Domingo 5 de Coresma - ciclo B
5º DOMINGO DE
CORESMA - CICLO B
Primeira
Lectura Xer 31, 31-34
LECTURA DO LIBRO DO PROFETA XEREMÍAS
Establecerei
unha nova alianza e non me lembrarei do pecado
Velaquí os días ‑ é o Señor quen
fala ‑
nos
que pactarei coa casa de Xudá e co reino de Israel
unha
alianza nova;
non
coma a alianza que pactei cos seus pais,
o
día no que os collín pola man
para
os sacar do país de Exipto;
pois
eles quebrantaron o meu pacto,
aínda
que eu seguín sendo o seu Señor
‑
é o Señor quen fala ‑.
Velaquí o pacto que eu hei pactar
coa casa de Israel
despois
deses días ‑ é o Señor quen fala ‑:
Hei meter a miña lei nas súas entrañas,
escribireina
nos seus corazóns,
serei
para eles o seu Deus,
e
eles serán para min o meu pobo.
Xa ninguén terá que instruír o compañeiro,
xa
ninguén terá que instruír o seu irmán,
dicíndolle:
"Respectade o Señor";
senón
que todos eles me farán caso,
desde
o máis noviño ao máis grande
‑
é o Señor quen fala ‑,
pois
eu perdoareilles a súa iniquidade,
e
xa non me lembrarei máis dos seus pecados.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
SALMO
RESPONSORIAL Sal 50, 3-4. 12-13. 14-15
R/.
(12a): Crea, oh Deus, en min un corazón puro.
Compadécete
de min, oh Deus, pola túa bondade;
pola
túa gran misericordia, borra o meu pecado;
lávame
enteiro da miña iniquidade,
límpame
da miña culpa.
Crea,
oh Deus, en min un corazón puro,
renóvame
por dentro con espírito firme;
non
me botes da túa presenza,
e
non tires de min o teu santo espírito.
Devólveme
a alegría da túa salvación,
sostenme
cun espírito xeneroso.
Ensinarei
o teu camiño aos pecadores,
e
volverán a ti os descarreirados.
Segunda
Lectura Heb 5, 7-9
LECTURA DA CARTA AOS HEBREOS
Aprendeu
a obediencia e fíxose autor da eterna salvación
Cristo, nos días da súa vida mortal,
a berros e con bágoas, presentou oracións e súplicas a quen o podía salvar da
morte e Deus escoitouno por mor da súa docilidade. Aínda que era Fillo, aprendeu sufrindo o que é obedecer; e,
consumada deste xeito a súa consagración sacerdotal, converteuse para todos os
que lle obedecen en causa de salvación eterna.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
VERSÍCULO Xn 12, 26
Quen
me serve, que me siga, di o Señor;
e
onde eu estou, alí estará tamén o meu servidor.
Evanxeo Xn 12, 20-33
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN
Se
o gran de trigo morre enterrado, dará froito abondoso
Naquel tempo, algúns dos gregos, que
subían a adorar no día da Festa, achegáronse a Filipe, o de Betsaida de
Galilea, e pedíronlle:
‑ Señor, queremos ver a Xesús.
Foi Filipe e díxollo a Andrés;
Andrés e mais Filipe foron dicirllo a Xesús. Xesús respondeulles:
‑ Chegou a hora de que sexa
glorificado o Fillo do Home. Évos ben certo: se o gran de trigo cae na terra
pero non morre, quedará el só; pero se morre, dará froito abondoso. Quen ama a
súa vida, pérdea; mais quen aborrece a súa vida neste mundo, poñeraa a salvo
para unha vida eterna. Se alguén quere servirme, que me siga; e alí onde estou
eu, estará tamén o meu servidor. Se alguén me serve, hao honrar o Pai.
Agora o meu espírito está turbado. E
que hei de dicir: Pai, sálvame desta hora? Pero se para iso cheguei a esta
hora! Pai, glorifica o teu Nome.
