Debuxos da Historia do Nacemento de Xesús

23.12.12

Debuxos da Historia do Nacemento de Xesús

Inda que xa tedes outros moi completos do ano pasado
Debuxos-da-historia-do-nadal

ou do anterior Historia-do-nadal-para-nenos

déixovos os que atopei para este ano:

No tempo do emperador romano, César Augusto, ditouse unha nova lei.

El gobernaba sobre moitos países e quería saber cantos habitantes

había no seu imperio, para que pagasen impostos. Mandou que todos

se rexistrasen no pobo de onde eran os seus pais e os seus avós.

Xosé e María tiveron que ir a Belén. Foi unha viaxe moi longa.

A aldea de Belén quedaba a 125 quilómetros de Nazaret. Nese tempo non había

trens nin autobuses nin avións. Todos os viaxeiros ían a pé ou montados en burros.

Tamén Xosé e María. Uns meses antes, María recibira a visita dun anxo, Gabriel,

que lle dixo que tería un neno moi especial para Deus,

e por iso, na viaxe, María estaba a punto de dar a luz.

O camiño cara a Belén baixaba das montañas ata o río,
e subía outra vez polos outeiros. Como todos tiñan que ir ás cidades
dos seus pais e avós, os camiños estaban cheos de viaxeiros.
Xa podemos imaxinar canto po levantaban todos ao camiñar!

Despois de moitos días de viaxe, Xosé e María chegaron a Belén.

Xosé estaba moi ansioso de atopar un bo hotel para que María
puidese descansar. En calquera momento podería nacer o neno!

Xosé foi de hotel en hotel, pero en cada lugar déronlle a mesma resposta:
“Non hai sitio!” María estaba moi cansa e xa non podía camiñar.

Finalmente tiveron que hospedarse nun cortello.
Vivirían xunto cos animais durante a estadía en Belén.
E alí, entre as vacas e os burros, naceu o Neno Xesús.

Con todo agarimo María envolveuno en cueiros e...
deitouno nun fermoso berce? Non!
Seguramente tiñan un berce na casa,
pero en Belén só houbo un pesebre para Xesús.

A súa primeira cama foi o lugar de onde comen palla os animais.

Esa noite Deus publicou a gran noticia! Como neses tempos non había radio
nin televisión, Deus enviou anxos para dar a boa nova. A escura e fría noite
iluminouse e os anxos contaron a noticia aos únicos que estaban espertos:
uns pastores que coidaban o seu rabaño!

“Gloria a Deus nas alturas, e na terra paz, boa vontade para cos homes!”
cantou o coro de anxos que Deus enviou do ceo.
Un anxo falou aos asustados pastores:
“Non temades, porque vos dou boas noticias. Na cidade de David, naceu un Salvador. Atoparéivolo envolto en cueiros e deitado nun pesebre.”

Os pastores apenas podían crer o que acababan de escoitar.

Por fin, Deus enviara ao Salvador!

“Imos a Belén a ver o que sucedeu! “-dixeron os pastores-. “Imos!”

Eles coñecían os cortellos de Belén, e rapidamente atoparon a Xesús.

Na quietude da noite ofreceron a súa adoración ao Neno Rei que nacera.

Esa mesma noite, Deus puxo no ceo unha nova e brillante estrela.
No afastado Oriente uns magos, ou homes sabios, observárona.

“Debe de nacer un rei! -exclamaron-. Imos para adoralo!”

Viaxaron moitos días ata chegar onde estaba Xesús.
Seguramente se sentían felices por ver a estrela que os ía guiando polo camiño.

Un día a estrela detívose sobre unha casa.
Os magos tocaron a porta e preguntaron polo rei que nacera.
E cando viron a Xesús ofrecéronlle a súa adoración e os seus presentes:
ouro, incenso, e mirra.