Domingo de TÓDOLOS SANTOS - 1 de novembro

Día 1 de novembro

FESTA DE TÓDOLOS SANTOS

 

PRIMEIRA LECTURA Ap 7, 2-4. 9-14

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DA APOCALIPSE

Eu vin: velaí unha amplísima multitude, que  ninguén podía contar, de tódalas nacións e  tribus e pobos e linguas

 2Vin outro anxo máis, que tiña o selo do Deus vivente, subir desde o nacente. Dicíalles

a berros ós catro anxos, a quen se lles deu poder de dana-la terra e o mar: 3''¡Non lles

fagades mal á terra nin ó mar, nin ás árbores, ata que marquemos co selo na testa os

servos do noso Deus!''. 4E oín o número dos que tiñan a marca, cento corenta e catro

mil, marcados de entre tódalas tribos dos fillos de Israel.

9Despois disto mirei e vin un mundo de xente, que ninguén era capaz de contar, de

tódalas nacións, familias, razas, pobos e linguas, en pé diante do trono do Año. Vestían

roupa branca e levaban ramallos de palma nas mans. 10Proclamaban con grande voz:

''A salvación perténcelle ó noso Deus,

que senta no trono, e mais ó Año''.

11Tódolos anxos que estaban en pé arredor do trono, dos anciáns, e dos catro animais,

postráronse diante do trono para adoraren a Deus. 12Proclamaban:

''¡Amén! A bendición, a gloria, a sabiduría,

a acción de gracias, a honra,

o poder e maila forza perténcenlle ó noso Deus,

polos séculos dos séculos. Amén''.

13Un dos anciáns preguntoume: ''¿Quen son e de onde viñeron estes que van vestidos de

roupa branca?''. 14Eu respondinlle: ''Meu Señor, ti xa o sabes''. E díxome: ''Estes son os

que veñen de pasa-las súas grandes penas; lavaron os seus vestidos e branquexáronnos

co sangue do Año.

SAL. RESP. Sal 23, 1-2. 3-4ab. 5-6

R/ (cf 6) Esta é a liñaxe dos que buscan a túa presencia, Señor

  Do Señor é a terra e canto a enche,

 o orbe e canto nel habita.

2El é quen a fundou sobre os mares

 e quen a asegurou sobre as correntes.

 3¿Quen poderá subir ó monte do Señor?

 ¿Quen poderá quedar no seu santuario?

 4O que ten as mans limpas e puro o corazón,

 o que non pon a mente en cousas vas

 e non xura nunca en falso.

5Ese recibirá do Señor bendición

 e xustiza de Deus, o seu salvador.

6Así é a liñaxe dos que o buscan,

 dos que buscan a presencia do Deus de Xacob.

SEGUNDA 1 Xn 3, 1-3

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PRIMEIRA CARTA DE SAN XOÁN

 Veremos a Deus tal como é

Benqueridos irmáns e irmás:

3 1Vede o moito que nos quixo o Pai, para nos chamarmos fillos de Deus e sérmolo de

verdade. Por iso o mundo non nos recoñece: porque tampouco non o recoñeceu a El.

2Meus amigos, xa somos fillos de Deus, pero aínda non está á vista o que seremos;

sabemos que cando Xesús apareza, nós seremos coma El, xa que o veremos tal e como

é. 3Todo o que ten posta en Xesús esta esperanza, trata de vivir unha vida limpa, para

ser limpo coma El.

ALELUIA Mt 11, 28

 Achegádevos a min tódolos que estades cansos

 e orpimidos, que eu vos aliviarei, di o Señor

EVANXEO Mt 5, 1-12a

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO

 Alegrádevos e exultade, porque a vosa  recompensa é grande nos ceos

Vendo Xesús a multitude, subiu ó monte e sentou. Achegáronselle os seus discípulos, 2e el, tomando a palabra, ensinábaos dicindo:

-3Ditosos os que teñen espírito de pobres,

porque deles é o Reino dos Ceos.

4Ditosos os que choran,

porque eles serán consolados.

5Ditosos os non violentos,

porque eles herdarán a terra.

6Ditosos os famentos e sedentos de xustiza,

porque eles ficarán fartos.

7Ditosos os misericordiosos,

porque eles acadarán a misericordia.

8Ditosos os de corazón limpo,

porque eles verán a Deus.

9Ditosos os que traballan pola paz

porque eles serán chamados fillos de Deus.

10Ditosos os perseguidos por causa da xustiza,

porque deles é o Reino dos Ceos.

