Ficha e Lectio - Epifanía do Señor
ADAPTADO DE: http://elrincondelasmelli.blogspot.com.es/
e, para facer sobre cartolina, en grande
(quedan espectaculares)
adaptei isto dunha web de catequese de EEUU :
http://www.salesianos.edu/sites/default/files/LectioDivina_080106.pdf
É complexo achegarse a un texto como o de hoxe coma se fose a primeira vez; está tan rodeado de belas imaxes populares ouvidas desde nenos, que, sen querer, detémonos máis nelas que na mesma palabra de Deus. Aínda así, tentaremos facer o esforzo imaxinativo de mergullarnos no evanxeo coma se nunca nos falaron del.
Léndoo con atención descubrimos que Mateo tece unha trama de contrastes: Os magos-sabios de oriente representan a quen buscan ao Mesías sen ser do pobo elixido; en cambio, Herodes e Xerusalén representan a quen deberían recoñecelo, pero non o fan, senón que lle temen "sobresáltanse". Os magos debuxan un itinerario arriscado, movidos por Deus que todo o conduce coa súa providencia; son capaces de saír das súas afastadas terras e viaxar -non se parecen a Abraham?-, teñen a humildade de preguntar aos xudeus, sen facer alarde da súa propia sabedoría oriental -que era moito máis valorada en tempos do evanxelista que a cultura xudía-, son capaces de seguir a estrela e de sentir a inmensa alegría -unha das palabras craves do noso texto- de ver a Xesús; e por último, ofrécenlle ao Neno os mellores agasallos de que son capaces.
Herodes, en cambio, é taimado e calculador; maniféstase con hipocrisía cando pide aos magos que pescuden onde está en neno «para ir tamén a adorarlle»; consulta as Escrituras -e isto sería de encomiar- pero non para obedecer ao Deus que fala nesas Escrituras, senón para obter información para os seus plans asasinos. Hai tamén outros personaxes que pasan desapercibidos. Podemos comprender ao malvado Herodes, interesado só en manter o poder, pero Mateo insinúa un misterio máis estraño: os letrados, os
mestres da lei... cal é a súa reacción? Son xudeus que levan séculos esperando ao Mesías; o seu rei actual, sanguinario e cruel, non cumpre o modelo do rei David; as súas esperanzas crecen cada día máis; pero
cando se lles insinúa a presenza do Mesías entre eles... non reaccionan de ningún modo, só desaparecen.
Para nosa Lectio, despois do debuxo que nos fai Mateo, máis complexo do que parecía, debemos considerar, ante todo, que non estamos ante un texto histórico. Hai que evitar facerse preguntas
que distraen da mensaxe de Mateo -cantos meigos había, eran reis, como se chamaban, a estrela era o cometa Halley?-. Se Mateo vivise hoxe daríanos respostas rápidas a todas estas preguntas: Magos hai un seis mil millóns, que é a poboación total da Terra, eran tan reis como o somos ti ou eu, chamábanse co teu
mesmo nome, e a estrela é un símbolo: a intervención de Deus na túa vida que che conduce cara a Xesús e que se manifesta en mil detalles cotiáns, para empezar, neste momento de Lectio Divina e de oración que che axudará a achegarche máis a Deus.
O que pretende Mateo é que observemos aos magos e preguntémonos: son capaz de saír da miña terra, como eles, para viaxar cara a Jesús? Son capaz de recoñecelo, de alegrarme ao velo? Que agasallos entrégolle? Tamén podemos vernos reflectidos nos mestres da lei, que consultan as Escrituras, compréndenas ben, saben onde está o Mesías, pero quedan inactivos: Non che sucedeu nunca? Por outra banda, Mateo insístenos en que Deus está sempre intervindo, conducindo a Historia aínda que a nós pásenos desapercibido. Son preguntas de fondo calado para un momento de oración, que Deus pode facer frutificar para que nos acheguemos, cada vez máis, a Xesús e a súa mensaxe.
VER TAMÉN:
http://escoladeespiritualidade.blogspot.com.es/2014/01/6-de-xaneiro-epifania-do-senor-dia-de.html
Comentarios
Publicar un comentario