FESTIVIDADE DO CORPUS CHRISTI, DÍA DA CARIDADE
MENSAXE DA COMISIÓN EPISCOPAL DE PASTORAL SOCIAL
«A Eucaristía, antídoto fronte á indiferenza»
(7 de Xuño de 2015)
O papa Francisco denunciou con frecuencia a indiferenza como un dos grandes males do noso tempo. O esquecemento de Deus e dos irmáns está a alcanzar dimensións tan fondas na convivencia social que podemos falar dunha "globalización da indiferenza".1
.
Ante esta dolorosa realidade, os bispos da Comisión Episcopal de Pastoral Social convidámosvos a contemplar, celebrar e adorar a Xesucristo no sacramento da Eucaristía como o medio máis eficaz para vencer e superar a indiferenza. A Eucaristía ten o poder de transformar o corazón dos crentes, facendo así posible o paso da "globalización da indiferenza" á "globalización da caridade", impulsándonos á vivencia da comuñón fraterna e do servizo aos nosos semellantes.
1. A Eucaristía, sacramento de comuñón con Deus e os irmáns:
«Se un membro sofre, todos sofren con el» (1Cor 12,26)
O apóstolo Paulo dicíalles aos cristiáns de Corinto que a recepción do Corpo e o Sangue de Cristo ten o poder de establecer unha comuñón tan forte entre quen cren nel que afasta do corazón humano a indiferenza e a división: «O cáliz de bendición que bendicimos, non é comuñón co sangue de Cristo? E o pan que partimos, non é comuñón do corpo de Cristo? Porque o pan é un, nós, sendo moitos, formamos un só corpo, pois todos comemos do mesmo pan» (1Cor 10,16-17).
Esta comuñón eucarística, que nos transforma en Cristo e permítenos crecer como membros do seu corpo, libéranos tamén dos nosos egoísmos e da procura dos propios intereses. Ao entrar en comuñón cos sentimentos de Cristo, morto e resucitado pola nosa salvación, ábresenos a mente e ensánchase o corazón para que caiban nel todos os irmáns, especialmente os necesitados e marxinados. «Quen recoñece a Xesús na Hostia santa, recoñéceo no irmán que sofre, que ten fame e sede, que é estranxeiro, que está espido, enfermo ou no cárcere; e está atento a cada persoa, comprométese, de forma concreta, en favor de todos aqueles que padecen necesidade».2
"A nosa participación no corpo e o sangue de Cristo só tende a converternos naquilo que recibimos" (San León Magno)3: corpo de Cristo entregado e sangue derramado para a vida do mundo. Desde a comuñón con Cristo chegamos a ser servos de Deus e dos homes. Deste xeito, a Eucaristía constitúe, en palabras de Benedito XVI, «unha especie de antídoto» 4 fronte ao individualismo e a indiferenza, e impúlsanos a lavar os pés aos irmáns. 5
2. A Eucaristía, sacramento que nos compromete cos irmáns:
«Onde está o teu irmán?» (Xn 4,9).
Da Eucaristía derivan o sentido profundo do noso servizo e a responsabilidade na construción dunha Igrexa fraterna e esperanzada, así como dunha sociedade solidaria e xusta. Esta sociedade non se constrúe nin se impón desde fóra, senón a partir do sentido de responsabilidade dos uns cara aos outros. Como membros do Corpo de Cristo descubrimos que o xesto de compartir e a vivencia do amor é o camiño máis adecuado para superar a indiferenza e globalizar a solidariedade.
Neste mesmo sentido, a campaña de Cáritas exponnos este ano unha pregunta moi directa e concreta: «Que fas co teu irmán?». 6 A esta pregunta, non podemos responder como Caín: «Son eu seica o gardián do meu irmán?» (Xn 4,9). Hoxe e sempre estamos chamados a preguntarnos onde está o irmán que sofre e necesita a nosa presenza próxima e a nosa axuda solidaria.
A solidariedade, como nos lembra o papa Francisco, é «máis que algúns actos de xenerosidade esporádicos. É pensar e actuar en termos de comunidade (?), é loitar contra as causas estruturais da pobreza, a desigualdade, a falta de traballo, a terra, a vivenda, a negación dos dereitos sociais e laborais».7
Ante esa multitude de irmáns que sofren, debemos mostrar nosa especial proximidade e afecto cara a quen claman e esperan de nós unha maior solidariedade. Non podemos ser indiferentes:
- Ante a morte violenta de miles de cristiáns, en distintos países da terra, polo simple feito de mostrar o amor de Deus aos seus irmáns e por confesar a Xesucristo como único salvador dos homes.
