Domingo Sagrada Familia
SANTA
FAMILIA DE XESÚS, MARÍA E XOSÉ
PRIMEIRA
Sir 3, 3-7. 14-17a (gr. 2-6. 12-14)
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DO ECLESIÁSTICO
Quen
teme ó Señor honra ós pais
O Señor
honrou ó pai máis cós fillos
e afincou o
dereito da nai sobre o dos nenos.
Quen honra
a seu pai redime as culpas.
Quen
enxalza a súa nai é coma quen atesoura.
Quen honra
a seu pai gozará dos fillos
e cando
vaia pregar será atendido.
O que
respecta ó pai terá vida longa
e quen
obedece ó Señor daralle consolo a súa nai
Meu fillo,
persevera no honrar a teu pai,
non o
desatendas nos días da túa vida.
Aínda que
perda o xuízo, tenlle miramento
e non o
aldraxes todo o tempo que viva.
O ben que
se lle faga a un pai non será borrado,
hache valer
coma compensación do pecado;
SALMO
RESP. Sal 127, 1-2. 3. 4-5.
R/
(cf 1): Ditosos os que temen ó Señor e
van polos seus camiños.
Ditosos os
que temen ó Señor
e van polos
seus camiños.
Cando comes
do froito das túas mans,
ditoso ti e
afortunado.
A túa
muller é coma parra fecunda
no medio da
túa casa.
Os teus
fillos coma gromos de oliveira
arredor da
túa mesa.
Así é
bendito
quen teme ó
Señor.
Bendígate
o Señor desde Sión,
que vexas
na prosperidade a Xerusalén
tódolos
días da túa vida,
Palabra do Señor T/ Grazas a Deus
SEGUNDA
Col 3, 12-21
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO ÓS COLOSENSES
Vida
familiar na presencia do Señor
Irmáns e
rmás:
Coma
elixidos de Deus, santos e benqueridos, revestídevos de sentimentos
de
misericordia,
de bondade, de humildade, de sinxeleza, de tolerancia. Aturádevos
uns
ós outros
e perdoádevos, cando un teña queixa doutro; coma o Señor vos
perdoou,
perdoádevos
tamén vós. E, por riba de todo isto, cinguídevos co amor, que é o
lazo
que todo o
une e leva a perfección. Que a paz de Cristo goberne os vosos
corazóns, xa
que a ela
vos chamaron coma membros dun mesmo corpo. Sede tamén agradecidos.
Que a
palabra de Cristo habite en vós con toda a súa riqueza. Ensinádevos
e
alentádevos
uns a outros o mellor que saibades. Co corazón cheo de agradecemento
cantádelle
a Deus salmos, himnos e cántigas inspiradas. E todo canto fagades,
de
palabra ou
de obra, facédeo para honra de Xesús, o Señor, dándolle gracias a
Deus Pai
por medio
del.
Mulleres,
sede dóciles ós vosos homes coma lle acae a unha muller cristiá.
Homes,
amade as
vosas mulleres e non sexades ríspidos con elas.
Fillos,
sede ben guiados en todo cos vosos pais, que isto é cousa agradable
ó Señor.
Pais non
asoballéde-los vosos fillos, para que non saian coitados.
Palabra do Señor T/ Grazas a Deus
ALELUIA
Col 3, 15a. 16a
Que a paz
de Cristo reine nos vosos corazóns;
que a
palabra de Cristo habite abondosamente en vós
EVANXEO
Lc
2, 22-40 (longo)
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
O
neno medraba, cheo de sabedoría
Cando
chegou o tempo da purificación, conforme a Lei de Moisés, levaron
Xesús a
Xerusalén,
para llo presentaren ó Señor (pois así está escrito na Lei do
Señor: Todo
varón
primoxénito consagraredes ó Señor), e tamén para faceren unha
ofrenda ,
conforme se
di na Lei do Señor: Un par de rulas ou dous pombiños.
Vivía nese
tempo en Xerusalén un home xusto e piadoso, chamado Simeón, que
agardaba a
restauración de Israel. O Espírito Santo, que estaba con el,
tíñalle
prometido
que non había morrer sen ve-lo Unxido do Señor.
Movido polo
Espírito, foi ó templo, e, cando entraban os pais do neno Xesús
para
cumpriren o
mandado pola Lei do Señor, el, colléndoo nos brazos, louvou a Deus
dicindo:
-Agora
podes, Señor, segundo a túa promesa,
despedir en
paz o teu servo,
porque xa
os meus ollos viron o teu Salvador,
o que
preparaches para tódolos pobos:
luz de
revelación para os xentís
e gloria do
teu pobo Israel.
O pai e
maila nai do neno ficaron abraiados polo que tal dicía do neno.
Bendiciunos
Simeón e díxolle a María, a nai:
-Mira, este
está disposto para caída ou soerguemento de moitos en Israel, para
ser
bandeira de
discusión; e a ti mesma unha espada hache atravesa-la alma: así
ficarán
descubertas
as cavilacións de moitos corazóns.
