Lecturas de Nadal - ciclo C

Disculpade que non puxera este ano as celebracións de Nadal, inda que xa as tedes do ano pasado, pero a gripe non perdoa e, como case sempre nestas datas, estiven bastante pachucha. Lembrade rebuscar sempre en anos anteriores por si xa está publicado algo aquí no blogue, ou na páxina web do mesmo nome (tedes a ligazón na columna da dereita). 

Déixovos coa débeda pagada:

           PREGÓN DO NADAL  - CICLO  C

Anunciámosvos, irmáns, unha Boa Nova,

unha grande ledicia para todo o pobo;

escoitádea co corazón gozoso.

Pasaron milleiros e milleiros de anos

   dende que, ó principio,

Deus creou o ceo e a terra e fixo

o  home e a muller á súa imaxe e semellanza;

e milleiros e milleiros de anos

dende que rematou o diluvio,

e o Altísimo fixo restablecer o arco iris,

signo de alianza e de paz.

No ano 752 da fundación de Roma;

no ano 42 do imperio de Octavio Augusto,

mentres sobre toda a terra reinaba a paz

na sexta idade do mundo,

hai 2012 anos,

en Belén de Xudá, vila humilde de Israel, 

ocupada entón polos romanos,

nun presebe, porque non tiñan sitio na pousada,

de María Virxe, esposa de Xosé,

da casa e familia de David,                          

naceu Xesús, Deus eterno,

Fillo do Eterno Pai e home verdadeiro

chamado Mesías e Cristo

que é o Salvador que os homes agardaban.

NADAL DO SEÑOR  -  MISA DO DÍA

Primeira Lectura            Is 52, 7-10

LECTURA DO LIBRO DO PROFETA ISAÍAS
Todos os pobos da terra percibirán a salvación do noso Deus

            Que fermosos son sobre os montes

os pés do mensaxeiro de boas novas,

que anuncia a fartura,

que proclama a felicidade,

que pregoa a salvación,

que di:

            Sión, o teu Deus reina!

            Un grito! Os teus vixías levantan a voz, berran xubilosos a un tempo:

            "Todos os ollos contemplarán a volta do Señor a Sión".

            Berrade a coro con xúbilo, ruínas de Xerusalén,

que o Señor consolou o seu pobo, redimiu Xerusalén.

            O Señor remangou o seu brazo santo aos ollos de todos os  pobos,

e todos os  confíns da terra viron a salvación do noso Deus.

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL              Sal 97, 1. 2-3ab. 3cd-4. 5-6

R/. (3c): Os confíns todos da terra percibiron a vitoria do noso Deus.

Cantade ao Señor un cántico novo,

pois fixo marabillas;

a súa destra deulle a vitoria,

o seu brazo santo.

O Señor dá a coñecer a súa vitoria,

revela a súa xustiza diante dos pobos.

Lembrou a súa misericordia e a súa fidelidade

coa casa de Israel.

Os confíns todos da terra percibiron

a vitoria do noso Deus.

Aclama ao Señor, terra enteira,

rompede a cantar e a tocar.

Tocade para o Señor a cítara,

a cítara e tamén o salterio;

con claríns e co son das trompetas

aclamade o Señor, noso rei.

Segunda Lectura            Heb 1, 1-6

LECTURA DA CARTA AOS HEBREOS
Deus falounos por medio do Fillo

            Irmáns:

            En moitas ocasións e de moitos xeitos veulles falando Deus en tempos pasados aos nosos devanceiros por medio dos profetas. Agora, neste período definitivo, falounos por medio do seu Fillo, a quen fixo herdeiro de todo, pois xa creara por medio del o mundo e as idades. El é reflexo da súa gloria e imaxe do seu ser, El sostén todas as cousas coa súa poderosa palabra e, despois de realizar a purificación dos pecados, sentouse á dereita da Maxestade nas alturas, facéndose tanto máis poderoso cós anxos, canto que herdou un título máis valioso có deles.

