20 de novembro 2013 - DÍA INTERNACIONAL DO NENO

En 1948, a recentemente fundada Nacións Unidas, a maior organización internacional existente, aprobou a Declaración Universal dos Dereitos Humanos, un documento que contiña implicitamente os DEREITOS DO NENO, aínda que sen concederlles toda a relevancia que se merecen. Pouco máis dunha década despois, en 1959, a Asemblea Xeral da ONU, consciente da importancia que había que outorgarlle á normativa infantil, aprobou unha DECLARACIÓN DOS DEREITOS DO NENO que explicitaba, ao longo de 10 principios, os dereitos contemplados na Declaración de 1948.

Máis tarde, a ONU determinou que fose o Fondo Internacional de Urxencia das Nacións Unidas para os nenos (UNICEF) o organismo encargado da protección dos menores. Desde entón empregouse a fondo para PROTEXER XURIDICAMENTE Á INFANCIA, e froito dos seus debates naceu, o 20 de novembro de 1989, a Convención sobre os Dereitos do Neno.

Desde que se aprobase o documento na Asemblea Xeral das Nacións Unidas han ir aos poucos ratificándoo os diferentes países dos cinco continentes. Na actualidade son 191 os países que ratificaron a Convención. Ao longo e ancho do mundo, todos os países déronse conta de que é sumamente importante protexer o colectivo máis inocente da sociedade. Os nenos, valla a redundancia, son pícaros, e hai que coidalos e protexelos xuridicamente, a todos os niveis, e de forma contundente ata que cumpren os 18 anos. Así, os nenos e nenas son suxeitos dos seus dereitos, E é tarefa dos adultos velar polo seu cumprimento.

PERO NADA DO QUE OCORRE LLES É ALLEO AOS NENOS, E ASÍ, DESCRIBEN ELES O QUE ESTÁ PASANDO:

”Os ricos son cada vez máis ricos e os pobres máis pobres. Moitos pais non teñen traballo, e coñezo a nenos que choran, e non merendan, e están tristes na escola. E o meu irmán tampouco pode estudar unha carreira porque custa moito a matrícula”. 

E os políticos parece que non se decatan de nada, claro, para eles non hai recortes, viven como reis, con grandes soldos, e nós pasando frío na escola porque non temos calefacción. E tamén hai pícaros que pasan fame, que teñen que ir pedir comida a Cáritas. E outros nenos de África morren pequenos porque están mal alimentados…”(Cfr. A infancia en España. Impacto da crise nos nenos)

O POBO GRITA DE DOR. A POBREZA XA TEN ROSTRO DE NENO

Hoxe 3 de cada 10 nenos e nenas (2.226.000) viven en España por baixo do limiar da pobreza. Os nenos son os máis vulnerables a sufrir as consecuencias da crise económica, converténdose no grupo de idade máis afectado pola pobreza no noso país.
Cada día morren no mundo 25.000 nenos de fame. Durante a última década dous millóns de nenos foron asasinados en guerras, e 150 millóns son explotados laboralmente. Con fins de explotación sexual, as cifras de nenas son elevadísimas...(Son os datos que nos recorda UNICEF)

E FRONTE A ESTA DOLOROSA REALIDADE, CIFRAS ESCANDALOSAS

Profesores de Economía Aplicada na Universidade de Barcelona, e membros de Xustiza i Pau, calcularon o que se gastaron os países industrializados en rescatar as entidades financeiras desde que estalou a crise, e sae a arrepiante cifra de 4,6 billóns de dólares. 92 veces máis do que a ONU calcula que se necesitaría para erradicar o fame no mundo.

ABRINDO PORTAS! E QUE ENTREN:

 A XUSTIZA, O DEREITO, A DIGNIDADE, A SOLIDARIEDADE!

Hoxe máis que nunca necesitamos activar a dimensión profética da Vida Consagrada. Deus necesita de nós para rescatar a dignidade das persoas, no noso país, no noso mundo. (Compendio Doutrina Social da Igrexa)

A infancia e a xustiza é tamén unha cuestión de dereitos. E o gran anhelo de Xesús! Empeñarnos tamén nós en traer á terra o Reino de Deus e a súa xustiza.

ORACIÓN CONFIADA DUN NENO

Xesús, o meu bo amigo,

quéroche pedir hoxe 

por todos os nenos,

os que viven na rúa, 

os que están sós,

abandonados, 

desprotexidos,

sen un papá ou unha mamá 

que os coide e que os queira.

Axúdame a descubrir o teu rostro 

en cada neno que sofre,

e ensíname a ser solidario.

Pero podo e quero axudar, 

que non viva indiferente.

Dáme forzas para vivir un amor grande como o teu.

Que non me quede en palabras,

como lles pasa aos adultos.

Ensíname a amar de verdade, Xesús.

                                                                              (Marcelo A. Murúa)