Había
tamén unha profetisa moi vella chamada Ana, filla de Penuel, da
tribo de Axer,
que vivira
sete anos co seu marido desde que casara, e logo como viúva ata os
oitenta
e catro.
Non se apartaba do templo nin de noite nin de día, servindo a Deus
con xexún e
oracións.
Presen-tándose naquel intre no templo, glorificaba a Deus e falaba
do neno
a tódolos
que esperaban a redención de Xerusalén.
Cando
remataron todo o ordenado pola Lei do Señor, volveron para Galilea,
á vila de
Nazaret. O
neno ía medrando lanzal, forte e intelixente; e a gracia de Deus
estaba con
el.
Ou
máis breve: Lc 2, 22. 39-40
Cando
chegou o tempo da purificación, conforme a Lei de Moisés, levaron
Xesús a
Xerusalén,
para llo presentaren ó Señor
Cando
remataron todo o ordenado pola Lei do Señor, volveron para Galilea,
á vila de
Nazaret. O
neno ía medrando lanzal, forte e intelixente; e a gracia de Deus
estaba con
el.
L/ Palabra do Señor T/ Loámoste, Cristo
GOCEMOS DO NOSO SER FAMILIA DESDE O
AGARIMO E A TENRURA DUNHA IGREXA QUE QUERE SER NAI E NON MADRASTA
ESCOITA
ACTIVA
O
nacemento de Xesús que celebrabamos hai uns día lémbranos a tod@s cales son as
nosas raíces e a nosa identidade. Non nacemos por xeración espontánea nin por
arte de maxia, senón que nacemos no seo dunha familia, e somos froito do amor.
Non do amor pulsión e instinto, senón do amor tenrura, agarimo e xenerosidade;
o amor do que Xesús nos deu testemuño desde a súa familia de Nazaret.
Cando por
fin a Igrexa está decidida, máis alá das presión e atrancos dos grupos máis
conservadores, a ser verdadeiramente nai; non ao xeito dunha formulación
teolóxica, senón desde a súa capacidade para abrir as portas e acoller,
escoitar e acubillar, celebremos con gozo a alegría do evanxeo que nos di que,
máis alá das diferenzas físicas, o que fai familia é a capacidade de querer e
camiñar xunt@s.
Que a celebración que agora comezamos sexa unha verdadeira
experiencia de agradecemento e oración compartida a quen quixo ser familia
nacendo coma un de nós.
CORAZÓN
MISERICORDIOSO
· Porque non
sempre somos capaces de valorar o esforzo dos que comparten con nós ser
familia, SEÑOR, TERMA SEMPRE DE NÓS.
· Porque ás
veces esquecemos que a familia non é unha pensión, senón un encontro de cariño,
respecto e xenerosidade, CRISTO, TERMA SEMPRE DE NÓS.
· Porque nos
falta colaboración nas familias e nos sobra tempo perdido en causas e cousas
menos importantes, SEÑOR, TERMA SEMPRE DE NÓS.
PALABRA
ENRAIZADA
Máis alá das tradicións e costumes, a Palabra de Deus volve
invitarnos hoxe a facer un esforzo de interiorización, a mirar cara dentro de
cada un de nós para ver cales son as actitudes que nós aportamos ao
desenvolvemento cotián das nosas familias. Cando utilizamos esta palabra
rapidamente deixamos de pensar en abstracto para facelo desde a concreción da
nosa propia experiencia. Tod@s nós temos nacido no seo dunha familia, e tod@s
nós tamén temos vivido nela situacións múltiples para o bo e para o malo, o que
fai que as actitudes que a Palabra de Deus nos presenta hoxe ao referirse á
familia, constitúan unha invitación a revisar se cada un de nós fai o esforzo
de vivilas poñéndoas en practica na relación cotiá das nosas familias.
- Honrar desde a
misericordia e a bondade. Inda que agora a moitos lles parece que a familia
pasou de moda, e que cadaquén ten que buscarse a vida sen ningún tipo de
compromiso, a Palabra de Deus, e con ela a proposta de familia á que se nos
invita a vivir aos cristiáns é a que camiña construíndose na honradez, non nos
papeis nin nas aparencias. Honrar esixe valorar, recoñecer, prezar e non facer
diferenzas entre os que a compoñen. E a honradez ha ir unida a outras dúas actitudes
que nos temos que esforzar por poñer en práctica: a misericordia e a bondade.
Porque a familia ten que ser unha experiencia de comuñón, de escoita e de
dispoñibilidade a comprender e perdoar, e iso só é capaz de entendelo non quen
coida que a familia é unha pensión na que se come e durme sen ningún tipo de
compromiso por parte de tódolos seus membros; senón quen, coma cristiáns que
somos, a vive desde a tarefa de facer dela unha experiencia de xenerosidade
solidaria na que tod@s nos sentimos enriquecidos dando o mellor de cada un. Por
iso, xunto coa misericordia, estamos chamad@s a facer da nosa relación familiar
unha experiencia de comportamento ético, na que a bondade se converte en
guieiro sobre a que se van estreitando as relacións entre uns e outros.
