A ira e a misericordia do Señor maniféstanse no desterro e liberación do pobo - 2 Crón 36, 14-16. 19-23

Domingo 4 de Coresma - ciclo B

QUERO SER UN CRUCEIRO

Eu quero ser un cruceiro,

observador calado e atento

dos adros e dos camposantos,

dos lugares de loita e de festa,

do ir e vir dos camiños,

dos traballos nas terras,

da Terra que a min me rodea.

Eu quero ser un cruceiro,

ofrecéndolle aos meus

como a min mo ofreceron,

o mellor do que eu teño;

o mesmiño que a nai nos cruceiros

lle ofrece ao que pasa

o corpo do fillo desfeito.

Eu quero ser un cruceiro,

e ser entre os meus, sen respiro,

sinal da paciencia de Deus

que espera e espera,

sen cansar na tarefa

de dar a diario o que ten

sen nunca botalo de perda.

Eu quero ser un cruceiro

firme e erguido sen medo,

aínda que a xente me esqueza,

e quede ignorado e perdido

no medio das sombras da Terra.

Eu quero ser un cruceiro,

onde sexa,

en base de pedra rexa,

erguendo ata o ceo

suores e loitas diarias

da xente labrega.

Eu quero ser un cruceiro,

cos brazos abertos

recibindo do aire as apertas

e os bicos da Terra;

agardando aquel día,

o día do gozo e da festa,

de ser sempre entre os meus para sempre

cruceiro de pedra.