No día da Folga Xeral - Comunicado da XOC de España e Portugal

Coma sempre, ante acontecementos coma este tomamos a páxina da XOC como referencia, http://www.joc.es/web/, e este é o comunicado que fan, conxuntamente os movementos obreiros cristiáns de España e Portugal:


A Confederación Europea de Sindicatos (CES) convocou unha xornada de acción e solidariedade para o próximo 14 de novembro. Esta Xornada europea adoptará diversas formas: folgas, manifestacións, concentracións e outras accións.

Ante este acontecemento importante e histórico para a vida dos traballadores e traballadoras de Europa e para quen sofren a secuela do desemprego, nós como Movementos Cristiáns no mundo obreiro de España e Portugal, alegrámonos por esta xornada europea e facemos pública nosa posición.

As taxas de pobreza e exclusión dos nosos países do sur de Europa están a aumentar a un ritmo vertixinoso. Hai un ataque en toda regra aos dereitos sociais e á protección das persoas e familias traballadoras co argumento de priorizar o pago da débeda. Unha débeda que é ilexítima ao proceder de préstamos que foron concedidos e xestionados de maneira dubidosa, que atentan contra a dignidade da vida da cidadanía, e pon en perigo a convivencia pacífica entre os pobos. A política europea, que tomou medidas desastrosas nalgúns dos estados membros, declarou como prioridade a salvación do sistema financeiro e dos bancos, en lugar de rescatar ás persoas. A débeda pública está a converterse nun mecanismo de transvasamento de riqueza de pobres a ricos. Por iso, cada vez hai máis persoas con empregos precarios ou que non atopan traballo e cun futuro incerto, especialmente os mozos.

Entendemos que a pesar da situación que estamos a sufrir, non podemos nin debemos esquecer aos nosos irmáns e irmás dos países máis empobrecidos de Europa do Leste e do noso planeta. O que aquí empezamos a sufrir é o que está a suceder, sobre todo no Sur, desde hai décadas, onde a débeda externa cobrouse millóns de vidas, abocando á fame e a escravitude a miles de persoas, familias e países enteiros.

As consecuencias destas decisións afectan o conxunto da sociedade pero, de maneira máis dura, aos sectores do mundo do traballo máis débiles e empobrecidos. Estas consecuencias levan ao empobrecimiento xeneralizado e á perda de cohesión social e de horizonte vital. Os grupos máis castigados son os inmigrantes, os mozos, as mulleres e parados de longa duración...

Este ano na Igrexa celebramos "O Ano da fe". Como parte dela, convídasenos a profundar no Catecismo da Igrexa, onde lemos: "A regulación da economía unicamente pola lei de mercado quebranta a xustiza social, porque «existen numerosas necesidades humanas que non poden ser satisfeitas polo mercado». É preciso promover unha regulación razoable do mercado e das iniciativas económicas, segundo unha xusta xerarquía de valores e con vistas ao ben común." (CIC, 2425)

Nosoutros e nosoutras, que formamos parte destes movementos, entendemos que quen debe promover esta regulación razoable do mercado, son os gobernos. Pero na situación actual, os nosos gobernos son súbditos da situación financeira e a única saída que nos están ofrecendo son políticas de recortes, que rebaixan claramente os dereitos dos traballadores respecto de situacións anteriores. O peor é que nos últimos anos das nosas democracias sempre perden no concerto social os mesmos, e sempre os máis débiles.

Por iso, a primeira vía para tentar reverter esta situación de conflito é o diálogo. Cando este non é posible, a propia Igrexa recoñece a lexitimidade do recurso a "a folga non violenta, cando se presenta como o instrumento necesario, en vistas a unhas melloras proporcionadas e tendo en conta o ben común" (CIC, 517) A política que se está desenvolvendo esqueceu o sentido da xustiza e un traballo en defensa da fraternidade e o ben común.

Precisamente por esta razón, entendemos que esta convocatoria de folga xeral e as mobilizacións en toda Europa están justificadas. As políticas ao servizo das persoas e das súas necesidades básicas deberían ser prioridade, por encima dos intereses dos mercados.

Unha das terribles consecuencias que provocou esta involución e regresión social, é a aparición dun sentimento xeneralizado de medo. Un estado de medo e incerteza que se instalou para condicionar as expectativas e proxectos persoais e familiares das persoas: medo a perder o emprego, asumindo así todo tipo de precariedade, medo ás represalias por calquera acción de protesta, medo igualmente a secundar unha convocatoria de folga...


Mentres isto sexa así, entendemos que hai lexitimidade para actuar en defensa dos dereitos das persoas e familias traballadoras. Á súa vez reivindicamos, no marco desta Xornada europea de acción e solidariedade, o papel da política e, en especial, dos sindicatos, que son a principal defensa organizada dos traballadores.

Por todo iso, pedimos aos políticos, sindicatos, empresarios, entidades financeiras e aos distintos expertos, que actúen con responsabilidade ante a gravidade da situación actual, que pode empeorarse no caso de que esquezan este principio básico de humanidade: "as necesidades dos pobres deben ter preferencia sobre os desexos dos ricos; os dereitos dos traballadores, sobre o incremento dos beneficios" (Xoán Paulo II, Toronto 1984)

Queremos acabar convidando a vivir as palabras dos nosos bispos, ao finalizar o recente Sínodo sobre a Nova Evangelización, celebrado en outubro:
"Ao mundo da economía e do traballo queremos lembrar como da luz do Evanxeo xorden algunhas chamadas urxentes: liberar o traballo daquelas condicións que non poucas veces transfórmano nun peso insoportable cunha perspectiva incerta, ameazada polo desemprego, especialmente entre os mozos, pór á persoa humana no centro do desenvolvemento económico e pensar leste mesmo desenvolvemento como unha ocasión de crecemento da humanidade en xustiza e unidade."

MADRID, LISBOA, BRUXELAS

7 de novembro de 2012

LOC/MTC de Portugal

(Liga Obreira Católica/Movemento de Traballadores Cristiáns)