Domingo 6 do Tpo. Ordinario B

6º DOMINGO DO TEMPO ORDINARIO   -   CICLO B

  

Primeira Lectura     Lev 13, 1-2. 44-46

O leproso vivirá el só fóra do campamento

LECTURA DO LIBRO DO LEVÍTICO

            O Señor faloulles a Moisés e a Aharón:

            ‑ "Cando a un lle apareza na pel do seu corpo unha inflamación, un furuncho ou unha mancha de cor abrancazada brillante, que se converte nunha chaga de lepra, será levado a Aharón, o sacerdote, ou a un dos seus fillos sacerdotes.

            Trátase dun home contaxiado de lepra: é impuro, e así o deberá declarar o sacerdote. Ten a lepra na cabeza.

            O enfermo de lepra andará coa roupa esgazada e a cabeza descuberta. En troques tapará cun veo a súa barba, e irá berrando: impuro, impuro.

            Todo o tempo que lle dure a chaga será considerado impuro, porque o é, e vivirá arredado, fóra do campamento da súa morada.

 Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL       Sal 31, 1-2. 5. 11

R/.  (7):  Ti es o meu amparo: gárdasme dos perigos e cínguesme co gozo do rescate.

Ditoso aquel a quen lle foi perdoada a súa culpa,

a quen lle foi enterrado o seu pecado.

Ditoso aquel a quen o Señor

non lle ten en conta o delito,

o que non leva fraude no seu espírito.

Confeseiche o meu pecado,

non che escondín o meu delito;

Dixen: "Vou confesar a miña culpa ao Señor",

e ti perdoáchesme a culpa e o pecado.

Alegrádevos no Señor e reloucade os xustos,

aclamádeo todos os rectos de corazón.

Segunda Lectura    1 Cor 10, 31 -- 11, 1

Imitádeme a min como eu imito a Cristo

LECTURA DA PRIMEIRA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS CORINTIOS

            Irmáns:

            Tanto que comades, como que bebades, coma calquera cousa que realicedes, facédeo todo para gloria de Deus.

            Non sexades tropezo nin para os xudeus, nin para os gregos, nin para a Igrexa de Deus.

            Así tamén eu procuro agradar a todos en todo, non buscando a miña comenencia, senón a da maioría, para que se salven.

            Procurade imitarme a min, como eu imito a Cristo.

  Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

ALELUIA     Lc 7, 16

Se non se canta, pódese omitir

Aleluia, aleluia.

Un gran profeta xurdiu entre nós;

Deus visitou o seu pobo.

Aleluia.

Evanxeo      Mc 1, 40-45

Desapareceulle a lepra e quedou limpo

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS

            Naquel tempo, acercóuselle un gafo a Xesús, e rogoulle de xeonllos:

            ‑ Ti, se queres, pódesme limpar.

            Xesús, estremecido, estendeu a man, e tocouno, dicindo:

            - Pois quero, queda limpo.

            E no instante desapareceulle a lepra, quedando limpo. E despediuno, e, poñéndose moi serio, mandoulle:

            ‑ Mira, non lle vaias dicir nada a ninguén; preséntate ao sacerdote, e fai pola túa purificación as ofrendas mandadas por Moisés, para que lles conste.

            Pero, mal se foi, aquel home botouse a pregoar a nova, espallándoa de tal xeito que Xesús xa non podía entrar en vila ningunha, senón que quedaba fóra, nos arredores apartados. Pero aínda así acudían a el de todas as partes.

 Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo

FRONTE Á TIRANÍA DA LEI, POÑÁMONOS NO ACUBILLO DO EVANXEO QUE NON EXCLÚE NIN DIFERENZA

TOMADO DE: http://remoldapalabra.blogspot.com.es/

ESCOITA ACTIVA

 Hoxe, domingo de Entroido, ás portas de comezar un novo tempo litúrxico, volvemos ser convocados ao redor do altar para compartir e agradecer a vida. Toda a vida. Os momentos nos que todo é gozo e ledicia e tamén aqueles nos que a dificultade vai entrando e nos vai presentando retos e situacións nada doadas ás que lle atopar solución. Pero en todos eses momentos non estamos sós. A presenza e a forza de Xesús vanse manifestando ao noso lado, e vaino facendo de formas e modos diferentes, pero sempre está.

