Lecturas Festividade Santiago Apóstolo
ANTIAGO, APÓSTOLO
PATRÓN DE
GALICIA E DE ESPAÑA
Solemnidade
Primeira Lectura Feit 4,
33. 5, 12. 27b-33; 12, 1b.
LECTURA DO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS
O rei Herodes fixo decapitar a Santiago
Naqueles días, os
apóstolos, con gran poder, daban testemuño da resurrección do Señor Xesús, e
facían moitos sinais e prodixios entre o pobo.
Levados á presenza do
Sanedrín, o xefe dos sacerdotes interrogounos:
- Expresamente vos
mandamos que non ensinásedes nese nome, e vós enchestes Xerusalén coa súa doutrina.
Vós queredes botar sobre nosoutros o sangue dese home.
E Pedro e os apóstolos
responderon:
- Cómpre obedecer a
Deus antes que aos homes. O Deus de nosos pais resucitou a Xesús, a quen vós
matastes colgándoo dun madeiro; pois a este enxalzouno Deus coa súa dereita,
facéndoo Xefe e Salvador, a fin de lle outorgar a Israel a conversión e o
perdón dos pecados. E nós somos testemuñas destas cousas e tamén o Espírito
Santo, que Deus dá aos que o obedecen.
Ó sentiren isto
rabiaban de carraxe e queríanos matar, e o rei Herodes mandou decapitar a
Santiago, o irmán de Xoán.
Palabra
do Señor R/.
Grazas a Deus
SALMO RESPONSORIAL Sal 66, 2-3.
5. 7-8
R/. (4): Lóente os pobos, oh
Deus, lóente todos os pobos.
Deus teña piedade de nós e nos bendiga,
faga brillar o seu rostro sobre nós;
Que se coñeza na terra o teu camiño,
en todas as nacións a túa salvación.
Alégrense e canten as nacións,
porque xulgas os pobos rectamente
e na terra gobernas as nacións.
A terra deu o seu froito;
que nos bendiga Deus, o noso Deus;
que nos bendiga Deus e que o teman
os confíns todos do mundo.
Segunda Lectura 2 Cor 4,
7-15
LECTURA DA SEGUNDA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS CORINTIOS
Sempre levamos no noso corpo a paixón de Cristo
Irmáns:
Levamos ese tesouro en
vasos de barro, para que tal prodixio de forza apareza como cousa de Deus, e
non nosa.
Aflíxennos por todas
partes, pero non nos abaten; andamos en apuros mais non desesperados;
perseguidos pero non abandonados; derrúbannos pero non nos rematan.
Por todas partes
levamos no noso corpo a morte de Xesús, para que a vida de Xesús se manifeste
tamén no noso corpo.
Pois a nós, que
estamos con vida, entrégannos decote á morte por causa de Xesús, para que tamén
a vida de Xesús se manifeste na nosa carne mortal. E así a morte actúa en nós,
e a vida en vós.
Mantendo, sen embargo,
o mesmo espírito de fe, segundo o que está escrito "creo e por iso
falo", tamén nós cremos e por iso falamos, sabedores de que Aquel que
resucitou a Xesús hanos resucitar tamén a nós con Xesús e hanos colocar
convosco onda El.
Todo isto acontece por
causa vosa, de modo que, ao estenderse a graza, se multiplique o número dos que
dean grazas para gloria de Deus.
Palabra
do Señor R/.
Grazas a Deus
ALELUIA
Se non se canta, pódese omitir
Aleluia, aleluia.
Astro brillante de España, Apóstolo Santiago,
o teu corpo descansa na paz;
a túa gloria pervive entre nós.
Aleluia.
Evanxeo Mt 20, 20-28
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO
O meu cáliz beberédelo
Naquel tempo, a nai
dos fillos do Zebedeo acercouse cos seus fillos a Xesús, e prostrouse para
pedirlle algo.
El preguntoulle:
‑ Que queres?
Ela respondeulle:
‑ Manda que estes dous
fillos meus senten un á túa dereita e outro á túa esquerda no teu Reino.
Replicou Xesús:
‑ Non sabedes o que
pedides. Podedes beber o cáliz que eu teño que beber?
Respondéronlle:
‑ Podemos.
Replicoulles Xesús:
‑ O meu cáliz
beberédelo; pero o sentar á miña dereita ou á miña esquerda, iso non depende de
min concedelo; é para quen o meu Pai o ten preparado.
Os outros dez, que
estaban oíndo, anoxáronse cos dous irmáns. Entón Xesús chamounos a todos onda
el e díxolles:
‑ Sabedes que os xefes
das nacións as tiranizan, e que os grandes as dominan. Non ha ser así entre
vós; ao contrario, quen queira entre vós chegar a ser grande, ha de ser voso
criado; e quen queira entre vós ser o primeiro, ha de ser voso servo; porque o
Fillo do home non veu a que o sirvan, senón a servir e a entregar a súa vida en
rescate por todos.
