A oración do humilde traspasará as nubes - Eclo 35, 15b-17. 20-22a

Domingo 30 do Tpo. Ordinario - ciclo C

OH DEUS, TEN COMPAIXÓN...

Oh Deus, ten compaixón deste pecador!

Señor, eu son un pecador que acode, esta mañá,

coa mente chea de tristeza e o corazón frío,

a acollerse ao abrigo do teu amor misericordioso.

A diario experimento en min mesmo

o peso do meu propio pecado;

descúbroo no fondo do meu corazón,

e pálpoo nos meus feitos e nas miñas palabras.

Eu son o borrón e ti es o lapis corrector;

eu o erro e ti a goma de borrar.

Eu son o debuxo adormentado e ti es o Señor da vida;

eu o abecedario desordenado e ti a palabra salvadora.

Síntome unha liña torcida que ti endereitas co teu agarimo de Pai.

Oh Deus, ten compaixón deste pecador!

Sinto un máis neste pobo de pecadores

queridos inmensamente por ti,

porque somos tan débiles e pequenos,

como cridos e autosuficientes,

incapaces por nós mesmos de abrirnos ao amor e á verdade.

O peso da miña vida dobra os meus ombreiros e a miña historia,

para que lembre en todo momento que son barro,

arxila namorada de ti, o meu Deus en quen confío.

Que o teu perdón me cure,

que a túa palabra me reanime,

que o teu Espírito me renove,

que o teu amor me recupere

para unha vida limpa e solidaria.

Acólleme, Señor, no reino do teu misericordia

porque son un pecador.

E como o publicano do evanxeo,

desde a insensatez das miñas incoherencias,

eu se, Señor, que ti escoitas o meu berro:

Oh Deus, ten compaixón de min que son un pecador!

Isidro Lozano