Que saibamos ter oídos e ollos atentos e abertos para poder recoñecelo á hora de afrontar respostas e solucións. Porque o Evanxeo, inda que ás veces non sexamos capaces de descubrilo, é proposta de acubillo que acolle, alenta e acompaña.

 Compartamos, logo, canto hoxe nos ofrece a Palabra de Deus desde oración comunitaria que agora comezamos.

CORAZÓN MISERICORDIOSO 

·         Porque son moitas as veces nas que nos contentamos con cumprir o externo das normas, sen esforzarnos en buscar o seu espírito, SEÑOR, QUE SUPEREMOS A TENTACIÓN DO INDIVIDUALISMO.

·         Porque nos negamos a ser refuxio no que acoller aos irmáns que nos buscan para escoitalos, CRISTO, QUE SUPEREMOS A TENTACIÓN DO INDIVIDUALISMO.

·         Porque o noso testemuño non responde á túa invitación de ser escoita e acompañamento para cos irmáns que nos necesitan, SEÑOR, QUE SUPEREMOS A TENTACIÓN DO INDIVIDUALISMO.

PALABRA ENRAIZADA

·         A figura do leproso cando aparece na biblia, expresa sempre exclusión. Aos leprosos négaselles todo, comezando pola súa posibilidade de convivir cos demais. Apártaselles. Naquel tempo eran os apestados, e para evitar contaxiarse vivían fóra das cidades, e cando ían a sitios onde podían atoparse con outra xente, debían facer soar unha campaíña para que os demais se fosen afastando e non se tocasen con eles. Diante desta foto, no pode estrañar que o libro do Levítico incida nesta idea e asegure que o leproso terá a súa morada fóra, lonxe de onde están os demais. O triste era que a lei permitía isto –é verdade que non podemos achegarnos aos textos dun tempo pasado cos ollos e as categorías de hoxe, por iso é tan importante coñecer e estudar os textos da biblia: para aprender a distinguir o que son elementos fundamentais e criterios de fondo do texto, do que é cuestión cultural e do tempo. A hermenéutica axudaranos a ir coñecendo mellor os textos e a ter unha interpretación correcta- pero o máis triste é que hoxe, e xa sen ningunha interpretación polo medio, seguen a existir, e canto máis desenvolvida é a sociedade en maior número, persoas e grupos que practican actitudes de exclusión aos leprosos –non físicos senón figurados– do noso tempo. Os leprosos de hoxe poden non ter problemas de pel, pero si de acollida, integración, igualdade de posibilidades ou perda do seu posto de traballo. As lepras de hoxe, como di o Papa Francisco, son as que converten ás persoas en descartes, como se fosen cousas que se poden taxar ou reducir a simples tantos por cento, esquecendo que estamos a falar de persoas, de vidas , de ilusións, de proxectos... de fillos e fillas de Deus. Para El o importante non son os datos do D.N.I., senón a dignidade que se comparte e o respecto que toda persoa nos merece. Diante destas novas lepras, e citando tamén ao Papa, os cristiáns, e polo tanto a Igrexa, temos que ser casa de acollida, porta aberta e pai/nai que mostre tenrura e non esqueza que agarimar é poñer en práctica a invitación que nos fai Xesús de acoller sempre a quen chega Sen segundas lecturas nin retrancas que busquen xustificar o inxustificable e impedir ver a realidade complexa e excluínte que, entre todos/as, por acción ou omisión, estamos a construír.

