Ti es sacerdote para sempre conforme ao rito de Melquisedec - Salmo 109

Corpus Christi - ciclo C

SECUENCIA

 Lauda, Sion, Salvatorem

Loemos o Salvador,

o noso guía e pastor,

cun cantar afervoado.

Loémolo xenerosos,

pois don tan marabilloso

nunca o daremos loado.

A razón de tal loanza,

o pan vivo no que alcanza

o pobo gozosa vida.

Aos doce en leda irmandade

fora entregado en verdade

na cea de despedida.

Ampla e sonora cantiga:

que fale a alma e bendiga

con indicible ledicia.

Hoxe é a recordación

da primeira institución

desta mesa sen malicia.

Na mesa do novo Rei,

nova Pascua, nova lei,

o tempo vello termina.

O novo vence ó que é vello,

a verdade ó seu espello,

e a luz a noite ilumina.

Cristo mándanos facer

na súa memoria e querer

o que na Cea el fixera.

Seguindo no seu camiño

consagramos pan e viño

cal hostia de amor sincera.

Dogma para o pobo cristián:

en carne tórnase o pan

e o viño faise sangue.

A fe confirme animosa

o que a razón pretensiosa

non entende nin abrangue.

Baixo unha humilde aparencia

de signos, late a presenza

de cousas marabillosas.

Mantenza a carne, e bebida

o sangue, Cristo todo vida

en cada parte gozosa.

Quen o come, toma enteiro

o seu corpo sobranceiro

non diviso nin rompido.

Come un e comen mil,

tanto este coma aquel,

e non se dá consumido.

Os bos e os malos o comen,

con dispar sorte o consomen:

lance de vida ou de morte.

Morte ó malo, vida ó bo,

única mesa de unión

pero moi distinta sorte.

Partido xa o sacramento,

non dubides, olla atento

que tanto encerra o fragmento

coma todo o corpo enteiro.

Non hai no fondo fisura,

só o signo se fractura,

nin o amor nin a feitura

revé do que é verdadeiro.

O pan dos anxos foi feito

de camiñantes proveito;

pan para os fillos é feito,

que non para darlle ós cans.

En símbolos persignado:

con Isaac inmolado,

año pascual ofrendado,

para os antergos maná.

Bo pastor, pan sobranceiro,

pan para o pobo esmoleiro,

mantennos e sé o guieiro

que nos conduza certeiro

ata as fontelas da vida.

Ti, Señor de canto hai,

que termas de nós, mortais,

fainos os teus comensais

coas multitudes triunfais

na mesa en ti compartida. Amén.