Domingo 3 de Coresma
3º DOMINGO DE
CORESMA - CICLO B
Primeira
Lectura Ex 20, 1-17
LECTURA DO LIBRO DO ÉXODO
A
lei foi dada por medio de Moisés (Xn 1,
17)
Naqueles días, o Señor pronunciou
estas palabras:
‑ "Eu son o Señor, teu Deus,
que te saquei da terra de Exipto, da condición de escravitude.
Non terás xunto comigo outros
deuses.
Non farás para ti imaxes nin figura
ningunha do que hai enriba no ceo, nin abaixo na terra, nin nas augas de
debaixo da terra.
Non te prostrarás diante delas nin
as adorarás, pois eu, o Señor, teu Deus, son un Deus celoso.
No caso dos que me aborrecen, eu
castigo os pecados dos pais nos fillos, nos netos e nos bisnetos.
Pero no caso dos que me aman e
gardan os meus preceptos, eu mostro misericordia por todas as xeracións.
Non pronunciarás en van o nome do
Señor, teu Deus, pois o Señor non deixa sen castigo ao que pronuncia en van o
seu nome.
Pensa no día do sábado, para o
faceres día santo.
Traballarás seis días na semana, e
neles farás a túa tarefa.
Pero o día sétimo é sábado, dedicado
ao Señor, teu Deus. Nel non farás traballo ningún, nin ti, nin o teu fillo, nin
a túa filla, nin o teu servo, nin a túa serva, nin o teu gando, nin o
forasteiro que habite nas túas cidades.
Porque o Señor fixo en seis días o
ceo, a terra, o mar e todo o que hai neles, e no sétimo día descansou.
Por iso mesmo bendiciu o Señor o día
do sábado e declarouno día santo.
Honra a teu pai e a túa nai, para
que a túa vida sexa longa na terra que o Señor, teu Deus, che dá.
Non matarás.
Non cometerás adulterio.
Non roubarás.
Non darás un testemuño falso contra
o teu próximo.
Non cobizarás a casa do teu próximo:
nin a súa muller, nin o seu escravo, nin a súa escrava, nin o seu boi, nin o
seu asno, nin nada de canto é seu".
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
Ou
mais breve:
20, 1-3. 7-8. 12-17
LECTURA
DO LIBRO DO ÉXODO
Naqueles días, o Señor pronunciou
estas palabras:
‑ "Eu son o Señor, o teu Deus,
que te saquei da terra de Exipto, da condición de escravitude.
Non terás xunto comigo outros
deuses.
Non pronunciarás en van o nome do
Señor, teu Deus, pois o Señor non deixa sen castigo o que pronuncia en van o seu
nome.
Pensa no día do sábado, para o
faceres día santo.
Honra a teu pai e a túa nai, para
que a túa vida sexa longa na terra que o Señor, teu Deus, che dá.
Non matarás.
Non cometerás adulterio.
Non roubarás.
Non darás un testemuño falso contra
o teu próximo.
Non cobizarás a casa do teu próximo:
nin a súa muller, nin o seu escravo, nin a súa escrava, nin o seu boi, nin o
seu asno, nin nada de canto é seu".
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
SALMO
RESPONSORIAL Sal 18, 8. 9. 10. 11
R/.
(Xn 6, 68c): Señor, ti tes palabras de vida eterna.
A
lei do Señor é perfecta:
reconforta
a alma;
a
declaración do Señor é firme:
fai
sabio ao inxenuo;
Os
mandatos do Señor son rectos:
aledan
o corazón;
o
precepto do Señor é limpo:
ilumina
os ollos;
A
vontade do Señor é pura:
permanece
por sempre;
as
decisións do Señor son verdadeiras:
enteiramente
xustas.
Son
máis cobizables có ouro
máis
có metal precioso;
son
máis doces có mel,
máis
có zume da antera.
Segunda
Lectura 1 Cor 1, 22-25
LECTURA DA PRIMEIRA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS CORINTIOS
Predicamos
a Cristo crucificado, escándalo para os homes, pero sabedoría para os chamados
por Deus
Irmáns:
Os xudeus piden signos e os gregos
buscan a sabedoría; pero nós predicamos un Cristo crucificado: e isto para os
xudeus é un escándalo e para os pagáns
unha loucura.
Pero para os chamados, tanto xudeus
coma gregos, el é Cristo, marabilla do poder e da sabedoría de Deus.
Porque a loucura de Deus é máis
sabia ca toda a sabedoría dos homes e a debilidade de Deus é máis forte ca toda
a fortaleza dos homes.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
VERSÍCULO Xn 3, 16
De
tal xeito amou Deus o mundo,
que
lle deu o seu Fillo Unixénito;
quen
cre nel, ten vida eterna.
