Ficha e Lectio - Domingo 31 Ord C
FICHA ADAPTADA DE : http://elrincondelasmelli.blogspot.com/
http://www.salesianos.edu/sites/default/files/LectioDivina_071104.pdf
Xesús tiña que pasar por alí. Todo comeza coa inquietude de Zaqueo. Non sabía quen era Xesús, pero "trataba de distinguilo". Non só distinguilo "visualmente" senón chegar a identificalo. Zaqueo conta con dúas
dificultades: era baixo de estatura e a xente impedíallo. O home é de pequena estatura cando trata de achegarse ao misterio de Deus, tamén cando se aproxima a un rostro tan humano como o de Xesús. E é a xente quen impide distinguir a Xesús. Ese pulular impresionante de actitudes, opinións, actividades, estreses, ofertas, que se dan no camiño da nosa vida, non sempre facilitan "distinguir quen é Xesús". Pero dunha
cousa estaba seguro Zaqueo, Xesús "tiña que pasar por alí". Son os dous trazos que poden preparar ao home de hoxe tamén para o encontro con Xesús. A insatisfacción que lle empuxa a buscar e distinguir a alguén cuxa existencia se intúe, e a sospeita de que está aí no medio da nosa vida, nas nosas rúas e cidades, e que podemos chegar a descubrilo, a pesar de nosa pequena estatura e de que a xente na súa ir e vir dificúlteo.
Hoxe teño que hospedarme na túa casa. Zaqueo "trataba de distinguir", quería "identificar", desexaba "ver".
Xesús cambia cualitativamente as expectativas e desexa chegar ao corazón da persoa, á súa casa. Zaqueo ha de baixar do alto da árbore onde contempla, para aloxar a Xesús na súa casa. O encontro é un agasallo transformador, sobre todo cando se percibe que Divos non se contenta con dar resposta ás nosas preguntas, senón que na persoa de Xesús quere entrar na nosa casa, quere compartir a nosa vida. Aloxarse connosco significa participar da nosa hospitalidade, entrar na nosa intimidade, participar da nosa mesa. Recibiuno moi contento. Claro. Quen abre as súas portas a Xesús cae na conta de que non é el o que dá, senón o que recibe.
Todos murmuraban. É curioso que Lucas non singulariza a murmuración senón que a universaliza. Que desconcerto cando Xesús achégase aos afastados, aos marxinados, aos que o sistema relixioso desprezaba! Lucas repíteo unha e outra vez. E remata a narración coa afirmación: "O Fillo do Home veu a buscar e salvar o que estaba perdido". Que amigos somos os cumpridores, os "relixiosos", os "responsables institucionais", de dicir a Xesús a quen se pode aproximar e de quen se ten que afastar! Coma se a salvación fose o resultado dunha "xustiza" e un "cumprimento" que, por suposto, atribuímonos a nós.
Darei aos pobres a metade dos meus bens. A transformación cristiá é consecuencia dun encontro con Xesús. É máis, podemos sospeitar das persoas "relixiosas" cuxa vida non sente sacudida e necesitada de decisións radicais. O que resulta curioso é o campo elixido por Zaqueo (e por Lucas) para tomar esas decisións radicais: o da riqueza. Zaqueo non toma decisións como acudir ao templo con máis frecuencia, ou achegarse arrepentido aos líderes relixiosos, ou estudar a fondo a Lei e os seus preceptos. As decisións que brotan cando Xesús entra a fondo na súa casa teñen que ver coa riqueza e cun achegamento aos pobres. Ese é o lugar de discernimiento da sinceridade da súa conversión! E Xesús parece ratificalo cando, despois de escoitar as decisións de Zaqueo, exclama: "Hoxe foi a salvación desta casa".
Comentarios
Publicar un comentario