Mentres Moisés levantaba a man, vencía Israel - Ex 17, 8-13

Domingo 29 do Tpo.Ordinario - ciclo C

QUE A NOSA FE ANHELE A TÚA SALVACIÓN

Señor, que a nosa fe anhele a túa salvación!

Cuantos irmáns nosos abren os ollos

en busca da felicidade e atópase sen horizonte:

porque a fame pecha todos os horizontes,

porque a incultura pecha todos os horizontes,

porque a soidade e o desamor pechan todos os horizontes,?

e porque sen Deus non hai horizonte posible.

Señor, que a nosa caridade procree a salvación!

Señor, ensínanos a non amarnos a nós mesmos,

a non contentarnos con amar aos nosos,

con amar aos que nos aman.

Señor, ensínanos a pensar tamén nos demais,

a amar aos que non son amados.

Señor, que nos desbasta como propio a dor do amigo.

Señor, que a nosa misión sexa facer dos homes fillos de Deus!

Hai persoas e familias,

que, lonxe e preto de nós,

morren de fame, de soidade e de tristeza.

E ninguén merece morrer de fame,

ninguén merece morrer de frío,

ninguén merece sufrir por causa do noso egoísmo.

Señor, que a nosa fe se traduza en obras de salvación

Que se faga realidade o pan que compartimos na Eucaristía,

ese pan que se parte e repártese.

Non permitas, Señor, que sexamos felices a soas.

Axúdanos a transformar, con amor e con tenrura,

este mundo que esquece aos máis necesitados,

nun mundo de irmáns.

PAI, MÓSTRANOS A XESÚS,

ese Jesús que ten rostro de irmán necesitado e pobre!

PAI, MÓSTRANOS A XESÚS,

para que a nosa fe tradúzase en obras de salvación!

PAI, MÓSTRANOS A XESÚS,

e ten compaixón de nós que somos pecadores!

Isidro Lozano