Palabra do Señor
TOMADO DE: http://remoldapalabra.blogspot.com.es/
PÓRTICO
Unha
frase que seguro temos escoitado moito a curas, bispos e papas cando falan da
necesidade que ten a Igrexa de manter sempre vivo o seu compromiso de
evanxelizar é a de que temos que estar atentos aos “sinais dos tempos”, é dicir, que non podemos escapar da realidade,
dar de costas ao que está pasando ao noso redor. Non, porque canto ocorre e nos
ocorre, debe interesarnos e preocuparnos, pois como moi ben di o concilio
Vaticano II, “nada hai verdadeiramente
humano que non atope eco no seu corazón”. De aí que teñamos que prestar
atención e implicarnos en todo o que se relacione coa vida e realidade das
persoas. Só así, poderemos ser verdadeiros xermolos de renovada evanxelización
no medio do mundo. Se nos illamos, se estamos como se as cousas non foran con
nós, se non nos preocupamos do que lle pasa á xente, dificilmente podemos
chamarnos, e selo, seguidores de Xesús, cristiáns.
Canto
vimos dicindo axúdanos a entender por que na celebración de hoxe, Santiago
Apóstolo e Día de Galicia, rezamos pola nosa terra, pola nosa xente, polos
políticos, polos que traballan nos diferentes ámbitos da realidade galega:
naval, automoción, cultura, construción, sanidade... porque só comprometéndonos
cos problemas e realidades da nosa sociedade, poderemos responder á misión á
que nos envía Xesús de ser fermento no medio da masa. Un fermento que fai que a
masa creza e se expanda.
Que mellor ca hoxe para, unha vez
máis, lembralo e poñelo en practica.
O PERDÓN
ü Por desentendermos dos
problemas e dificultades que sofren as persoas da nosa contorna, SEÑOR, PERDOA A NOSO A FALTA DE COMPROMISO.
ü Por pensar que van ser
outros os que nos solucionen os problemas e dificultades, desatendendo canto
pasa ao noso redor, CRISTO, PERDOA A
NOSA FALTA DE COMPROMISO.
ü Por ter actitudes
pasivas e despreocupadas , como se non foran con nós, diante dos enganos e
manipulacións aos que nos someten os gobernantes, os medios de comunicación e
os teñen poder no noso mundo, SEÑOR,
PERDOA A NOSA FALTA DE COMPROMISO.
Remuíño
*
Sen
volver á época do rei Herodes, tamén nestes momentos, inda que non da maneira choqueira
doutros tempos senón moito máis sibilinamente, sen facer moito estrondo e dando
a impresións de que non ocorre nada, hai moitas persoas que son pasadas a
coitelo. O coitelo do engano, do esquecemento, do trato ás persoas como se
fosen cousas que se usan e logo se tiran. Pensemos nas preferentes, pensemos na
mentiras ou medias verdades que uns e outros nos contan cando é tempo de
eleccións; pensemos nos cambios de lexislación para suprimir dereitos ou quitar
prestacións utilizando unha linguaxe aparentemente limpa e inmaculada –impoluta–
que nos distrae, pero que o que expresa é que os que mandan impoñen, e os
demais temos que calar e obedecer. Si, son moitos os coitelos cos que hoxe a
tantas familias se lles acoitela facéndoas invisibles, truncándolles proxectos
ou usándoas como se fosen números ou estatísticas de beneficios ou perdas. Por iso,
nesta mañá, desde a palabra dos textos que temos proclamado na celebración,
podemos preguntarnos que estamos facendo cada un/ha de nós para que estas
situacións desaparezan, para que non nos sigan tomando o pelo, para que deixen
de considerarnos cousas e non persoas; para que a xente non pase a un segundo
plano diante do poder e do diñeiro.
*
Santiago
non por atopar unha situación difícil se limitou a calar e deixar que as cousas
pasasen sen máis. Ao contrario, sen medo e con unha profunda esperanza en canto
escoitara de boca de Xesús, fai fronte a aqueles que mandaban e querían oprimir
e perseguir a cantos non pensaban coma eles, coma os cristiáns da primeira
fornada. Esa valentía foi a que o levou ao seu martirio. Pero non renunciou a
dicir o que pensaba, e a actuar como consideraba que debía facelo. O que estaba
chamado a ser medo que o paralizase, converteuse en liberdade para dicir o que
pensaba, e en compromiso para defender aos máis pobres e excluídos, e como
consecuencia, pola súa valentía, os poderosos fixérono desaparecer. Aquí temos
nós o mellor exemplo se queremos levar con dignidade o nome de cristiáns, do
que ten que facer un seguidor de Xesús: actuar sen medo, afrontar os problemas,
non calar diante da inxustiza e abuso dos que teñen poder e capacidade para
impoñer as súas decisións aos demais.
