Misterio do Cristo dos Gascóns
Unha marabilla de Semana Santa
que atopei por casualidade,
para amantes do teatro clásico e a música antiga:
TOMADO DE:
http://2013.femas.es/programacion/misterio-del-cristo-de-los-gascones/index.html
Nao d´amores, prestixiosa compañía con dez anos de experiencia no repertorio dramático prebarroco, realiza unha inmersión no apaixonante mundo do teatro medieval, desde unha visión absolutamente contemporánea. Trátase da recreación da cerimonia litúrxica que debía representarse na Igrexa de San Xusto en Segovia, para a cal se construíu o Cristo dos Gascóns, unha das pezas máis significativas do patrimonio artístico español.
A través dunha dramaturxia realizada a partir de textos históricos de diversa procedencia (século XV), mediante a investigación e interpretación en directo de pezas musicais que puideron articular unha cerimonia deste tipo, desenvolvemos unha posta en escena que combina o traballo actoral co teatro de monicreques, e que supón un achegamento ás orixes do teatro moderno. Unha viaxe ao final da Idade Media para transitar un microcosmos construído a base de símbolos, figuras alegóricas e metáforas, no que cada parte está en función dun todo.
Cristo Xacente chamado "dos Gascóns"
A igrexa de San Xusto, constituída nos arrabaldes sur de Segovia e declarada Ben de Interese Cultural en 1996, ademais de posuír un extraordinario conxunto de pinturas murais de época románica, foi tradicionalmente coñecida por gardar no seu interior a imaxe do Cristo dos Gascóns. Trátase dunha curiosa escultura románica realizada en madeira policromada, con brazos articulados, e que segundo a tradición trouxeron viaxeiros gascóns sobre unha egua cega que morreu repentinamente nas portas da igrexa. Seguramente, a orixe da lenda conecta co feito histórico da repoboación de Segovia, que comeza no século XI, para alcanzar o seu auxe en tempos de Afonso VIII (1158-1214), momento de prosperidade económica que se corresponde coa construción de gran número de igrexas románicas.
O Cristo dos Gascóns, pertence ao modelo iconográfico que toma os seus referentes das tradicións centroeuropeas que conmemoraban o ciclo de Paixón. Eran figuras articuladas, construídas expresamente para ser utilizadas en cerimonias litúrxicas de Semana Santa, que á súa vez están imbricadas nas orixes mesmas do teatro medieval. A cerimonia fundamental entre todas elas, era a que lembraba o seu enterro e posterior resurrección a través do rito coñecido como Depositio-Elevatio-Visitatio, recollido no Liber Ordinarius de Essen. En España os antecedentes máis remotos achégannos ata terras do vello reino de Mallorca a finais do s. XIII, pero houbo que esperar ata os dous séculos seguintes para que o rito se estendese por Cataluña e Valencia, e en moita menor medida por Castela. A tradición continúa viva en numerosísimos lugares ao longo da xeografía española, como Bercianos de Aliste en Zamora ou Villavicencio de los Caballeros, na provincia de Valladolid. (...)
que atopei por casualidade,
para amantes do teatro clásico e a música antiga:
TOMADO DE:
http://2013.femas.es/programacion/misterio-del-cristo-de-los-gascones/index.html
Nao d´amores, prestixiosa compañía con dez anos de experiencia no repertorio dramático prebarroco, realiza unha inmersión no apaixonante mundo do teatro medieval, desde unha visión absolutamente contemporánea. Trátase da recreación da cerimonia litúrxica que debía representarse na Igrexa de San Xusto en Segovia, para a cal se construíu o Cristo dos Gascóns, unha das pezas máis significativas do patrimonio artístico español.
A través dunha dramaturxia realizada a partir de textos históricos de diversa procedencia (século XV), mediante a investigación e interpretación en directo de pezas musicais que puideron articular unha cerimonia deste tipo, desenvolvemos unha posta en escena que combina o traballo actoral co teatro de monicreques, e que supón un achegamento ás orixes do teatro moderno. Unha viaxe ao final da Idade Media para transitar un microcosmos construído a base de símbolos, figuras alegóricas e metáforas, no que cada parte está en función dun todo.
Cristo Xacente chamado "dos Gascóns"
A igrexa de San Xusto, constituída nos arrabaldes sur de Segovia e declarada Ben de Interese Cultural en 1996, ademais de posuír un extraordinario conxunto de pinturas murais de época románica, foi tradicionalmente coñecida por gardar no seu interior a imaxe do Cristo dos Gascóns. Trátase dunha curiosa escultura románica realizada en madeira policromada, con brazos articulados, e que segundo a tradición trouxeron viaxeiros gascóns sobre unha egua cega que morreu repentinamente nas portas da igrexa. Seguramente, a orixe da lenda conecta co feito histórico da repoboación de Segovia, que comeza no século XI, para alcanzar o seu auxe en tempos de Afonso VIII (1158-1214), momento de prosperidade económica que se corresponde coa construción de gran número de igrexas románicas.
O Cristo dos Gascóns, pertence ao modelo iconográfico que toma os seus referentes das tradicións centroeuropeas que conmemoraban o ciclo de Paixón. Eran figuras articuladas, construídas expresamente para ser utilizadas en cerimonias litúrxicas de Semana Santa, que á súa vez están imbricadas nas orixes mesmas do teatro medieval. A cerimonia fundamental entre todas elas, era a que lembraba o seu enterro e posterior resurrección a través do rito coñecido como Depositio-Elevatio-Visitatio, recollido no Liber Ordinarius de Essen. En España os antecedentes máis remotos achégannos ata terras do vello reino de Mallorca a finais do s. XIII, pero houbo que esperar ata os dous séculos seguintes para que o rito se estendese por Cataluña e Valencia, e en moita menor medida por Castela. A tradición continúa viva en numerosísimos lugares ao longo da xeografía española, como Bercianos de Aliste en Zamora ou Villavicencio de los Caballeros, na provincia de Valladolid. (...)
Comentarios
Publicar un comentario