11Ditosos vós cando vos aldraxen, persigan e calumnien de calquera xeito pola miña

causa: 12alegrádevos e reloucade, porque grande será a vosa recompensa nos Ceos.

Na casa común -o noso mundo- que nos abre a unha comuñón cósmica e misericordiosa, mantemos viva a gratitude da memoria que nos fai presentes as vidas das persoas de ben que se foron, deixándonos a súa pegada

TOMADO DE:  http://remoldapalabra.blogspot.com.es/

POWER POINTS
Todolos Santos
Benventuranzas para ser santos
Todos os Santos B


CANTO GOZOSO
§  ENTRADA: Benaventurados

§  LECTURAS: O amor é o meirande

§  OFERTORIO: Na nosa terra (outro)

§  COMUÑÓN: Grazas, Señor, graciñas

ESCOITA ACTIVA

Para os que temos fe, e non aproveitamos as festas relixiosas para aparcar a Deus e irnos lonxe, o día de hoxe quere ser unha homenaxe e un recoñecemento a todas as persoas que teñen sido para nós auténticas e verdadeiras testemuñas de entrega e xenerosidade. Nas súas vidas vemos expresada a posibilidade de facer do proxecto de Xesús unha maneira de ser feliz e de facer felices aos demais. Daquela, é un día para o recoñecemento agradecido do moito que temos aprendido de tantas persoas, na maioría das veces anónimas e sen presenza nin pretensión de aparecer nos programas de televisión de máis audiencia.

Quen pasa facendo o ben non necesita nin ser famoso nin aparecer nos medios de comunicación, senón que o seu paso é calado e entregado a poñer sorriso e corazón quente aos desherdados deste mundo, tan sobrado de tantas cousas, e tan falto de amor e tempo para os demais.

Participemos, xa que logo, desta celebración facendo memoria agradecida do testemuño de vida de tódolos homes e mulleres que sen facer barullo deixáronnos a súa entrega xenerosa pola que, inda sen estar no calendario, son para nós exemplos de santidade.

CORAZÓN MISERICORDIOSO

ü  Porque non queremos aprender do testemuño entregado e xeneroso da xente sinxela e boa; SEÑOR, QUE NO NOSO CORAZÓN NON ENTRE O EGOÍSMO.

ü  Porque pensamos que a santidade non é posible en nós, e deixámonos ir polo camiño da desconfianza e o escepticismo; CRISTO, QUE NO NOSO CORAZÓN NON ENTRE O EGOÍSMO.

ü  Porque nos custa entender que Deus se manifesta nos pequenos, necesitados e débiles; SEÑOR, QUE NO NOSO CORAZÓN NON ENTRE O EGOÍSMO.

OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN

Ø  Benaventurados os misericordiosos: Hoxe é o día dos Benaventurados –felices-. E inda que adoitamos ir ao cemiterio para rezar –coido- aos nosos seres queridos defuntos e tamén aproveitamos para levar flores e limpar o panteón onde repousan os seus restos non deberamos esquecer que o que celebra hoxe a Igrexa non é un día de tristura e nostalxia, senón que para nós os crentes, este é o día da esperanza e o gozo. Si, porque son estas as dúas grandes categorías teolóxicas e existenciais coas que os crentes queremos expresar que logo do noso paso pola vida o que nos espera é sentírmonos apertados pola tenrura dos brazos acolledores de Deus. De aí que na celebración na que estamos a participar sexa o branco, sinal de triunfo e vida plena en Deus, a cor litúrxica que utilizamos. Triunfo, gozo, esperanza, resurrección e vida en plenitude son as palabras que mellor expresan o que estamos a compartir neste primeiro de novembro. Unha mirada e experiencia positiva en Deus, a través da vida de todas esas persoas que pasaron facendo o ben, acollendo, acompañando e poñendo toda a súa enerxía vital ao servizo do sorriso compartido e da construción dun mundo mellor, onde o humano prime sobre o tecnolóxico, e as persoas estean por riba de ideas ou beneficios. Benaventurados, porque fixeron da súa vida misericordia –poñer o corazón nos máis míseros/pobres-, cantos fixeron da súa vida un canto solidario, xusto e humanizador. E nós, sabedores de todo o seu esforzo, non podemos dicir máis ca grazas.

