Ficha e Lectio - Domingo 2 de Ordinario A
ADAPTADO DE: http://elrincondelasmelli.blogspot.com.es/
LECTIO :
http://www.salesianos.edu/sites/default/files/LectioDivina_080120.pdf
O evanxeo de Xoán ten expresións que nos sorprenden; quen o escribiu estivo moito tempo reflexionando e rezando acerca de Xesús e da súa mensaxe, e comprendeu que Xesús é demasiado grande para entendelo do todo. Por iso, no seu evanxeo, escribiunos con frases cheas de significado, moi densas, para que as leamos amodo e meditémolas na oración.
Xoán Bautista dificilmente puido pronunciar exactamente as palabras que hoxe lemos, pero si foi considerado polos cristiáns o precursor, o anunciador de Xesús. Por iso o evanxelista pon nos seus beizos expresións que a comunidade cristiá había tardado anos en reflexionar.
A imaxe do Cordeiro de Deus débenos lembrar a dous momentos da Biblia. Primeiro ao Servo sufriente de Iavé, anunciado por Isaías, que carga cos pecados de todos e que se sacrifica por todos. Segundo ao cordeiro que todas as familias xudías comían na noite de Pascua. O máis importante é ver en Xesús a quen se entrega por amor a nós, quen abre un camiño que parecía imposible: o do perdón total e sen condicións, o do amor, mesmo ao inimigo, até o final.
Xoán Bautista recoñece que Xesús é superior a el, que só veu a prepararlle o camiño, a dar testemuño del para que o pobo de Israel recoñézao. Hoxe sabemos que o pobo de Deus é toda a humanidade, ou polo menos así o quere Deus, e quere que nós continuemos esa tarefa de dar testemuño do seu amor e da súa entrega. Non somos nós o centro, senón que habemos de diminuír para que Xesús estea presente e visible ante todos, especialmente ante os que temos máis preto.
Pero Xesús tráenos tamén unha vida, unha forza e enerxía insospeitadas. El ten o Espírito de Deus, que tamén vén a nós. Nel está e permanece este Espírito, esta plenitude de vida e felicidade que Deus quere darnos a todos.
Moitos, en tempos do Bautista, non foron capaces de recoñecelo e seguiron esperando a outro mesías que fose máis fácil de compaxinar coas súas propias ideas, un mesías que anunciase que hai que cumprir a lei para que Deus nos ame, e que, doutro xeito, Deus nos rexeita; imaxinábanse a un deus que non perdoa tanto, porque así non nos pide a nós o perdón. Pero Xoán Bautista dá testemuño. É Xesús, e non outro, quen nos mostra o verdadeiro rostro de amor e perdón de Deus. É Xesús o que dá a vida por todos perdoando até o límite e o que nos convida: «Ve e fai ti o mesmo».
Comentarios
Publicar un comentario