Reflexións sobre a folga xeral

Coma sempre nestes casos o mellor é remitirse ós que saben do que pasa, así que busquei no blogue da JOC:

A Irmandade Obreira de Acción Católica (HOAC) e a Mocidade Obreira Cristiá (JOC) queremos, desde o noso ser Igrexa e a nosa misión evanxelizadora no mundo obreiro e do traballo, ofrecer unha reflexión ante este feito. Cremos que, aínda sendo lexítimo o Goberno e a representación parlamentaria actual xurdida das urnas e, por tanto, as decisións que no devandito parlamento acórdense, a sociedade civil pode manifestar e orientar, desde a súa opinión e acción pacífica, as medidas que o poder lexislativo e executivo leven a cabo. Especialmente cando moitas delas non foron froito da negociación e o consenso entre os distintos axentes sociais, nun momento no que a realidade socioeconómica e as cifras de desemprego demandan políticas e reformas estruturais.

Neste sentido, a HOAC e a JOC fixemos pública o pasado 16 de febreiro a nosa valoración da reforma laboral. Parécenos inxusta e rechazable, porque constitúe un duro golpe ao dereito laboral e aos dereitos das persoas e familias traballadoras. Os recortes en dereitos laborais e sociais que se están impondo son inxustos e completamente inxustificados. Estas decisións afectan o conxunto da sociedade pero, de maneira máis lesiva, aos sectores máis débiles e empobrecidos do mundo do traballo.

Consideramos que esta reforma, como outras anteriores, parte dunha mal formulación: pretende someter os dereitos dos traballadores e traballadoras ás esixencias da economía, cando o xusto e o humano é o contrario, ordenar o funcionamento da economía desde os dereitos das persoas traballadoras (cf. Xoán Paulo II, "Laborem Exercens", 17; Concilio Vaticano II, "Gaudium et spes", 67). Noutras palabras, como nos lembra o catecismo da Igrexa (2425): "A regulación da economía unicamente pola lei de mercado quebranta a xustiza social, porque «existen numerosas necesidades humanas que non poden ser satisfeitas polo mercado» (CA 34). É preciso promover unha regulación razoable do mercado e das iniciativas económicas, segundo unha xusta xerarquía de valores e con vistas ao ben común."

Como sempre que se produce unha convocatoria de folga, lembramos que "A doutrina social recoñece a lexitimidade da folga «cando constitúe un recurso inevitable, se non necesario para obter un beneficio proporcionado », despois de constatar a ineficacia de todas as demais modalidades para superar os conflitos. A folga, unha das conquistas máis custosas do movemento sindical, pódese definir como o rexeitamento colectivo e concertado, por parte dos traballadores, a seguir desenvolvendo as súas actividades, co fin de obter, por medio da presión así realizada sobre os patróns, sobre o Estado e sobre a opinión pública, melloras nas súas condicións de traballo e na súa situación social. Tamén a folga, aínda cando apareza « como unha especie de ultimato », debe ser sempre un método pacífico de reivindicación e de loita polos propios dereitos; resulta « moralmente inaceptable cando vai acompañada de violencias ou tamén cando leva a cabo en función de obxectivos non directamente vinculados coas condicións do traballo ou contrarios ao ben común »" (Compendio da Doutrina Social da Igrexa, 304).

Entendemos que a convocatoria da folga xeral está justificada en defensa dos dereitos das persoas e familias traballadoras, e é expresión das lexítimas funcións sociais que corresponden aos sindicatos.

Máis aló da diversidade de opinións que poida existir sobre a convocatoria desta folga xeral, preocúpanos a maneira en que algúns sectores sociais e políticos pretenden deslegitimar a acción dos sindicatos. Neste sentido queremos manifestar o seguinte:

1º.- O obxectivo que expoñen os sindicatos coa convocatoria da Folga Xeral é lexítimo, e, ademais, está expresamente recoñecido pola Constitución Española como un dereito fundamental da cidadanía (art. 28).

2º.- O devandito obxectivo tamén xusto: sempre é xusto reclamar diálogo social, negociación e procura de acordos para calquera decisión política, moito máis se afecta a dereitos fundamentais das persoas, como ocorre coa reforma laboral.

3º.- O recurso á folga, que debe exercerse con prudencia, responsabilidade e de forma pacífica, forma parte da normalidade dun sistema democrático. Isto supón, por parte dos sindicatos e dos traballadores desenvolver comportamentos pacíficos, así como por parte dos empresarios, non coaccionando estes a os seus traballadores por participar na folga nin tomando represalias, en ningún momento, contra eles. É preciso, tamén, unha actitude non violenta dos medios de comunicación social aténdose a criterios de obxectividade, xustiza e verdade; a manipulación informativa é unha agresión violenta que habemos de rexeitar.

4º.- Consideramos que os sindicatos necesitan mellorar o seu funcionamento e acción, especialmente na organización e defensa dos sectores máis empobrecidos e vulnerables. Pero tamén recoñecemos que desempeñan de feito un papel fundamental na defensa da dignidade das persoas, co que realizan unha función social esencial (tal como recoñece o art. 7 da Constitución Española). Como parte da Igrexa no mundo obreiro e do traballo queremos lembrar, ademais, que a Doutrina Social da Igrexa considera aos sindicatos un ben social: "son un elemento indispensable da vida social (...) son un expoñente da loita pola xustiza social, polos xustos dereitos dos homes do traballo (...) un factor construtivo de orde social e de solidariedade" ("Laborem exercens", 20). Por iso, "as organizacións sindicais teñen o deber de influír no poder público, en orde a sensibilizalo debidamente sobre os problemas laborais e a comprometelo a favorecer a realización dos dereitos dos traballadores" (Compendio da Doutrina Social da Igrexa, 307). Desde esta perspectiva, Benedito XVI insistiu recentemente en que na actual situación, cando se están pondo en perigo dereitos fundamentais das persoas e a solidariedade social, os sindicatos son máis necesarios que nunca (cf. "Caritas in veritate", 25).

Madrid, 23 de marzo de 2012

http://www.joc.es/web/