            Porque, a cal dos anxos lle dixo algunha vez: "Ti es o meu fillo, hoxe xereite eu"; ou tamén: "Eu serei para El un pai e El será para min un Fillo"?.

            E cando introduce de novo o seu Fillo primoxénito ao mundo celeste, di: "Adóreno todos os  anxos de Deus".

                        Palabra do Señor                                         R/. Grazas a Deus

ALELUIA

Se non se canta, pódese omitir.

Aleluia, aleluia.

Resplandeceu para nós un día de santificación:

vinde todos e adorade o Señor:

porque hoxe descendeu unha inmensa luz sobre a terra.

Aleluia.

Evanxeo  Xn 1, 1-18 (longo)

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN
O Verbo fíxose carne e habitou entre nós

            No principio existía a Palabra,

e a Palabra estaba onda Deus,

e a Palabra era Deus.

Ela estaba no principio onda Deus.

            Todo foi feito por ela,

e sen ela non se fixo

nada do que foi feito.

Nela estaba a vida,

e a vida era a luz dos homes;

a luz aluma na tebra,

e a tebra non a deu apagado.

            Houbo un home

mandado por Deus:

o seu nome era Xoán.

Este veu de testemuña

para dar testemuño da luz,

para que todos cresen por el.

            Non era el a luz,

senón que veu para dar testemuño da luz.

A Palabra era a verdadeira luz

que aluma a todo home

que vén a este mundo.

            Ela estaba no mundo,

e o mundo foi feito por ela,

pero o mundo non a recoñeceu.

Veu á súa propiedade,

e os seus non a acolleron.

            Pero a cantos a recibiron,

‑ aos que cren no seu nome ‑

deulles o poder

de seren fillos de Deus.

            Estes, non naceron do sangue,

nin da vontade da carne,

nin da vontade do home,

senón de Deus.

            E a Palabra fíxose carne,

e plantou entre nós a súa tenda,

e nós vimos a súa gloria,

gloria coma de Unixénito

que vén do Pai,

cheo de graza e de verdade.

            Xoán dá testemuño del,

exclamando:

Este évos de quen eu dixen:

"O que vén detrás miña,

pasa diante miña,

pois existía primeiro ca min".

            E da súa abundancia

recibimos todos nós

graza e máis graza.

Pois a Lei deuse

por medio de Moisés;

a graza e a verdade

realizáronse por Xesús Cristo.

            A Deus ninguén o viu;

o Unixénito, que está no seo do Pai,

foi quen nolo revelou.

                        Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo

Ou máis breve:  

Xn1-5. 9-14

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

            No principio existía a Palabra,

e a Palabra estaba onda Deus,

e a Palabra era Deus.

            Ela estaba no principio onda Deus.

Todo foi feito por ela,

e sen ela non se fixo

nada do que foi feito.

            Nela estaba a vida,

e a vida era a luz dos homes;

a luz aluma na tebra,

e a tebra non a deu apagado.

A Palabra era a verdadeira luz

que aluma a todo home

que vén a este mundo.

            Ela estaba no mundo,

e o mundo foi feito por ela,

pero o mundo non a recoñeceu.

Veu á súa propiedade,

e os seus non a acolleron.

            Pero a cantos a recibiron,

‑ aos que cren no seu nome ‑

deulles o poder

de seren fillos de Deus.

            Estes, non naceron do sangue,

nin da vontade da carne,

nin da vontade do home,

senón de Deus.

            E a Palabra fíxose carne,

e plantou entre nós a súa tenda,

e nós vimos a súa gloria,

gloria coma de Unixénito

que vén do Pai,

cheo de graza e de verdade.

                                   Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo

TAMÉN OS CRISTIÁNS CELEBRAMOS O NADAL. CICLO C

25 DECEMBRO 2012

TOMADO DE:remoldapalabra.blogsot.com

PÓRTICO

            O Nadal é festa entrañable e significativa, tanto a nivel de fe como de familia e sociedade.