- Ante a situación de tantos cristiáns e non cristiáns que, a pesar da corrupción e das dificultades da vida diaria, actúan con honestidade, traballan pola xustiza e se esforzan por atender ás necesidades máis inmediatas dos empobrecidos. Habemos de colaborar na promoción do seu desenvolvemento integral e na transformación das estruturas sociais inxustas.8
- Non podemos ser indiferentes ante os millóns de irmáns nosos que seguen sen acceso ao traballo, teñen postos de traballo que non lles permiten vivir con dignidade e ven abocados á emigración. Pensamos de maneira especial nos mozos, nos parados de longa duración, nos maiores de 50 anos aos que se lles pecha o acceso a un posto de traballo e nas mulleres vítimas de discriminación laboral e salarial.9
- Tampouco podemos pasar por alto aos que non teñen vivenda ou ven privados dela polos desafiuzamentos. Esta é outra das moitas feridas sociais que acentúa a precariedade e a desesperación de miles de persoas e familias.
- Dóenos e débenos seguir doendo a pobreza e a fame no mundo, sobre todo cando a humanidade dispón dos medios e recursos necesarios para acabar con ela, como nos lembra Cáritas Internationalis na campaña "Unha soa familia. Alimentos para todos".
- Non queremos afacernos ás historias de sufrimento e de morte que se repiten nas nosas fronteiras. Ás dos miles de homes e mulleres que foxen das guerras, da fame e a pobreza e non ven respectados os seus dereitos nin atopan no camiño políticas migratorias que respecten a súa dignidade e a súa lexítima procura de mellores condicións de vida.10
- Particular preocupación deben suscitar entre nós os miles de persoas que na nosa propia terra son obxecto de trata, así como as que ven abocadas a situacións de prostitución, na súa maioría mulleres, e que constitúen a nova escravitude do s. XXI.
3. Transformados en Cristo, globalicemos a misericordia
Ante as formulacións culturais e sociais do momento presente, que xeran tanta marxinación e sufrimento, estamos chamados a deixarnos afectar pola realidade e pola situación social que sofren os nosos irmáns máis débiles e necesitados. É urxente romper o círculo que nos illa levándonos a un individualismo que fai difícil o desenvolvemento do amor e a misericordia no noso corazón. Como nos lembra Xesucristo, a salvación e a realización persoal e comunitaria pasan polo risco da
entrega: «O que queira gañar a súa vida perderaa e o que estea disposto a perdela gañaraa» (Mc 8,35).
A clave para saír da indiferenza está en entregarse aos demais como o fai Xesús. El segue partindo o seu Corpo e derramando o seu Sangue na Eucaristía para que ninguén pase fame nin teña sede. Por iso, mentres veneramos e adoramos solemnemente nos nosos templos, prazas e rúas a Xesús Eucaristía na festa do Corpus Christi, dicímoslle:
Grazas, Señor, por este don admirable,
sacramento da túa presenza viva entre nós
e de comuñón con Deus e os irmáns.
Non permitas que nos deixemos vencer pola indiferenza.
Que ninguén teña a tentación de estar contigo,
de amarte e de servirte,
sen estar cos pobres,
amar aos que sofren
e servir aos necesitados.
Que a nosa contemplación, adoración
e participación no misterio da Eucaristía
identifíquenos contigo,
axúdenos a superar a indiferenza
e a globalizar o teu amor e o teu misericordia.
15 de maio de 2015
Comisión Episcopal de Pastoral Social
1 FRANCISCO, Mensaxe para a Coresma «Fortalezan os seus corazóns (St 5,8)», 2015.
2 BENEDITO XVI, Homilía na Basílica de San Xoán de Letrán, 23 de Xuño de 2011.
3 Sermón 12, De Passione 3, 7: PL 54.
4 BENEDITO XVI, Mensaxe no rezo do Ángelus, 26 de Xuño de 2011.
5 Cf. Xn 13,8.
6 Cf. Cáritas Española, Que fas co teu irmán? Campaña Institucional 2014-2015.
7 FRANCISCO, Discurso aos participantes no Encontro Mundial de Movementos Populares, 28 de Outubro de 2014. Cf. CONFERENCIA EP. ESPAÑOLA, Instrución Igrexa, servidora dos pobres, 48.
8 Cf. Exhortación Apostólica Evangelii gaudium, 188.
9 Cf. CONFERENCIA EP. ESPAÑOLA, Instrución Igrexa, servidora dos pobres,48.
10 Cf. Nota de prensa de Cáritas, Secretariado da Comisión Episcopal de Migracións, CONFER,
Xustiza e Paz, «Non queremos afacernos», 13 de febreiro de 2015.
11 Cf. FRANCISCO, Mensaxe para a Xornada Mundial da paz, 1 de xaneiro de 2015.
Comentarios
Publicar un comentario