*
Non
deixemos que os coitelos, que non producen sangue, senón tristeza, pobreza,
inxustiza, esquecemento, supresión de dereitos ... corten e esnaquicen valores,
proxectos e ilusións, producindo dor nas nosas vidas. Uns coitelos que ademais
de ir contra as persoas; sempre se dirixen contra os máis débiles e pobres. Que
os resortes que nos dá a fe para ser valentes, xustos, honestos, defensores dos
débiles... os poñamos en accións para defendelas. Esa ten que ser a verdadeira
preferencia. Porque somos imaxe e semellanza de Deus, e non xoguetes. E que
mellor que hoxe, estando atentos aos sinais dos tempos, e desde a celebración
do día de Galicia, para tomar conciencia de quen somos, onde estamos e como temos
que actuar seguindo os vieiros que foi trazando Xesús co seu xeito de actuar,
pensar e dicir. Claro que este cáliz é duro, pero como acabamos de escoitar no
Evanxeo, xa Xesús lle preguntou aos Zebedeos se serían capaces de bebelo. Eles
non se engurraron, dixeron que si, e logo mostrárono coas súas obras. Se nos
preguntase a nós, e tendo en conta como vimos actuando moitas veces, deixando
que as cousas ocorran sen dicir nin facer nada... responderiamos o mesmo?
Oración da comunidade
Neste
día de Galicia e seguindo o testemuño vivo e auténtico de Santiago Apóstolo,
presentemos a nosa oración comunitaria sabendo que para que sexa auténtica, ten
que recoller os problemas e dificultades, tamén as esperanzas, que as persoas
estamos a vivir neste momento. Facéndoo así, digamos xuntos:
QUE
COMO SANTIAGO, TAMÉN NÓS, BEBAMOS DO TEU CÁLIZ
ö Para que a Igrexa, toda
ela, estea sempre atenta aos sinais dos tempos, e sexa voz dos sen voz, defensa
dos débiles e casa sempre aberta para os desherdados, OREMOS.
QUE
COMO SANTIAGO, TAMÉN NÓS, BEBAMOS DO TEU CÁLIZ
ö Para que desde as nosas
comunidades nos esforcemos por defender, axudar, e non criticar nin ter
prexuízos, para coas persoas que nos necesitan e non teñen traballo, están
enfermas ou viven soas, OREMOS.
QUE
COMO SANTIAGO, TAMÉN NÓS, BEBAMOS DO TEU CÁLIZ
ö Que neste día de
Galicia, encomendemos na nosa oración a nosa terra e a nosa xente, para que non
cansemos de traballar, cada un desde o seu eido, persoal e laboral, para facer
unha Galicia máis próspera, renovada, desenvolvida e xusta, OREMOS.
Grazas, Señor, por espertarnos
a través da túa palabra,e invitarnos a que a nosa oración non sexa rutineira,
senón viva, sincera e auténtica. P.X.N.S. Amén.
Para a reflexión
Señor noso
Deus, noso Pai,
dámosche
grazas por todo canto tes posto no camiño da nosa vida:
pola
alegría de vivir, polas nosas familias, polos nosos amigos,
polo
aire que respiramos, polos dons cos que nos agasallaches
e
polas relacións que fan posible que medremos día a día.
Grazas
, Pai, polas oportunidades que nos tes dado
para
testemuñar o Amor co que nos amas a todas as persoas.
Grazas
polo teu perdón e por darnos unha vida plena e abundante.
Señor,
a Ti,
que xa
es dono de todo o que somos e o que temos,
dedicámosche
a nosa vida,
clamando
que ela poida ser usada para fins nobres e verdadeiros
cuxos
froitos honren e glorifiquen o teu nome.
Que
saibamos facelo sempre, Señor, desde o amor á nosa terra á nosa xente.
Que
nunca nos evadamos da realidade,
e
sempre nos esforcemos por recoñecerte nos sinais dos tempos,
a
través dos que nos invitas a unha renovada evanxelización,
para
facerte presente a ti e á túa mensaxe. Amén.
CANTOS
* ENTRADA:
Vinde
axiña
* LECTURAS:
Eu
sei de quen me fiei
* OFERTORIO:
Na
nosa terra
* COMUÑÓN:
Eu
soñei
POWER POINTS
Comentarios
Publicar un comentario