Ofrecemos e escoitamos mensaxes preciosas, que veñen do ceo e xermolan no máis íntimo do corazón. Hai unha que resoa con forza entre todos: paz ás persoas de boa vontade, a cantos senten que Deus é amor. E cando Deus di paz, enténdese plenitude de felicidade e de vida. Porque Deus quere que os seus fillos e as súas fillas vivan felices.

            Pero non somos insensibles ao que está a pasar no noso redor. Mil1óns de irmáns e irmás, tamén fillos e fillas de Deus, non poden celebrar dignamente o nacemento do Fillo de Deus. Chamámolos pobres, pero son empobrecidos, marxinados, excluídos do banquete da creación. Deus non os exclúe, somos nós os que o facemos coas nosas actitudes e comportamentos.torque botarlle a culpa a Deus de algo que facemos nós?

            Que a celebración de hoxe nos leve a revisar actitudes e comportamentos, porque ao mellor, moitos deles, son os que impiden que os que están ao nosa lado sexan felices e tratados con dignidade.

PERDÓN

            * Podemos celebrar o Nadal cando desposuímos á maioría dos irmáns da súa dignidade e dos seus dereitos? Podemos celebrar o Nadal sen solidariedade?

                                    SEÑOR, QUE REVISEMOS A NOSA VIDA.

            * Caín e Abel, poderán celebrar algún día xuntos o Nada!? O sacerdote e o levita, uniranse algunha vez á opción do samaritano, esquecendo os seus templos?,

                                    CRISTO, QUE REVISEMOS A NOSA VIDA.

            * O pousadeiro de Belén abrirá as portas da súa pousada a todo o que chame? Os escribáns deixarán por un momento as súas escrituras para buscar ao Mesías entre os pobres?,

                                    SEÑOR, QUE REVISEMOS A NOSA VIDA.

REMUÍÑO

            OUTRO MUNDO É POSIBLE?: DEUS AMA TODO E A TODOS NESTE MUNDO!

            * Preguntámonos moitas veces sobre a posibilidade de cambiar este mundo. Soñamos con outro mundo no que a pobreza sexa erradicada, no que a inxustiza sexa cousa do pasado, no que a crueldade soe a unha perversa alucinación. Non será posible a fraternidade? Non chegaremos a recoñecer a sagrada dignidade da máis insignificante das persoas? Non chegará a prevalecer a palabra sobre o ruído das armas?

            * Tamén Deus preguntaba. Terei que destruír este mundo pervertido e pensar noutro novo?

Haberá algún defecto de orixe na miña obra? Por que se corrompeu toda carne? Novos diluvios e castigos? Enviarei novos reis e profetas? Quizais algún dos meus anxos máis próximos?

            * E Deus atopou a resposta no seu corazón. Si, outro mundo é posible. O mundo non será destruído, senón anovado. Poñerei en xogo toda a inventiva e a forza do meu amor misericordioso. Non será a base de castigos, senón de bendicións. Non con diluvios de auga ou lume, senón de graza e espírito. E hoxe resoa a decisión divina: Naceunos un neno, déusenos un fillo. E o seu nome será Emmanuel. Naceunos un Deus Salvador. Deus veu salvamos. Pero non nos salvará desde fóra, senón desde dentro, uníndose substancialmente á persoa e curándoa desde a súa raíz. Deus fíxose persoa para que a persoa se faga Deus. Misterio do amor máis grande.

            * Entón, se Deus está connosco e en nós, xa non hai lugar para a desesperanza ou o pesimismo.

Os máis grandes soños e os mellores ideais son posibles. Toda persoa, o mundo enteiro, recibirá unha sobredose de espírito, unha inmensa capacidade de anovación e transformación.