Chegou entón unha voz do ceo:
‑ Xa o glorifiquei, e glorificareino
aínda de novo.
Ó oílo o xentío alí presente, dicía
que fora un trono; outros dicían: "faloulle un anxo". Xesús interveu
dicindo:
‑ Esta voz non foi por min, senón
por vós. Agora é o xuízo deste mundo; agora ao príncipe deste mundo vano botar
fóra. E eu, cando me ergan da terra, atraerei a todos cara a min.
Dicía isto, indicando de que morte
había de morrer.
Palabra do Señor R/. Loámoste,
Cristo
MORRER PARA DAR
FROITO
5º Coresma B 2015
SINAL DE CORESMA: Poñemos
as derradeiras follas da nosa cruz de Coresma.
ESCOITA ACTIVA
Todos temos a experiencia de volver a comezar, de intentalo unha e outra
vez, e sabemos o que iso nos custa e o difícil que nos resulta. En moitas
destas ocasións desanimámonos e necesitamos de alguén que nos alente, anime ou
acompañe. Pois ben, para os crentes a Coresma quere ser ese tempo que nos dea
folgos para superar os desánimos, a tentación de abandonar, de sentirnos
derrotados.
Logo de catro semanas facendo ese camiño, o Señor dinos hoxe que para que
poidamos dar froito temos que ir morrendo a todo canto nos vai encadeando, a
todo canto fai que as cadeas da escravitude nos vaian quitando liberdade, a
todo canto nos domina e non podemos controlar. Que esta celebración que agora
imos comezar nos axude a pechar este camiño coresmal cheos de folgos e forza.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
·
Pola
dureza do noso corazón, que fai que sexamos insensibles diante do sufrimento de
tantos e tantas irmáns e irmás nosos,
- SEÑOR, PON A TÚA LEI NO NOSO CORAZÓN
·
Porque
non damos entendido que todo aquilo que non se dá ou non se comparte cos
demais, pérdese,
- CRISTO, PON A TÚA LEI NO NOSO CORAZÓN.
·
Por ter
sabido vivir a fe como unha experiencia liberadora,
- SEÑOR, PON A TÚA LEI NO NOSO CORAZÓN
PALABRA ENRAIZADA
·
O Señor
volve saír ao noso encontro e a través de Xeremías, fálanos de
esquecer o noso mal, as nosas inxustizas, as nosas incoherencias.... para facer
connosco unha nova alianza, baseada no amor. Porén, nós non damos entendido, ou
mellor non queremos entender, que esta nova alianza non está escrita sobre
pedra, nin se reduce a un decálogo de normas ou leis, non será unha alianza de
ritos, senón de realidades e estará escrita no noso corazón, tal e como nos di
o salmo que vimos de proclamar. Porque somos escollidos por Deus, porque nos
quere, porque levamos gravada no noso corazón a súa lei, debemos dar testemuño
na nosa vida cotiá daquilo que debe ser o máis importante: o amor de Deus.
·
Estamos,
daquela, chamados e chamadas a entregarmos a nosa
vida por amor, sen facer cousas
extraordinarias, senón humanizando os lugares onde vivimos, rezamos,
traballamos, gozamos para que sexan ámbitos de encontro e de presenza de Deus.
Trátase de botar unha man a quen a necesite, de acompañar a quen está só, de
escoitar a quen está triste, de levar un sorriso aos beizos dos que non teñen
motivos para vivir.... Cando deamos entendido iso, cando non reduzamos a nosa
vida de fe a templos e sancristías, entenderemos aquilo que hoxe nos lembra
Xesús no evanxeo: “o que se ama a si mesmo, pérdese”. Porque en realidade
cómpre que deamos froito, cómpre que a nosa vida non sexa estéril e baleira,
senón que, como luz e sal, estamos chamados e chamadas a deixar pegada, a
darlle sabor e ilusión á vida.
