PARA A CATEQUESE: SOBRE O TEMPO PASCUAL I
Domingo de Pascua: O Domingo que
dura 50 días
O domingo do Ano Litúrxico máis
importante, o Día do Señor por excelencia é domingo de Pascua, que comeza coa
Vixilia Pascual, é.
A Comunidade cristiá comeza ese domingo ata o Domingo de Pentecoste, un
tempo especial para conmemorar e celebrar durante os seguinte cincuenta dias que
Cristo vive en Deus e em nós, a Igrexa na que derrama e infunde o Espírito
Santo.
As Normas Universales sobre o Ano Litúrxico e o Calendario din que «O
Domingo de Resurrección e o cincuenta días seguintes até o día de Pentecoste
hai que celebralos con alegría e xúbilo, coma se dun só día tratásese, coma se
fose só un domingo solemne. Estes días cántase de modo especial o “aleluia”.
A orixe dos 50 días da Pascua
Xa nos primeiros séculos as comunidades cristiás outorgaban especial
relevancia a este tempo e comezaron a destacar e distinguir un dos domingos do
ano: O domingo seguinte á festa pascual dos xudeus (é dicir, o domingo seguinte da primeira lúa chea de primavera). Ata
entón non destacaban ningún día para celebrar a Pascua de Cristo, porque todos
os domingos eran e -son na actualidade-
«festa de pascua», a celebración da resurrección de Xesús.
Cando no século II estableceron o Domingo de Pascua, empezaron a
prepararse especialmente para ese día, facendo oración e xaxúns especiais. Desa
preparación xurdiu tamén a Vixilia Pascual, o Triduo Pascual e a preparación do
corenta días (Coresma), en principio para preparar aos catecúmenos para o seu
Bautismo na Vixilia Pascual; logo para preparar aos pecadores (penitentes) para
facer penitencia e celebrar o Sacramento da Reconciliación, e por último, para
preparar a comunidade enteira para a Festa da Pascua.
Comentarios
Publicar un comentario