Evanxeo Xn 2, 13-25
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN
Destruíde
este templo e en tres días heino restablecer
Estaba a chegar a Pascua dos xudeus
e subiu Xesús a Xerusalén. Atopou no templo os que vendían bois, ovellas e
pombas e mais os cambiadores, sentados; vai el e, facendo un vergallo con
cordas de xunco, botounos a todos fóra do templo e as ovellas e os bois tamén;
guindou cos cartos e virou as mesas dos cambiadores; e aos que vendían as
pombas, díxolles:
‑ Arredádeme de aquí estas cousas,
non fagades da casa do meu Pai unha casa de negocio.
Lembráronse os seus discípulos de
que estaba escrito: "O celo da túa casa devórame".
Pero replicáronlle os xudeus:
‑ Que sinal nos mostras, para
faceres estes feitos?
Respondeulles Xesús:
‑ Derrubade este templo e erguereino
en tres días.
Retrucáronlle os xudeus:
‑ Corenta e seis anos levou edificar
este templo e halo erguer ti en tres días?
Pero el dicíao referíndose ao templo
do seu corpo. Cando se ergueu de entre os mortos, lembraron os seus discípulos
o que dixera e creron na Escritura e no dito de Xesús.
Estando Xesús en Xerusalén pola
festa da Pascua, moitos creron nel, vendo os signos que facía. Pero, pola súa
parte, Xesús non se fiaba deles, porque os coñecía a todos.
Non precisaba de que ninguén lle
dese informacións de ninguén, que ben coñecía el o que había no home.
Palabra do Señor R/. Loámoste,
Cristo
A importancia do ser sobre o ter: somos persoas, somos
dignidade, somos libres, somos... fillos e fillas, queridos e agarimados por
Deus –3º Coresma B 2015
SINAL DE CORESMA: Continuamos poñendo dúas folliñas máis, que perfilarán o brazo
horizontal da cruz.
ESCOITA ACTIVA
Que importante é saber quen somos, e que
ninguén nos poida confundir. Nas nosas parroquias é habitual escoitar a
pregunta: é ti de quen ves sendo? para coñecer a identidade, as raíces o de
onde de cada un de nós. Hoxe, os textos que imos proclamar na celebración non
necesitan preguntarnos nin quen somos nin de quen somos. Sabémolo: somos fillos
e fillas de Deus, e polo tanto iguais en dignidade e merecedores, todos, do
mesmo respecto. Non son os números das contas correntes, nin os rexistros da
propiedade con posesións ao noso nome nin tampouco a capacidade de aparecer por
televisións e revistas o que nos dá a identidade, senón o saber que compartimos
un mesmo Pai que nos quere e agarima, e que nun acto de xenerosidade total nos
ofrece ao seu fillo coma un igual, para facer, o mesmo ca nós e con nós, a nada
doada travesía da vida. É este o gozo que nos leva a poñer o respecto e a
dignidade non en consensos nin en acordos, senón no patrimonio que temos en
común: a dignidade que nos iguala, identifica e diferenza dos demais seres
vivos. Isto é o que esta mañá queremos, xuntos, celebrar, compartir e
agradecer.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
* Polas veces nas que nos sobran as
palabras e nos faltan os feitos,
SEÑOR,
QUE SAIBAMOS RECOÑECER OS NOSOS ERROS.
* Polas veces nas que fomentamos a
desunión e o enfrontamento,
CRISTO,
QUE SAIBAMOS RECOÑECER OS NOSOS ERROS.
* Polas veces nas que non deixamos que as túas
palabras de vida aniñen no noso corazón, SEÑOR,
QUE SAIBAMOS RECOÑECER OS NOSOS ERROS.
PALABRA ENRAIZADA
O texto do libro do Éxodo destaca, poñéndoa en boca de Deus Pai, a estreita
relación que o une co seu pobo. Ambos os dous forman unha unión de identidade
que nada nin ninguén pode romper. Se nos paramos a pensar un pouco en relación
co noso bautismo, tamén este nos incorpora, de xeito idéntico a Deus. A
crismación na fronte e no peito non son máis que expresión desta unión de raíz
entre o crente e a Igrexa desde a súa incorporación ao proxecto de Xesús. O
bautismo tamén posibilita que cada un/ha de nós deixe atrás o Exipto da
escravitude, da corrupción e da falta de liberdade, pasando a ser, para cantos
nos chamamos os seus seguidores, a pertenza á Igrexa unha experiencia de
liberación que vai facéndonos tomar conciencia de quen somos e cara onde imos:
cara esa terra, non física nin espazo temporal, que nos achega á plenitude que
Deus, en Xesús, nos ten ofrecido. Un ofrecemento que recolle nese libro que se
vai abrindo para cada un/ha de nós e que chamamos as dez palabras a través das
que se vai manifestando o proxecto de Deus para con nós. Nel móstrase que desde
e para El todas as vidas teñen a mesma dignidade e o mesmo valor, sen que sexa
necesario presentar, para que se valoren e respecten, movementos bancarios e
papeis de posuír grandes propiedades. Queiramos ou non crelo, a fe iguálanos
ante un mesmo Pai liberador a quen chamamos Deus.
