Ficha e Lectio - Domingo 25 Ord C
FICHA ADAPTADA DE : http://elrincondelasmelli.blogspot.com/
LECTIO DIVINA :
Lucas é o evanxelista que máis insiste nos efectos negativos do apego ás riquezas, polo risco que teñen de converterse en auténticos "deuses", que terminan por suplantar a Deus e ao evanxeo. Esta foi unha das máis dolorosas experiencias da Igrexa primitiva e ségueo sendo até os nosos días. A diferenza das parábolas da misericordia (Lc 15), dirixidas aos letrados e aos fariseos que murmuraban del, Xesús dirixe esta parábola aos seus discípulos, aos que estean dispostos aceptar a súa palabra e a seguirlle.
Teoricamente xa entendemos a radical incompatibilidade que denuncia Xesús, cando nos di: «Non podedes servir a Deus e ao diñeiro». Sabemos que un non pode, ao mesmo tempo, vivir escravo do seu benestar económico e escoitar sinceramente as esixencias dun Deus que é Pai predilecto dos máis pobres e chámanos a estar preto dos máis necesitados.
O administrador da parábola servía ao diñeiro. E facíao moi ben: facía todo o que fan os servidores do diñeiro. Servir ao diñeiro adoita ir acompañado dunha aparente seguridade, pero tamén dunha inquietude permanente, dun usar ás persoas como instrumento, dun destruír a natureza, dun empregar a mentira como medio normal de relación, dun ver ao ser humano só como competidor, consumidor ou produtor, dunha competitividade ilimitada que afunde máis aos débiles, dun esperar xeneralizado nas múltiples lotarías como a única salvación e dun valorar as cousas máis que as persoas. Pero o discípulo serve a Deus. E iso implica actuar dunha forma absolutamente distinta; significa ter outros obxectivos na vida, outros intereses. E non é posible mesturar aos dous amos, non se pode buscar ser rico por unha banda e servidor de Deus por outro.
O discípulo ten que ser escrupuloso con non caer na idolatría do diñeiro. Ten que valorar a serenidade que lle dá a súa fe, estar sempre disposto a servir, amar a vida e a natureza, evitar calquera malgasto sabendo que realmente o pagan os que menos teñen, defender o valor do home sen fixarse na súa conta corrente, ver no outro ao irmán co que debe compartir o seu pan e a súa esperanza.
Xesús convídanos a preguntarnos: "Nós, que facemos co diñeiro?" Para os que son como aquel administrador, o diñeiro serve para vivir ben, para ter moitas cousas: serve para satisfacer o egoísmo persoal e asegurarse o propio benestar, e os demais que se arranxen como poidan. En cambio para un seguidor de Xesús o diñeiro ten que servir para dedicalo á causa de Deus, a aquilo que lle interesa a Deus. E sabémolo moi ben, o que lle interesa a Deus: que todo o mundo teña o necesario, que os pobres poidan saír da súa pobreza, que ninguén quede marxinado da sociedade, que ninguén senta infeliz por non poder saír adiante na vida. Servir a Deus significa ter os mesmos intereses que Xesús tiña, os intereses que nos mostra en cada páxina do Evanxeo.
VER TAMÉN :
En varios idiomas (o 5º é o galego) : http://eclesalia.wordpress.com/2013/09/18/pagola-lucas-16-1-13/
Comentarios
Publicar un comentario