- Respectar, desde a
humildade e a sinxeleza. Xunto coa honradez, a familia tamén ten que ir
crecendo nunha relación de respecto de uns para cos outros. Un respecto que non
se basea en quedar ben externamente, senón que se vai construíndo nunhas
relacións onde ninguén se cre con capacidade de impoñer unilateralmente aos
demais o que pensa e decide; ao contrario, o respecto vaise vivindo sabendo escoitarnos uns aos
outros con humildade e sinxeleza. Porque nas familias non hai que establecer
xerarquías de importancia e imposición. Pluralidade e respecto, é verdade que
non son doadas de vivir, pero esta é a tarefa que nos corresponde a cada un de
nós para que non fagamos das familias exércitos de imposición e obediencia
cega, no canto de berces de diálogo e igualdade.
- Perseverar desde a
tolerancia e o perdón. Esta tarefa non é flor de un día, senón un esforzo
continuo de paciencia -que non submisión indiferente- e perseveranza, para ir
pouco a pouco estreitando lazos, crecendo en diálogo e poñendo en práctica a
tolerancia e o perdón. Si, o perdón. Porque nas familias moitas veces damos por
suposto o que non é. Por iso necesitamos aprender a pedirnos perdón cando
ferimos, a escoitarnos cando alguén ten algo que manifestar e a tolerarnos sen
necesidade de impoñer un único criterio para tod@s, como se a uniformidade fose
solución aos problemas cando estes chegan. Non é doado, si, pero se non
afrontamos as relacións familiares desde estas actitudes, corremos o risco de
educar no resquemor e na despreocupación
cando aqueles que nunca son escoitados e aos que só se lle impoñen cargas, se
vexan libres do ollo familiar que todo o pretende ver.
Nesta proposta que nos presenta hoxe a Palabra de Deus, que
como vemos está baseada no amor e no cariño, é desde onde temos que ir facendo
das nosas familias berces onde sentirnos chamados a mecer e ser acunados. E
para isto no hai que facer da familia campo de batalla, pois isto só leva a que
compartamos teito, pero non capacidade de diálogo en liberdade.
FRATERNIDADE
ORANTE
Recemos xunt@s por tódalas familias, por tódalas maneiras de
ser e sentirnos familia, tendo hoxe especialmente presentes as nosas familias.
E digamos convencid@s:
QUE AS NOSAS FAMILIAS
SEXAN BERCES DE ENCONTRO, RESPECTO E AMOR
* Para que aprendamos
a ser unha Igrexa que se sente familia e crece desde a escoita, o respecto e o
diálogo entre cantos nos sentimos parte dela, OREMOS.
QUE AS NOSAS FAMILIAS
SEXAN BERCES DE ENCONTRO, RESPECTO E AMOR
* Para que nos
esforcemos nas nosas familias por crear espazos de respecto, diálogo e escoita,
sen caer na falsa obediencia de quen di si, pero sente todo o contrario,
OREMOS.
QUE AS NOSAS FAMILIAS
SEXAN BERCES DE ENCONTRO, RESPECTO E AMOR
* Para que cada
un de nós venza a tentación de entender a familia como un encontro no que só
recibimos, pero sen poñer nada da nosa parte para enriquecela en experiencias
de sinxeleza, igualdade e cariño, OREMOS.
QUE AS NOSAS FAMILIAS
SEXAN BERCES DE ENCONTRO, RESPECTO E AMOR
Grazas, Señor, por lembrarnos unha vez máis que a familia
debe ser sempre unha experiencia de ledicia evanxélica onde nos queiramos,
escoitemos e axudemos. P.X.N.S. Amén.
MIRADA
ESPERANZADA
Chegue aos nosos oídos, aos nosos corazóns, Señor, a alegría
do Evanxeo.
Que ninguén na comunidade eclesial poida desentenderse,
Señor,
da misión de ser familias alegres.
Porque todos temos recibido de Ti a vocación ao amor.
Todos estamos chamados a ser testemuñas dun amor novo,
dunha
gran alegría,
que será o fermento dunha cultura renovada,
que pasa pola defensa
do amor e da vida
como bens básicos e comúns á humanidade.
Nesta festa da Sagrada Familia,
pidamos a graza de
experimentar
a alegría do evanxeo da familia
testemuñando esta alegría nos
fogares, na Igrexa e na sociedade,
de modo particular alí onde
as diversas
pobrezas materiais, sociais ou espirituais
precisan dun anuncio convincente de
esperanza e salvación.
(Da mensaxe dos Bispos españois para o día da Sagrada
Familia 2014)
CANTO GOZOSO
ENTRADA:
Amigos nas penas e na festa
LECTURAS:
OFERTORIO:
COMUÑÓN:
POWER POINTS
Comentarios
Publicar un comentario