·         Onde podemos topar forza e verdadeiros berces de acollida é en Deus. Como nos dicía o Salmo, El é o noso refuxio. Foino, éo e seguirao sendo. E como sabemos, hoxe non é doado atopar refuxios onde te acollan, non che pidan nada ou non intenten rendibilizar a túa chegada. Estamos tan contaminados polo influxo do capitalismo que todo o taxa, que ata ás persoas lles poñemos prezo. Fronte a isto, Deus segue a manter a súa invitación: Vén, aquí atoparás refuxio, lugar de acollida e agarimo. E ademais non estarás só. Esta é a nosa folla de ruta como cristiáns. Estamos a seguila?. Mellor: estamos dispostos a tomala en serio e comezar a vivila? Preguntémonos como facemos realidade, no noso actuar cotián, ser refuxio que escoite, acompañe e se faga presente ante o pairo no que viven moitos dos nosos irmáns.

·         Paulo entendeuno ben, por iso lles di aos corintios que o importante é seguir a Cristo, non cumprir normas. Xa pasou o tempo dunha fe de dogmas. Estamos noutro tempo, un tempo que nunca deberiamos ter esquecido, pero que esquecemos. Este novo tempo é un tempo de actitudes, e estas son das persoas e para as persoas. E é Cristo, non a friaxe nin a dureza das leis –temos que ser persoas e comunidades de misericordia– a quen temos que seguir. De que nos vale ser moi cumpridores se o noso corazón se volve insensible  e duro coma a pedra?. Xesús non ten medo a contaminarse. Toca o intocable, ao leproso. Seremos capaces de facer o mesmo?. Aquel home quedou limpo. Tamén nós somos invitados a que outros vaian quedando limpos da lepra da exclusión, do empobrecemento e da invisibilidade. Non teñamos medo a ser socialmente incorrectos se estamos dispostos a vencer prexuízos e a achegarnos a aqueles que, segundo o parecer dos ben pensantes, son mal vistos.

FRATERNIDADE ORANTE

Neste momento somos invitados a poñer en común canto queremos compartir agradecidos con Aquel que é para nós a esperanza e a mais o amor. Por iso dicimos.

QUE OS PREXUÍZOS NON ESCUREZAN O AMOR AOS DEMAIS

·         Para que na Igrexa dispoñamos sempre de persoas que coas súas actitudes non se deixen guiar pola rutina do que fan todos, e sexan para nós fachos de luz no medio das escuridades da vida, OREMOS.

QUE OS PREXUÍZOS NON ESCUREZAN O AMOR AOS DEMAIS

·         Para que nas nosas comunidades, aprendendo do actuar de Xesús, non teñamos medo nin prexuízos para achegarnos a quen nos necesite, OREMOS.

QUE OS PREXUÍZOS NON ESCUREZAN O AMOR AOS DEMAIS

·         Para que cada un/ha de nós, na nosa vida cotiá, saibamos buscar momentos para a oración que nos axuden a tomar conciencia de que o individualismo non é evanxélico, OREMOS.

QUE OS PREXUÍZOS NON ESCUREZAN O AMOR AOS DEMAIS

Señor, unha vez máis a letra sabémola, pero fállanos a música coa que Ti nos dis que só unindo esforzos e preocupándonos dos irmáns, a nosa vida vai cobrando sentido e forza. P.X.N.S. Amén.

MIRADA DE ESPERANZA

Señor, Ti podes limparnos! Es o único que pode liberarnos das costras do aburguesamento, da vida fácil, cómoda e insolidaria. Invítasnos a unir as mans para mirar as pobrezas do noso redor e responder desde esta unión intentando superalas. Cada día nas Cáritas, de tantas parroquias, son máis longas as ringleiras de persoas que veñen pedir. Qué mágoa que existan colas para solicitar unha axuda!. Oxalá que coas nosas mans e o noso corazón, saibamos descubrir a forza de Xesús desde a nosa achega aos irmáns que necesitan ser sandados da enfermidade da falta de compaixón cos que máis sofren.

A auga do Corazón de Cristo sanda tódalas nosas enfermidades, se nos achegamos a El, coma o enfermo do Evanxeo.

CANTO GOZOSO

ENTRADA:

Camiñarei

LECTURAS:

Déixate querer

OFERTORIO:

Aquí están Señor

COMUÑÓN:

Seguirei os teus pasos

POWER POINTS

Domingo 6 - ORDINARIO B
Domingo 6 Ord B-Bene Pagola