+ Para o Ano da Misericordia I
ADAPTADO DE:
AS OBRAS DE MISERICORDIA
(cf Is 58, 6-7: Hb 13, 3).
Cal é o primeiro e máis importante dos mandamentos?
Amar a Deus sobre todas as cousas e ao próximo como a ti mesmo.
Cal é esta relación entre o amor a Deus e o amor ao próximo?…
Cando pensades en amar ao próximo, en facer caridade, en axudar aos demais, que ideas vos veñen á cabeza? Como amar ao próximo?.......
Nunha parte da Biblia hai unha especie de lista sobre como mostrar o noso amor ao próximo nalgúns aspectos materiais:
Na descrición do Xuízo Final que o mesmo Xesucristo dános no Evanxeo de San Mateo.
"Porque tiven fame e
déstesme de comer; tiven sede e déstesme de beber; fun forasteiro e acolléstesme; estiven espido e vestístesme; enfermo e visitástesme; estiven na cadea e
viñéstesme ver". (Mt. 25, 35-36)
A Igrexa tamén nos deu unha listaxe bastante completo, baseado neste texto bíblico, que nos serve de guía no noso amor ao próximo.
Son as chamadas Obras de Misericordia: Corporais e Espirituais.
Pero, que significa misericordia? ...
Miser= miseria. Cordia=corazón.
Misericordia significa sentir co outro as súas miserias e necesidades,
e –como consecuencia desa compaixón (sentir con)– axudalo, auxilialo.
Cantas e cales son as Obras de Misericordia?
En total son 14: 7 Corporais e 7 Espirituais.
OBRAS CORPORAIS DE MISERICORDIA
1. Dar para comer ao famento
2. Dar de beber ao sedento
3. Dar pousada ao necesitado
4. Vestir ao espido
5. Visitar ao enfermo
6. Socorrer aos presos
7. Enterrar aos mortos
OBRAS ESPIRITUAIS DE MISERICORDIA
1. Ensinar ao que non sabe
2. Dar bo consello ao que o necesita
3. Corrixir ao que está en erro
4. Perdoar as inxurias
5. Consolar ao triste
6. Sufrir con paciencia os defectos
dos demais
7. Rogar a Deus por vivos e defuntos
As Obras de Misericordia Corporais, na súa maioría saen dunha lista feita polo Señor na súa descrición do Xuízo Final.
E de onde sae a lista das Espirituais?
A lista das Obras de Misericordia Espirituais tomouna a Igrexa doutros textos que están ao longo da Biblia e de actitudes e ensinos do mesmo Cristo: o perdón, a corrección fraterna, o consolo, soportar o sufrimento, etc.
O Amor a Deus vén antes do amor ao próximo.
Antes de analizar cada unha das Obras de Misericordia temos que ter en conta algo moi importante: primeiro hai que amar a Deus. O amor ao próximo é o FROITO do noso amor a Deus.
Non podemos deixar de amar ao próximo, pero non podemos pór o segundo de primeiro, nin o primeiro de segundo. Como di o dito: o carro non pode ir diante dos bois.
Primeiro é Deus e despois o próximo.
A proba de que amamos a Deus, é que amamos ao próximo, pero:
O noso amor ao próximo debe ser un reflexo do noso amor a Deus.
Se pretendemos primeiro amar aos demais sen antes amar a Deus, estamos a ser altruístas, filántropos, benefactores. Iso non está mal, pero iso pódeo facer e de feito faino calquera que non sexa cristián e que non o faga por ser cristián. Pódeo facer, por exemplo, un bo gobernante ou calquera que pertenza a unha ONG nacional ou internacional.
O cristián ten que amar ao próximo desde Deus.
O resultado da axuda que se brinde pode aparentar ser o mesmo: resólvese un problema persoal ou social, pero non é igual para a nosa alma, tampouco é igual para quen recibe a axuda.