            * Entón, se Deus uniuse a nós, todos estamos chamados a vivir en Deus e para Deus, comprometidos a facer deste mundo unha realidade humano - divina, un bosquexo do Reino de Deus.

A FRATERNIDADE SERÁ POSIBLE? DEPENDE DE NÓS. PARA QUE SENÓN A PALABRA SE FIXO CARNE?

            * As armas non só non se enterran, senón que se multiplican e perfeccionan. A pomba da paz non deixa de recibir feridas. A mentira e o erro desfiguran ou afogan a verdade, a inxustiza e a cobiza desertizan a vida. Será posible un mundo limpo e solidario? Prevalecerá a palabra sobre o fragor belicoso? Resplandecerá a verdade sobre o erro e a mentira? A solidariedade impoñerase sobre o egoísmo?

            * Desde que Deus creou po la palabra, e desde que a Palabra se achegou a nós, sabemos que a palabra é máis forte. Pola palabra a persoa humanízase, relaciónase e medra. A palabra humana pode vencer a incomprensión e a rivalidade. Falando enténdese a xente,. Falando encaríñanse as persoas. Aínda que, por desgraza, non sempre é así.

            * A Palabra fíxose carne. Misterio da Encarnación: humildade e refugallo, proximidade e empatía, fraternidade e salvación. A Palabra vén en axuda das palabras. A Palabra divina fíxose persoa. Será para as persoas luz e vitoria. Ensinaranos os camiños da liberdade e da vida. Ensinaranos a infinita realidade do Pai e a gozosa verdade da nosa felicidade.

            * Se acollemos a Palabra - Amor e nos deixamos amar, seremos revestidos da forza do alto. E aprenderemos o amor, un tema que abarca moitos capítulos, como a comprensión, a compaixón, a tenrura, o servizo, a xenerosidade, o perdón, a amizade, a familia, a comuñón, a entrega.

            * Un acto de fe: cremo s na Palabra encarnada e liberadora

            * Unha acción de grazas: grazas, Verbo de Deus, por vir ata nós

            * Un compromiso: escoitaremos a Palabra e gardarémola no corazón

ORACIÓN DA COMUNIDADE

            Poñámonos na disposición de dicir si a Deus cos nosos labios e o noso corazón. E digamos xuntos: Amén.

            * Que a proclamación cos nos nosos labios de que Deus se fixo home, nos leve a cantos somos 19rexa de Xesús a loitar e esforzamos en vivir coma Xesús. Oremos. Amén.

            * Que o que non atopou casa ao nacer, atope casa no noso corazón. Oremos. Amén.

            * Que Deus, que se fixo pobre para enriquecemos, nos capacite para compartir bens e talentos cos pobres. Oremos. Amén.

            * Que o Deus empequenecido nos faga medrar en humildade e servizo. Oremos. Amén.

            * Que o Deus connosco nos converta en mans amigas, abertas, sinceras e solidarias para os irmáns e irmás. Oremos. Amen.

            Pai, que o nacemento de Xesús nos faga máis humanos e máis irmáns. Amén.

REFLEXIÓN

Faláronnos dun Reino estraño ...

e do camiño.

Estraño quere dicir feliz,

e camiño non significa descanso.

E non hai que facerse ilusións

buscando o paraíso

nalgún recuncho da terra ...

porque aquí non hai máis que camiño.

Benaventurados

os que queren camiñar!

Que o sol do mediodía

que abrasa a pel

non vos faga deterse…

Que non se espanten

da fame e da sede ...

cando o camiño pase

lonxe das fontes e dos aplausos.

Felices os que saiban dar a man,

e o vestido e a comida ...

e o que faga falla

para que ninguén estea só.

E non hai que facerse ilusións de non cansar ...

Porque ninguén dixo nunca

que o camiño sexa doado.

PANXOLIÑAS:  

Panxoliñas

POWER POINTS

Canto de Nadal

A estrela do Nadal

Nadal