·
É, pois,
tempo de sementar: As sementes teñen que dar froito. A nosa
vida está chamada a que o froito sexan todas aquelas causas nas que o ser
humano non sexa excluído, e non debemos ignoralas ou volver a cara para outro
lado. Pasar a un segundo plano, para que outros poidan ver recoñecida a súa
dignidade, fará que o noso testemuño, a nosa vida sexa a mellor concreción do
Evanxeo, da Boa Nova. Sen ser doado, este ten que ser sempre o enderezo do que
fagamos. De que serviría chamarmos cristiáns, se renunciamos a que a nosa vida
sexa un verdadeiro Evanxeo. Isto non é teoría, non pode selo. A vida de tantas
persoas nestes dous mil anos de historia, ponnos de manifesto que é posible
morrer a nós e que outros vivan, e que iso sexa motivo de gozo, de realización
e crecemento persoal. Quen non é capaz de xermolar e dar cada día novos
froitos, volverase estéril, convertendo a súa vida nun sensentido. Para que
vivir, se non é para dar froitos que alegren e dignifiquen aos demais, e enchan
de sentido a nosa vida?.
FRATERNIDADE ORANTE
Dispoñamos a nosa palabra e o
noso corazón, para expresar e sentir as nosas preocupacións e agradecementos ao
Deus que nos invita a ser servidores, e digamos:
QUE DEAMOS FROITOS DE AMOR
´ Para que vaiamos camiñando cada día no
testemuño dunha Igrexa que sabe que ten como misión morrer a si mesma, para así
poder nacer para o compromiso solidario e servizal cos máis pobres e excluídos
do noso mundo, Oremos.
QUE DEAMOS FROITOS DE AMOR
´ Como membros das nosas comunidades, que
nos reunimos por sentirnos comprometidos na fermosa tarefa de ser para os
demais, queremos pornos nas túas mans e nos deas folgos que alenten o
compromiso de facerte presente no noso saber estar cos enfermos, os maiores e
os que están solos, Oremos.
QUE DEAMOS FROITOS DE AMOR
´ Para que non caïamos na tentación de
desprezar aos que pensan ou actúan de forma diferente a nosa, porque nin o
orgullo nin o desprezo son actitudes que poidan aniñar no noso corazón, Oremos.
QUE DEAMOS FROITOS DE AMOR
Grazas, Señor, por lembrarnos
que nin somos únicos nin tampouco os mellores. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
Somos gran de trigo que morre e que dá
froito:
· cando
amamos, entendemos e servimos á xente da nosa casa, para facerlle a vida máis
feliz e animosa;
· cando nos
preocupan os traballos e as penalidades dos demais e facemos canto podemos por
axudalos;
· cando
deixamos algo a nosa casa e o noso tempo para visitar e acompañar a algunha xente
veciña;
· cando nos
preocupamos polo que pasa no mundo e nos preguntamos que podemos facer nós para
remedialo;
· cando
damos algo dos nosos cartos para aliviar as necesidades e miserias doutra
xente;
· cando
imos a unha xunta parroquial e colaboramos en solucionar problemas que teñamos;
· cando
aceptamos cargos ou responsabilidades na política, no sindicato ou en calquera
asociación solidaria;
· cando
imos a algunha manifestación, preocupados pola crise, pola paz, pola violencia
de xénero ou polo lume;
· cando nos
arrimamos aos pequenos, aos que non teñen poder, para facer con eles unha terra
de irmáns e de irmás;
· cando nos
apegamos á aldea cun soño grande de paz nas nosas vidas;
· cando
aceptamos morrer en paz e serenidade, confiad@s no Deus da vida que nos
conforta e que nos salva.
CANTO
GOZOSO
ENTRADA:
LECTURAS:
Como che
cantarei?
OFERTORIO:
COMUÑÓN:
POWER POINTS
Comentarios
Publicar un comentario