Ao amar ao próximo desde Deus, hai un fluxo de graza invisible, que vén de Deus, do Espírito, e que vai máis aló da axuda mesma que se está dando.
O Amor a Deus e Amor ao próximo, como os madeiros da Cruz:
Comparouse o dobre mandamento do amor aos madeiros dunha cruz, aos parales que forman a Cruz de Cristo, a cruz do cristián:
. o madeiro vertical representa o noso amor a Deus,
pois vai en sentido cara arriba, cara ao Ceo
. o madeiro horizontal representa o amor aos demais, aos semellantes,
aos que están á nosa altura, pois vai en sentido lateral.
Vexamos ... Cal dos dous madeiros é o primeiro? Cal dos dous non pode sosterse só? ... É clara a comparación, non? O Amor a Deus é o que sostén o noso amor ao próximo. Non pode haber amor ao próximo sen amor a Deus.
Ao amar aos demais, temos que ser portadores de Deus ... aínda que non o digamos, porque non temos que estar a pregoar que aquí vimos en nome de Deus. Iso non hai que facelo, por suposto. O noso amor a Deus que é a fonte do noso amor ao próximo non hai que pregoalo.
O exemplo máis claro de como funciona o Amor é a Virxe María:
Na súa visita á súa curmá Santa Sabela. A Virxe foi portadora de Deus, pois levaba a Deus recentemente encarnado no seu seo. E Santa Sabela sóuboo de inmediato, pois San Xoán Bautista (que estaba no ventre de Isabel) fíxoo saber con grandes saltos de alegría. (ver Lc.1, 39-44)
Así debe ser o noso amor polos demais: levándolles a Deus que habita en nós. Aínda que o auxiliado non o exprese igual que San Xoán Bautista e Santa Sabela, a persoa vai recibir moitas grazas do Señor, moitas máis que as que cre estar a necesitar, moitas máis das que nós creamos estar a achegar co noso auxilio!
O exercicio das Obras de Misericordia comunica grazas a quen as exerce. Vexamos como nos beneficia a nós o facer Obras de Misericordia...
Quen exerce o amor ao próximo desde o amor a Deus recibe grazas, pois coas obras de misericordia, está a facer a Vontade de Deus. “Dean e daráselles” (Lc. 6, 38).
Diciamos que unha maneira de ir borrando a pena purificante que merecen os nosos pecados xa perdoados (Purgatorio) é mediante obras boas. Obras boas son, por suposto, as Obras de Misericordia. “Benaventurados os misericordiosos, pois eles alcanzarán misericordia” (Mt.5, 7), é unha das Benaventuranzas.
Ademais as Obras de Misericordia vannos axudando a avanzar no camiño ao Ceo. É coma se aforrásemos para o Ceo. “Non se fagan tesouros na terra”, di o Señor, “Acumulen tesouros no Ceo” (Mt. 6, 19 e 20). Ao seguir esta máxima do Señor cambiamos os bens temporais polos eternos, que son os que valen de verdade.
Que sucede se axudamos a alguén como un mero acto de filantropía?
Se a axuda dámola independentemente do amor a Deus, non ten ningún mérito para a nosa vida espiritual. É filantropía ou altruísmo. Resólvese o problema e a necesidade de alguén, pero non merecemos en nada para nosa vida espiritual.
Cando actuamos por filantropía, efectivamente a persoa recibe a axuda que require. Pero ao axudar desde nós mesmos e non desde o amor a Deus, sempre se presenta o risco de eu ser portador de min mesmo e non de Deus. Iso non é amor cristián, é axuda; non é que sexa mala, pero non é o que Deus nos pide.
Ben o di Xesús nos seus Diálogos a Santa Catalina de Siena, santa seglar da Orde de Santo Domingo:
“Queira ou non queira, o home vese precisado a exercer a caridade (a axuda) co seu próximo.
Aínda que, se non a exercita por amor a Min, non ten aquel acto ningún valor sobrenatural”.
Comentarios
Publicar un comentario