Oración do sacerdote

Con agarimo, para os sacerdotes que se achegan a este blogue:

 É un texto medieval. Atopouse en Salzburgo. O autor: un amanuense. 

Divulgouno mosén Jordi Sans Vila, formador do Seminario de Barcelona, 

que o viu escrito na parede dun mosteiro alemán. 

Recollido por Javier Chento nesta web: somos.vicencianos.org

ORACIÓN DO SACERDOTE

Un sacerdote debe ser moi grande

é, á vez, moi pequeno;

de espírito nobre, coma se levase sangue real

e sinxelo coma un labrego.

Heroe, por triunfar de si mesmo,

e home que sabe sufrir;

fonte inesgotable de santidade

e pecador  a quen Deus perdoou;

señor dos seus propios desexos,

e servidor dos débiles e vacilantes;

un que xamais se dobregou ante os poderosos

e se inclina, en tanto, ante os máis pequenos.

Dócil discípulo do seu Mestre,

e sempre disposto a servir.

Mendigo de mans suplicantes para os pobres

e mensaxeiro que distribúa os dons máis grandes a mans cheas.

Sempre animoso loitador no campo de batalla

e nai tenra á cabeceira do enfermo ou de quen sofre e chora.

Ancián pola prudencia do seu consello,

neno pola súa confianza nos demais,

amante do humilde e aspirante a todo o máis sublime.

O sacerdote:

Debe estar feito para a alegría,

alleo á envexa,transparente nos seus pensamentos.

Amigo da paz, sincero no seu dicir,

que coa súa vida nos mostre a Xesucristo.