Domingo 24 de Ordinario A

PRIMEIRA Eclo 27, 33 - 28, 9

Perdoa ó próximo que che fai dano e concederáseche o perdón que pides

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DO ECLESIÁSTICO

30Xenreira e asañamento son de aborrecer;

o pecador é quen os posúe.

28 1Quen fai vinganza atoparase coa vinganza do Señor,

pediralle razón estreita dos seus pecados.

2Perdóalle a inxuria ó teu próximo

e entón ó pregares seranche perdoados os teus pecados.

3Home que lle garda a outro xenreira,

¿como lle vai pedir ó Señor que o cure?

4De alguén que é coma el non se apiada,

¿e vai rogar polos seus pecados?

5Se el, que é carne, mantén a ira,

¿quen lle vai expia-las súas culpas?

6Pensa na fin e deixa de asañarte,

recorda a corrupción e a morte e cumpre os mandamentos.

7Lembra os mandamentos e non rifes co próximo,

recorda a alianza co Altísimo e non deas valor á falta.

8Tente lonxe das rifas e minguara-los pecados

pois é o home iracundo quen acende as liortas

9e o home pecadento quen perturba ós amigos

metendo a disputa entre os que se levan ben.

SALMO RESPONSRIAL Sal 102, 1-2. 3-4. 9-10. 11-12

R/ (9): O Señor é misericordioso e clemente,

tardo á ira e rico en mercedes.

Alma miña, bendice ó Señor

e todo o meu ser, o seu santo nome.

2Alma miña, bendice ó Señor,

non esquéza-los seus beneficios.

3El perdoa as túas culpas

e sanda as túas doenzas;

4rescata a túa vida da morte

e coróate de amor e de tenrura;

 9Non contende por moito tempo

nin se anoxa para sempre.

10Non nos trata conforme ós nosos erros

nin nos paga conforme ás nosas culpas.

 11Canto se alza o ceo sobre a terra,

así é grande o seu amor para os que o temen;

12canto dista o nacente do poñente,

así arreda de nós as nosas culpas;

SEGUNDA Rm 14, 7-9

Vivamos ou morramos, somos do Señor

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS ROMANOS

Irmáns e irmás:

7Ningún de nós vive para si, e ningún de nós morre para si. 8Se vivimos, para o Señor vivimos; e, se morremos, para o Señor morremos; así que, vivamos ou morramos, somos do Señor. 9Por iso mesmo morreu e resucitou Cristo: para ser dono dos mortos e dos vivos.

 

ALELUIA Xn 13, 34:

Douvos un mandamento novo, di o Señor;

que vos amedes uns a outros como eu vos amei.

EVANXEO Mt 18, 21-35

Non che digo que perdoes ata sete veces senón ata setenta veces sete

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO

21Pedro, achegándose a Xesús, preguntoulle:

-Señor, ¿cantas veces terei que perdoar a meu irmán se me segue ofendendo? ¿Ata sete veces?

22Respondeulle Xesús:

-Non che digo ata sete veces, senón ata setenta e sete.

23Por iso, o Reino dos Ceos é semellante a un rei que quixo face-las contas cos seus servidores. 24Cando empezaba, presentóuselle un que lle debía varios millóns. 25E como non tiña con que pagar, o señor ordenou que o vendesen a el con muller, fillos e canto tiña, para que así lle pagase.

26O servidor botóuselle ós pés e suplicáballe:

-¡Ten paciencia comigo, que cho hei pagar todiño!

27O señor tivo dó daquel home e deixouno marchar, perdoándolle toda a súa débeda.

28Pero, ó saír, o servidor aquel atopouse cun compañeiro que lle debía unha insignificancia e, agarrándoo pola gorxa, esganábao dicíndolle:

-Paga o que me debes.

29Botándose ós seus pés, o compañeiro suplicáballe:

-Ten paciencia comigo, que cho hei pagar todo.

30Pero non lle fixo caso e, aínda para máis, mandouno meter na cadea ata que lle pagase a débeda.

31Os compañeiros, ó veren tal cousa, moi apesarados, fóronlle contar ó seu señor todo o que pasara. 32Entón o señor mandouno chamar e díxolle:

-¡Servidor malvado! Eu perdoeiche toda aquela débeda, porque mo pediches. 33¿E logo non debías ti tamén compadecerte do teu compañeiro, como eu me compadecín de ti?

34E todo anoxado, o señor entregouno ós verdugos ata que lle pagase toda a débeda.

35Así tamén fará convosco meu Pai celestial, se non perdoades de corazón cada un a seu irmán.

CANTO GOZOSO

ENTRADA: 

Eu sei de quen me fiei

LECTURAS: 

Douvos un mandato novo 

OFERTORIO: 

Como che cantarei

COMUÑÓN: 

Non vou so