CARTA DE DEUS AO HOME- Advento
Querido home:
Escoitei o teu
grito de advento. Está diante de min. O teu grito, home, golpea continuamente na
miña porta. Hoxe quixer falar contigo para que repenses a túa chamada. Hoxe,
home, quero dicirche: Por que Deus preguntas? A que Deus esperas? Que saíches a
buscar e a ver no deserto?
Escoita o teu
Deus, home de advento:
“Non chames á porta dun Deus que non existe.
Dun Deus que ti te imaxinas… Se esperas.
Ábrete á sorpresa do Deus que vén e non do deus que ti te fas…
Ti, home, e todos os homes, tendes sempre a mesma tentación:
facer un Deus á vosa imaxe.
Eu dígoche, home, eu Deus de vivos,
eu, Deus de Abrahán e de Xacob,
son un Deus máis aló das vosas invencións…
“Non chames á porta dun Deus que non existe.
Dun Deus que ti te imaxinas… Se esperas.
Ábrete á sorpresa do Deus que vén e non do deus que ti te fas…
Ti, home, e todos os homes, tendes sempre a mesma tentación:
facer un Deus á vosa imaxe.
Eu dígoche, home, eu Deus de vivos,
eu, Deus de Abrahán e de Xacob,
son un Deus máis aló das vosas invencións…
Ti, home, e
tantos outros, saídes a ver onde está Deus…
Dinvos: “aquí está…”
Pero non o vedes, e sentídesvos desanimados.
Si, demasiado desanimados porque Deus non está onde vos dixeron:
E Deus está vivo.
Pero vós non tedes mentalidade de Reino:
non descubrides a Deus no sinxelo.
Parécevos que o sinxelo é demasiado pouco para que alí estea Deus.
Sabédeo:
Eu, o Señor Deus, estou no sinxelo e pequeno.
Dinvos: “aquí está…”
Pero non o vedes, e sentídesvos desanimados.
Si, demasiado desanimados porque Deus non está onde vos dixeron:
E Deus está vivo.
Pero vós non tedes mentalidade de Reino:
non descubrides a Deus no sinxelo.
Parécevos que o sinxelo é demasiado pouco para que alí estea Deus.
Sabédeo:
Eu, o Señor Deus, estou no sinxelo e pequeno.
Home de hoxe e
de sempre:
deixa espazo a teu Deus dentro do teu corazón.
Só podo nacer e medrar onde a miña palabra é acollida.
deixa espazo a teu Deus dentro do teu corazón.
Só podo nacer e medrar onde a miña palabra é acollida.
Que tranquilo te
quedas, home,
facendo “o que hai que facer”,
porque “facendo as cousas de sempre” evitas a novidade do Evanxeo.
Pero eu dígoche que o teu corazón queda pechado,
e os teus ollos incapaces de ver o camiño por onde eu chego.
facendo “o que hai que facer”,
porque “facendo as cousas de sempre” evitas a novidade do Evanxeo.
Pero eu dígoche que o teu corazón queda pechado,
e os teus ollos incapaces de ver o camiño por onde eu chego.
Non
te defendas, home, como fas sempre.
Non te escondas baixo ritos baleiros.
Sae a ver o Bautista no Xordán:
alí verás que os únicos non convertidos son sempre
os que se saben xustificar e se teñen por fillos de Abrahán.
Non te escondas baixo ritos baleiros.
Sae a ver o Bautista no Xordán:
alí verás que os únicos non convertidos son sempre
os que se saben xustificar e se teñen por fillos de Abrahán.
Home, se me
esperas,
deixa de facerme ti o camiño
e ponte no camiño que eu te sinalo por boca dos profetas:
Abre o corazón á miña palabra.
deixa de facerme ti o camiño
e ponte no camiño que eu te sinalo por boca dos profetas:
Abre o corazón á miña palabra.
.jpg)
Comentarios
Publicar un comentario