De aí que non sintamos vergoña nin medo ao cantar e proclamar que as súas
palabras son palabras non para que se esquezan e as leve o vento; senón
palabras de esperanza, de proxecto, de plenitude e novidade. Non se esgotan nin
se fan vellas co paso do tempo, porque son palabras dirixidas e propostas -non
impostas-, desde o amor, o respecto e a dignidade compartida co noso ser a súa
imaxe. Son palabras que moven corazóns e persoas á conversión, á renovación e
ao cambio de actitudes e comportamentos. Non son palabras para escoitar e
esquecer, senón palabras para vivir.
E nelas está o verdadeiro escándalo, pois afirman que é o amor, a
solidariedade, a preocupación polo outro/a, a capacidade de poñerse no lugar de
quen tes enfronte o que move o actuar dos crentes, o que pode cambiar os nosos
corazóns. E diante dunha sociedade que busca inimigos, a Palabra de Deus rompe
con esta lóxica do enfrontamento para invitarnos, propoñernos, camiñar na
lóxica da escoita, a acollida e a xenerosidade. Isto convértese en verdadeiro
escándalo nun mundo cheo de intereses e que só busca gañar a calquera prezo. E
claro, esta non é a lóxica na que invita a camiñar Xesús. Por iso Paulo
denuncia este gran escándalo para aqueles que non cren: que este xeito de facer
as cousas, e de sentirse gratificados por facelas así, é posible. E nesta
sabedoría a fe non é negocio nin especulación –cousa que indigna a Xesús– senón
oferta de salvación e encontro de fraternidade na busca do común, do que une,
do que esperta en nós verdadeira solidariedade. Avancemos logo por este camiño
ao longo deste tempo de coresma, porque ao final non está o desencanto, senón a
plenitude.
FRATERNIDADE ORANTE
Presentamos a nosa oración comunitaria ao Pai. A
El que nos invita a vivir a fe non coma un negocio, senón coma o sentido que
alenta e move a nosa vida, respondámoslle dicindo:
GRAZAS, SEÑOR, POR FIARTE DE NÓS
· Para que en todas as comunidades
cristiás saibamos separar o que responde á túa invitación de vivir e acoller a
fe na gratuidade; e non a mesturemos con intereses monetarios, de dominio ou de
poder, OREMOS.
GRAZAS, SEÑOR, POR FIARTE DE NÓS
· Para que saibamos vencer a tentación, e
non nos deixemos ir por camiños que nos fan insensibles, egoístas e
insolidarios diante da dor e tristura dos que temos máis preto, OREMOS.
GRAZAS, SEÑOR, POR FIARTE DE NÓS
· Para que este tempo de coresma sexa en
cada un/ha de nós un tempo de graza que non só nos axude a recoñecer os erros,
senón tamén a poñer os medios para superalos e volver a Ti, OREMOS.
GRAZAS, SEÑOR, POR FIARTE DE NÓS
· Hoxe, no día da muller traballadora,
queremos pousar a nosa mirada e a nosa oración en todas as mulleres do mundo,
fonte de vida, para que nunca máis vexan tripada a súa dignidade, nin sexan
marxinadas polo simple feito de ter nado mulleres, OREMOS.
GRAZAS, SEÑOR, POR FIARTE DE NÓS
Señor, acompaña co teu agarimo a nosa vida
comunitaria, e alenta canto hoxe poñemos nas túas mans. P.X.N.S. Amén.
MIRADA DE ESPERANZA
Queres
acertar e non sabes que decisión tomar. Tes medo e equivocarte. Non te
precipites. Non estás so. Conta con Deus: indícame o camiño que hei seguir (sal
142), envía a túa luz e a túa verdade, que elas me guíen (Sal. 42).
Andas
na procura da luz. Necesitas ver as cousas con máis claridade. Escoitar o
mellor que hai en ti. Deus guiarate polo camiño recto. Ábrelle o teu corazón:
Ensíname, Señor, o teu camiño para que sega a túa verdade (Sal 85).
Non
te enganes ti mesmo. Purifica a túa mente e os teus desexos. Pídelle axuda a
Deus: Non deixes inclinarse o meu corazón á maldade (Sal 140). Actúa con
sentidiño e humildade. Busca a verdade de Deus: Búscote de todo corazón.
Apártame do camiño falso e dáme a graza da túa vontade. (Sal 118).
(J.A.
Pagola, Salmos PPC, 83)
CANTO GOZOSO
LECTURAS: A túa
palabra
COMUÑÓN: Non vou so
POWER POINTS
Comentarios
Publicar un comentario