cal vai ao encontro de todos co rostro
do Pai que acolle e perdoa, esquecendo completamente o pecado cometido. Para
vivir e obter a indulxencia os fieis están chamados a realizar unha breve
peregrinación cara á Porta Santa, aberta en cada catedral ou nas igrexas
establecidas polo bispo diocesano e nas catro basílicas papais en Roma, como
signo do desexo profundo de auténtica conversión. Igualmente dispoño que se
poida gañar a indulxencia nos santuarios onde se abra a Porta da Misericordia e
nas igrexas que tradicionalmente se identifican como Xubilares. É importante
que este momento estea unido, ante todo, ao Sacramento da Reconciliación e á
celebración da santa Eucaristía cunha reflexión sobre a misericordia. Será
necesario acompañar estas celebracións coa profesión de fe e coa oración por
min e polas intencións que levo no corazón para o ben da Igrexa e de todo o
mundo.
Penso, ademais, en quen por diversos motivos veranse
imposibilitados de chegar á Porta Santa, en primeiro lugar os enfermos e as
persoas anciás e soas, a miúdo en condicións de non poder saír de casa. Para
eles será de gran axuda vivir a enfermidade e o sufrimento como experiencia de
proximidade ao Señor que no misterio da súa paixón, morte e resurrección indica
a vía mestra para dar sentido á dor e á soidade. Vivir con fe e gozosa
esperanza este momento de proba, recibindo a comuñón ou participando na santa
misa e na oración comunitaria, tamén a través dos diversos medios de
comunicación, será para eles o modo de obter a indulxencia xubilar. O meu
pensamento diríxese tamén aos presos, que experimentan a limitación da súa
liberdade. O Xubileu sempre foi a ocasión dunha gran amnistía, destinada a
facer partícipes a moitas persoas que, incluso merecendo unha pena, con todo
tomaron conciencia da inxustiza cometida e desexan sinceramente integrarse de
novo na sociedade dando a súa contribución honesta. Que a todos eles chegue
realmente a misericordia do Pai que quere estar preto de quen máis necesita do
seu perdón. Nas capelas dos cárceres poderán gañar a indulxencia, e cada vez
que atravesen a porta da súa cela, dirixindo o seu pensamento e a oración ao
Pai, poida este xesto ser para eles o paso da Porta Santa, porque a
misericordia de Deus, capaz de converter os corazóns, é tamén capaz de
converter as reixas en experiencia de liberdade.
Pedín que a Igrexa redescubra neste tempo xubilar a riqueza
contida nas obras de misericordia corporais e espirituais. A experiencia da
misericordia, en efecto, faise visible no testemuño de signos concretos como
Xesús mesmo nos ensinou. Cada vez que un fiel viva persoalmente unha ou máis
destas obras obterá certamente a indulxencia xubilar. De aquí o compromiso a
vivir da misericordia para obter a graza do perdón completo e total polo poder
do amor do Pai que non exclúe a ninguén. Será, por tanto, unha indulxencia
xubilar plena, froito do acontecemento mesmo que se celebra e vívese con fe,
esperanza e caridade.
A indulxencia xubilar, por último, pódese gañar tamén
para os defuntos. A eles estamos unidos polo testemuño de fe e caridade que nos
deixaron. De igual modo que os lembramos na celebración eucarística, tamén
podemos, no gran misterio da comuñón dos santos, rezar por eles para que o
rostro misericordioso do Pai libéreos de todo residuo de culpa e poida
abrazalos na bienaventuranza que non ten fin.
Un dos graves problemas do noso tempo é, certamente, a
modificación da relación coa vida. Unha mentalidade moi xeneralizada que xa
provocou unha perda da debida sensibilidade persoal e social cara á acollida
dunha nova vida. Algúns viven o drama do aborto cunha consciencia superficial,
case sen darse conta do gravísimo mal que comporta un acto dese tipo. Moitos
outros, en cambio, incluso vivindo ese momento como unha derrota, consideran
non ter outro camiño por onde ir. Penso, de forma especial, en todas as
mulleres que recorreron ao aborto. Coñezo ben os condicionamentos que as
conduciron a esa decisión. Sei que é un drama existencial e moral. Atopei a
moitas mulleres que levaban no seu corazón unha cicatriz por esa elección
sufrida e dolorosa. O sucedido é profundamente inxusto; con todo, só o feito de
comprendelo na súa verdade pode consentir non perder a esperanza. O perdón de
Deus non se pode negar a todo o que se arrepentiu, sobre todo cando con corazón
sincero achégase ao Sacramento da Confesión para obter a reconciliación co Pai.
Tamén por este motivo decidín conceder a todos os sacerdotes para o Ano
xubilar, no entanto calquera cuestión contraria, a facultade de absolver do
pecado do aborto a quen o practicaron e arrepentidos de corazón piden por iso
perdón. Os sacerdotes débense preparar para esta gran tarefa sabendo conxugar
palabras de xenuína acollida cunha reflexión que axude a comprender o pecado
cometido, e indicar un itinerario de conversión verdadeira para chegar a
acoller o auténtico e xeneroso perdón do Pai que todo o renova coa súa
presenza.
Unha última consideración diríxese aos fieis que por
diversos motivos frecuentan as igrexas onde celebran os sacerdotes da
Fraternidade de San Pío X. Este ano xubilar da Misericordia non exclúe a
ninguén. Desde diversos lugares, algúns irmáns bispos faláronme da súa boa fe e
práctica sacramental, unida, con todo, á dificultade de vivir unha condición
pastoralmente difícil. Confío que no futuro próximo se poidan atopar solucións
para recuperar a plena comuñón cos sacerdotes e os superiores da Fraternidade.
Ao mesmo tempo, movido pola esixencia de corresponder ao ben destes fieis, por
unha disposición miña establezo que quen durante o Ano Santo da Misericordia se achegue aos sacerdotes da Fraternidade San Pío X para celebrar o Sacramento
da Reconciliación, recibirán válida e lícitamente a absolución dos seus
pecados.
Confiando na intercesión da Nai da Misericordia,
encomendo á súa protección a preparación deste Xubileu extraordinario.
Vaticano, 1 de setembro de 2015.
FRANCISCUS
Comentarios
Publicar un comentario