Ø  Benaventurados os que viven desde a misericordia: Grazas ao esforzo de todas estas persoas, ao seu exemplo e perseveranza, tamén nós hoxe damos grazas a Deus polo testemuño de tanta xente que dun cabo ao outro do noso mundo, non desfalece para levar a misericordia que fai que non arrefríen os nosos corazóns e poidamos seguir crendo na capacidade do ser humano de facer cousas, de xeito desinteresado, polos demais. Vivir da misericordia ha ser, entón, tarefa permanente en cantos queremos seguir chamándonos, porque nos entusiasma a súa mensaxe e a súa persoa, seguidores de Xesús.

Ø  Benaventurados os que fan da misericordia o seu estilo de vida: E porque falar de misericordia non pode reducirse a unha discusión de escola teolóxica nin a unha “performance” que chame a atención; pero non inflúa na nosa vida, damos tamén hoxe grazas a Deus polo grandioso testemuño ofrecido nas persoas que fan do seu estilo de vida a resposta da invitación de Xesús cando di: Vén e sígueme.

FRATERNIDADE ORANTE

Poñamos o corazón en actitude de acoller a presenza do Espírito, para que nos alente e anime para aprender a celebrar e compartir a fe comunitariamente, e digamos:

GRAZAS, SEÑOR, POLAS VIDAS E TESTEMUÑO DE SANTIDADE 

DE TANTAS PERSOAS ANÓNIMAS

·         Para que na Igrexa saibamos valorar e dignificar o esforzo, moitas veces criticado e incomprendido, de tantas persoas que fan da súa vida unha experiencia de xenerosidade, poñendo o seu tempo e o mellor de si ao servizo de canto leva paz e xustiza ao corazón dos máis excluídos, OREMOS.

GRAZAS, SEÑOR, POLAS VIDAS E TESTEMUÑO DE SANTIDADE 

DE TANTAS PERSOAS ANÓNIMAS

·         Por cantos hoxe celebramos con gozo e esperanza esta festa de Tódolos Santos, para que saibamos, agradecidos, poñerlle nome e apelido a tódalas persoas que temos coñecido e tratado e que foron para nós exemplo de vida cristiá e verdadeira santidade, OREMOS.

GRAZAS, SEÑOR, POLAS VIDAS E TESTEMUÑO DE SANTIDADE 

DE TANTAS PERSOAS ANÓNIMAS

·         Por nós, para que esteamos cos ollos sempre abertos e os oídos atentos, e así aprendamos da entrega, sempre solidaria e alegre, de todas as persoas que poñen a súa vida ao servizo dos máis esquecidos e descartados do noso mundo: os enfermos, os refuxiados, os perseguidos, os encarcerados, os parad@s, @s maltratad@s..., OREMOS.

GRAZAS, SEÑOR, POLAS VIDAS E TESTEMUÑO DE SANTIDADE 

DE TANTAS PERSOAS ANÓNIMAS

Señor, acolle a oración que hoxe, día de Tódolos Santos, poñemos na túa man. Dámosche grazas porque o seu testemuño, enchoupado de misericordia, é sempre para nós pulo de esperanza e alegría na nosa vida. P.X.N.S. Amén.

MIRADA ESPERANZADA

Axúdanos, Señor, a que os nosos ollos sexan misericordiosos, para que endexamais desconfiemos ou xulguemos segundo as aparencias, senón que busquemos o fermoso na alma do noso próximo e acudamos a axudarlle.

Axúdanos, Señor, a que os nosos oídos sexan misericordiosos, para que teñamos en conta as necesidades do noso próximo e non sexamos indiferentes aos seus sufrimentos e queixas.

Axúdanos, Señor, a que a nosa lingua sexa misericordiosa, para que endexamais falemos negativamente do noso próximo, senón que sempre teñamos unha palabra de consolo e perdón para todas as persoas.

Axúdanos, Señor, a que as nosas mans sexan misericordiosas e estean cheas de boas obras, para que lle saibamos facer ao noso próximo exclusivamente o ben e carguemos sobre nós as tarefas máis difíciles e penosas.

Axúdanos, Señor, para que os nosos pés sexan misericordiosos, vencendo a  propia fatiga e cansazo. O repouso verdadeiro está no servizo ao próximo.

Axúdanos, Señor a que o noso corazón sexa misericordioso, para que sintamos todos os sufrimentos do noso próximo. A ninguén lle negaremos o noso corazón. Seremos sincer@s, mesmo con aqueles que sabemos abusarán da nosa bondade...

Que a túa misericordia, Señor, repouse en nós.

(Oración de sor Faustina. Tomado do libro de W.Kasper: 

La misericordia, Clave del Evangelio y de la vida cistiana, p.142/3)