Ficha e Lectio - Domingo 28 OrdC
FICHA ADAPTADA DE : http://elrincondelasmelli.blogspot.com/
TOMADO DE :
Ía Xesús polo camiño, como de costume e atopou a dez desgraciados, dez enfermos, excluídos da sociedade, angustiados pola súa lepra. En principio, parecen considerados e respectuosos porque esperan a distancia para non contaminar. E ponse a gritar pedindo ao Mestre que teña compaixón deles. Podían pedir outras cousas, pero ao Compasivo pídenlle compaixón. E o Compasivo dálla. Dáa sempre a quen a pide porque iso é o que el vive, iso é o que é. Compaixón. A paixón-con e mesmo a paixón-en lugar doutros.
Hai un refrán que di: "Ninguén dá o que non ten". E Xesús é a compaixón; dáa a mancheas. Non pode evitar compadecerse, padecer-con. O dez son curados, limpos e sans. Salvados! Xesús non pide nada a cambio. Non busca clientes. Pero só un volve agradecido. E é o estranxeiro, o estraño, o diferente. Xesús non fixo diferenzas. Todos quedan limpos. Pero, onde están os outros nove?
Ante esta actitude o crente debería preguntarse pola súa dimensión de agradecemento: son do grupo do nove ou son o un agradecido? Cantas veces dou grazas a Deus? Queixámonos e non sen razón do pouco que nos agradecen as cousas os demais. Pero somos agradecidos con Deus? Deixou de facer milagres? Xa non queda compaixón no Compasivo? Terminóuselle? .... ou é que o nove desagradecidos convertéronse en miles, en millóns...?. Nesta sociedade na que pagamos por todo... onde está a gratitude?, ensinamos aos nenos a dar grazas, a recoñecer canto e de que maneira son agraciados, ou os encorsetamos no esquema de "merecemento" porque nin o amor dámosllo gratis?
Xesús sorpréndese... Como poden ser desagradecidos o nove se todos foron compadecidos e amados? O seu corazón soborda gratitude e non comprende como ao que moito se lle ama, dáse media volta e se vístoche non me acordo. Xesús salvou da exclusión e a humillación ao dez, pero só un foi salvado pola súa fe. E por iso volve dar as grazas. Quizais os outros se aproveitaron da compaixón gratuíta do Mestre. Quizais só o buscaban para iso.
Unha vez máis, isto tamén hai que crerllo. É cuestión de fe. E a nosa fe ponse en cuestión se nos cremos isto ou non. Se désemos as grazas cada día por tanta compaixón como recibimos, se nos lembrásemos uns a outros todo o que hai que agradecer... porque ás veces esquécellenos..., a nosa fe sería outra. O leproso, pola súa fe, atopouse con Deus na persoa de Xesús. Atoparse con Deus é o gran reto do home sobre a terra. Atoparse con Deus é, sobre todo, o gran reto para un cristián que, polo feito de selo, non quere dicir que o haxa xa atopado, nin moito menos. Podemos vivir toda unha vida chamándonos cristiáns e non descubrir de verdade a Deus. Por iso, hoxe é un bo día para colocarnos á beira do leproso "agradecido", pornos aos pés de Xesús e pedirlle que nós podamos escoitar da súa boca: "Vaite. A túa fe salvoute."
VER TAMÉN :
(en varios idiomas, o 7º é o galego)
Comentarios
Publicar un comentario